{این تاپیک جوابیه‌ی مفصلی‌ست برا مفهومی بنام “غیرت”. هرچن این واژه در فرهنگ مرسوم ما معنای گسترده‌ای دربرداره. ولی اینجا همون محور اصلیش؛ ینی حد و حدودِ آزادگذاشتنِ همسر مد نظر ماس که تا جایی که بشخصه اطلا دارم از قدیمو ندیم توی این سایت جنجالای همیشگی خودشو به دمبال داشته و همچنان نیز ادامه دارد… چه بسا بارها بینابین اعتراضات نسبت به این مقوله‌ی حساس، سخن از نخشه‌های مخوف و سازمانای هدفمند پشت این قضایا برا ترویج فرهنگی خاص در این راستا به میان اومده که به نوبه‌ی خودش جالبم هس! حال با مروری روی این موضو، هم به موشکافی خودِ این دیدگا و هم به معایب و به دمبالش خطرات و فاجعاتی که میتونه بیآفرینه خواهیم پرداخ. سعی بر آنس که تمامی ابهامات در این مورد رف شود.}

#غیرت چیست

نخست عرض شود که خود لفظ معروفِ «غیرت»، واژه‌ای قراردادی محسوب میشه که مفهومش (ینی استنباطی که ازش توی ایران جا افتاده) برحسب فرهنگا و جغرافیای مختلف کاملن متغیّره. ضمن‌ اینکه شیوه‌های «همسرداری» نیز از این قاعده مستثنا نیس. بعنوان مثال: تو افغانستان شوهرا زنشونو تمامو کمال میچـپونن تو پستو و گونی که غیر از موها و تن و بدنش، حتی صداشم برا مردای غریبه درنیاد تا مبادا موجب تحریک و رنجش آلتین کم‌تحمل ایشان شود… حال‌اینکه چن هزار کیلومتر بالاتر کره‌ی زمین، اسکیموهای قطب‌نشین رسم دارن برا پذیرایی از مهمونشون، همسرشونو در اختیارش میذارن که یه سیخی بزنه تا دیگه از همه لحاظ توسط میزبان مهربونش پذیرایی شده باشه و هیچ‌رقمه از ضیافتش ناکام بیرون نره.
به لحاظ کلی‌تر نیز در جوامعی مث ساکنین هیمالیا و تبت، چندشوهری بین زنا مرسومه و توی یه سری کشورای آشنای خودمون، چندزنی بین مردا.
پس روشنه که هیچ قاعده‌ی معینی برا شیوه‌ی همسرداری در کار نیس. اونچه مردم مختلف هرجا از این کره‌ی خاکی برا خودشون در این راستا ساختنو پرداختن، حاصل باورای جغرافیاییشون و حفظ سنن قدیم و ایضن عوامل تاثیرگذار دیگه‌ای همچون هجوم اقوام بیگانه و تحمیل فرهنگ اوناس. مِن‌جمله اعتقادای دینی-مذهبی که سعی بر این داشتن تا قانون برا این قبیل موارد تعیین کنن که البته اونام حتی برا همون هزارسال پیشم چندان مناسب به نظر نمیرسید. روش اسلامی همسرداری که میشه همون نگهداری زن به شیوه‌ی ملحفه‌پیچ افغانستانی که توی ایرانم نزیک یه قرن پیش قبل از اقدام کشف حجاب توسط جناب رضاشا، چیزی شبیه همین روال بود و زن هیچ اراده‌ای از خودش نداش جز اطاعت (که صدالبته همین الانم جمهوری اسلامی بدش نمیاد مجددن اوضا همونطوری بشه)

(فارغ از اینکه اقدام رضاشا، شاید رادس‌ترین راهکار واسه بیرون کشیدن زودهنگام این ملت از عقب‌موندگی فرهنگی بود،‌ ولی دراصل چه منع حجاب با زور که ایشون انجام داد و چه برقراری حجاب اجباری که درحال حاضر به فرموده عاقا هس ، هردو بر ضد حق و حقوق انسانی‌ برشمرده میشن. چراکه مسلمه آزادی انتخاب نوع پوشش، جزو ابتدایی‌ترین حق و حقوق بشری‌ست.)

#سنت‌های قدیمی

درمورد دو سبک همسرداری که پیش‌تر عرض شد، با وجود اختلاف نگرشی فاحش بین این دو، یه وجه مشترک موجوده: همسر بدبخ خودش این وسط، نخش هویج رو داره! (بعید میدونم امروز دیگه هیچ عقل سلیمی غیر این بدونه که «هرکسی اختیار شخصی خودشو داره و کسی مالک بر دیگری نیس» مگه اینکه هنو تو دوران برده‌داری گیر کرده باشه.)

زن اولی بعنوان عیبی که انگار باید مخفی بمونه درنظر هس و زن دومی همچون کادویی پیشکش به میهمان. رویکرد هردویشان هم نوعی «سنت».

نیازی به توضیح اوضا و احوال زن مسلمان افغانستانی نیس چون شرایط این زنا دیگه بر همگان اظهر من‌الشمسه و شرحیاتش اینجا میشه توضیح واضحات. ولی درمورد زن اسکیمو نکته جالبی هس قابل توجه افرادی که مدام با تعصب دم از حفظ سنت میزننو خیال دارن همواره در گذشته رویکردای مناسب‌تری داشتیم:

«از فرهنگ و سنت بسیار صحبت به میان می‌آید، گاهی هراس از مدرن شدن را با ترس از دست دادن ارزش‌های سنتی و فرهنگی توجیه می‌کنند. گویی سنت یا فرهنگ چیزی است که ما وظیفه‌ی ازلی و ابدی داریم که از آن حفاظت کنیم. حال آن‌که بخش‌هایی از فرهنگ و سنت هر جامعه‌ای به ناچار باید اصلاح شود. شاید تعصب ما باعث می‌شود که بخش‌های عقب‌مانده‌ی فرهنگ خودمان را به روشنی نبینیم، یا نادیده بگیریم و این درحالی است که بی‌شک با نگریستن به فرهنگ‌های دیگر جوامع راحت‌تر می‌توانیم در مورد سنت‌های غلط‌شان قضاوت کنیم. موضوع رفتارهای جنسی عجیب اسکیموها جسته و گریخته در جراید مطرح شده است، یکی از موانعی که احتمالاً باعث می‌شود اسکیموها این سنت‌شان را تغییر ندهند این است که حفظ سنت‌های‌شان را یک وظیفه‌ی تاریخی می‌دانند.» (بالاترین)

حال از کاربرانی که رگ گردنشون همیشه برا سنت و حفظ اصالت باد میکنه سؤال ساده‌ای دارم که جوابشم ساده در حد یه کلمه‌س (بله یا خیر):
عایا اگه بین اسکیموها هم به دنیا میومدید بازم سنت رو حفظ میکردید؟

نکته جالب‌تر درمورد اسکیوها اینه که اگر میهمانشان تعارف رفع حشر با همسرشون در شبانگاهو رد کنه، نگران میشن که نکنه یه وخ همسرشون به لحاظ جذابیت مشکلی داشته باشه. (اینم «لینک» که خیال بر این نره که اینا رو از خشتک مبارک استخراج میکنم.) گمان بر این میره که درست همین نگرش در بین طرفداران فانتزی‌های به اصطلاح “بی‌غیرتی” نیز رواج دارد. نشون به اغلب پستایی که همین جا از جانب برخی شوهرانی که عکس همسرشونو میذارن در وصف کیفیت سکسی همسرشون همراه با هیجانی وافر به اشتراک گذاشته میشه که گاهی اوقات اینطوری به نظر میرسه که اینا احتیاج تعریف و تمجید و تشویق جمال حشراندازِ خانومشون توسط بقیه رو دارن تا با لذت بیشتری همراه با اطمینان به همسرشون ببالن. که البته اینم هرچی هس مسله‌ای شخصی‌ست و مربوط به خودشان…

#احترام به انتخاب شخصی

تاریخ نشون داده هیچ وخ با زور نمیشه هیچ‌گونه شیوه‌ی زندگی خاصی رو تو مخ ملت فورو کرد. همونطو که رضاشا چن دهه پیش نتونس بطور کامل چادرو از سر زنا ورداره و امروزم گشت ارشاد نمیتونه دوباره سر زنا بذارتش!
واضحه هرکس حق طبیعی خودش میدونه که هرجور عشخش کشید لباس بپوشه، زندگی کنه و رفتار کنه تا جایی که آسیبی این وسط درکار نباشه. حال نکته اینجاس که این حق آزادی، شامل انتخاب «شیوه‌ی زندگی شخصی» هم میشه که عمومن در زندگی مشترک یا هرگونه رابطه متقابل، بسه به توافق طرفین صورت خواهد گرف و طبعن انتظار طرفین بر این میره که کسی مزاحم خلوت حریمشون نشه که در کمال آسایش بتونن اونجوری که خودشون میپسندن از زندگیشون لذت ببرن.
همونطو که زن و شوهری دوس دارن تو خونه‌شون بجای چایی، همیشه دمنوش بخورن و نیازی به شرحش نیس که تصمیم اینا فقط به خودشون مربوطه و شیکرخوریش به کس دیگه‌ای نیومده. مگه اینکه این منش زندگی از حریم شخصیشون خارج شه و بخوان به همسایه‌ها و فک و فامیلاشونم به زور بقبولونن که اونام باید فقط دمنوش بخورن! یا اینکه یکی از طرفین اهل چاییه ولی به اجبار همسرش مجبور به تحمل طعم دمنوش باشه که اونم البته بحث دیگری‌ست و بسیار مهم!

این قصه سر دراز دارد و به این راحتیا قابل جعم‌بندی نیس ولاکن برا حدالامکان ساده‌تر شدن و شفاف‌شدن قضیه یه مثال واضح عرض میشود:
من معشوقه‌ای دارم و از قضا هردومون واقف به تعهد جنسی-عاطفی دونفره هسیم و مسلمن میلی به وارد کردن شخص ثالث به حریم جنسی خودمون و فانتزیای جنسی غیرمتعارف (مث گروهی و ضبدری و جعم و تفریق و اینا…!) نداریم و ترجی میدیم خلوت سکسیمون تا عاخرش فقطو فقط مختص خودمون دوتا باشه و بس.
تا اینجاش همه چیز طبیعیه و حق مسلم هر زوج خوشبخت و دلبند و دلباخته‌س. بحثی هم درش نیس…
ولاکن مشکل اصلی از اونجا شورو میشه که من بیام چماق بگیرم دسم بخوام تو مخ همه فورو کنم که فقط همین منش زندگی‌ای که من دارم درسته و همه باس مطابق همین تفکر رابطه زناشوییشونو پیش ببرن ولاغیر! حال اسم این چماق چه “غیرت” باشه چه “ناموس‌پرستی” چه “اسلام” چه “ایرانیت” چه “فرهنگ” چه هر لفظ قشنگ و ناقشنگ دیگه، اصل قضیه رو تغییر نمیده. منطق من هیچ فرقی با روش آخوندی نداره. چراکه فرمول همچنان یکسانه:

توهم «خودعقل‌ِکُل‌پنداری» + زور = فاشیسم

مسلمن قرار نی هرچی ما خوشمون نمیاد، بقیه هم خوششون نیاد. صدالبته که حق اینو هم نداریم مجبورشون کنیم خوششون نیاد!
ناگفته نماند که این یه اصل کاملن دوطرفه‌س. ینی زوجایی که متمایل به حرکتای سکسی مورد علاقه خودشونم هسن، حق اینو ندارن که به مخالفای سبک زندگیشون توهین کننو به دمبالش ایجاد نفرت‌پراکنی که بعله فقط همینی که ما میکنیم راه درست زندگانیه و اونام که قبولش ندارن همشون عهدحجری و امّل!
و از طرف دیگری نیز «تحمیل محدودیت به همسر» همونقد ناپسنده که «وادارِ همسر به تجربه فانتزیای سکسی غیردلخواهش».
توافق طرفین همیشه سرجاش هس. فلذا بهتره هر زوجی قبل از ایجاد محفل عاشخانه و آشیونه‌ دلبسگی و کاشونه‌ی عاطفی خودشون، سر این قضایا حتمن حرف بزننو به توافق برسن تا بعدها بخاطر اختلاف طبعشون دچار مشکل نشن.
چه بسا هردو مسلمان و متدین هم باشن ولی مسئولیت تعهد به دوس داشتن با استاندارای توافقیِ دونفره تغییری نمیکنه:

(پ ن: این↑ تصویر تنها مختص همان باورمندان به این مفاهیم است و صرفن مصداقی بر راعایت مساوات دوطرفه. الفاظ به کار رفته در آن مورد تایید نگارنده نیس)

#مقابله با بی‌غیرتی(؟)

پیش از این مشخص شد هرکی در انتخاب نوع زندگی شخصیش آزاده، میتونه درموردش حرف بزنه و تمایلاتشو نیز به اشتراک بذاره ولی خط قرمز = تحمیل و نفرت‌پراکنی…
که ممولن این دوتا خط قرمزو بیشتر طرفداران سینه‌چاک غیرت رد میکنن و با فوشنامه‌های گوهربار حسابی از خجالت دوسداران فانتزیای سکسی خلاف میلشون درمیان. حال‌اینکه خود این اشخاص اینجا دمبال چی میگردن جای سوال داره… چیزی که مشخصه؛ اینجا بستری آزاد واسه اشتراک گذاشتن محتوا و گفتگوی سکسی خارج از تابوهای مرسوم کشوره که «غیرت» هم شاملش هس.

با این اوصاف واضحه هرکس آزاده بدون نگرانی از افشای هویت و قضاوت شدنش بتونه حداقل به اینجا پناه بیاره و حرفایی که به لطف خفقان جمهوری اسلامی جرأت بیانشونو نداشته، اینجا نشر بده و من و شمام حکم قاضی شرع نداریم که وظیفه‌ی خودمون بدونیم تا بریم بتوپیم بهش…
بهرحال طبع و ذائقه‌ی افراد با هم متفاوته. هرکی یه جور حال میکنه… یکی زن سن بالا میپسنده، یکی فوت‌فتیشه، یکی ترنسه، یکی لزه، یکی مازوخیسته و… الی عاخر.
تمایل جنسی افراد، معیار ارزش‌گذاریشون نیس. کسی هم دارای درجه خاصی برا فتوا دادن در این مورد انتخاب نشده که کودومش درسته کودوم نادرست.
درضم شمایی که بخاطر نوع میل جنسی افراد میای شورو میکنی بهشون فوش دادن، مطمئنی خودت هیچ خارش عجیب‌غریبی نداری؟

هروخ صاحب یه نوع فانتزی جنسی (اعم از بی‌غیرتی، محارم، سادیسم و…) اومد ادعا کرد فقط تمایل خودش درست‌درمونه و بقیه هم موظف به پیروی از اونن،‌… اون وخ مقابله با این دیوانه جزو واجباته و خودمم ازش دریغ نمیکنم!
ولی تاجایی که من اطلا دارم تالا کسی از جماعت بی‌غیرت سایت، همچین ادعایی مطرح نکرده، برعکس سینه‌چاکان غیرت بودن که همیشه با فوش و فوشکاری و ایجاد نفرت نسبت به غیرهمفکراشون، انتظار میداشتن همه از نگرش خودشون تبعیت کنن.

#ترویج بی‌غیرتی در شهوانی(!؟)

هرچن درمورد این موضو، جواب اصلی با خود ادمین سایته. ولی بهرحال احتمالات قریب به یقین ذکر میشود:
شهوانی جزو معدود جاهاییه که پتانسیلش هس هرکی با هر گرایش، راحت عضو شه (بدون پر کردن پرسشنامه‌های گنده‌گنده) بیاد درونشو ابراز کنه و بگه چه مرگشه. از قضا همدردای خودشم بیابه بفمه خودش تنها نیس، چه بسا اصن نیمه‌ی گم‌شده‌شم پیدا کرد رف به سلامتی باهاش عمری به خوبی و خوشی در عاغوش گرم و نرمش تلمبه زد و دعای خیر کرد به جون ادمین!

اینکه یه نوع گرایش خاص سکسی، اینجا به وفور یاف بشه لزومن دال بر برنامه‌ریزی شده بودن و دستای پشت پرده نیس، بلکه شاید طرفداران اون تمایل، اینجا رو مناسب مانور دادن فانتزیاشون دیدنو بهش رو اوردن. به نظر میرسه اقلیتای جنسی ایران، تنها پناهگاه درست درمونشون اینجاس…

یحتمل روزگاری اینجا حرف از گی و گی‌بازی هم جیززززز بود و طبعن هرکی میومد از این در سخن میگف، به سرعت نور با سیلی از فوش‌های رنگارنگ کاربران، پذیرایی گرمی نصیبش میشد که دیگه تخم نکنه از عشخ کون‌دادگی حرفی به میون بیاره! (برا پی بردن به این قضیه نیاز چندانی به قدیمی بودن نیس، چرا که پستای قدیم بخصوص کامنتای پای داستانای گی‌محور همچنان در ژرفای سایت سر جاش هس) ولی کم‌کم هموفوبی از بین رف و فرهنگش تقریبن جا افتاد که هم‌جنس‌گراهام موجودات فضایی نیسن. از اون به بعد دیگه شهوانی یواش‌یواش شد پاتوق گی‌های کشور و هرچی گی بود هوجوم اورد اینجا شد تستسترونستون روز به روز آمار تاپیکای گی بالا میرف طوری که از هر چارتا تاپیک قسمت “تاپیکای داغ”، شیش‌تاش فقط آگهی دوسیابی گی از اقسا نقاط ایران بود! که دیگه دس عاخر به ناچار تدبیری توسط ادمین برا برقراری تعادل تو سایت اندیشیده شد تا این روندِ رو به افزایش تا حدی کنترل شود.

#غیرت و خشم!

این بخشو گذاشتم عاخر چون مهم‌تر از همه‌س
فرای همه این حرفا و گذشته از حس «حمایت» و هواداری که صدالبته وظیفه هر همسری هس و بحثش کاملن جدا،… عمومن “غیرت” نوعی «حسادت» (معادل اینگیلیسی واژه “Erotic jealousy” یا “jealousy” تعبیر: «حسادت جنسی» و مشخصه اصلیشم باور به خیانت شریک زندگی) محسوب میشه و این احساس مالکیت و صاحب اختیار تام کسی بودن با چاشنی بدبینی، میتونه به طرق فجیعی خطرناک باشه که صدالبته تا همین الانشم کم کار دس بشریت نداده! ↓

«پسر جوانی که از روی غیرت، خانواده‌اش را آتش زد»
(این خبر تنها یکی از این فاجعاته)

اندیشه‌ی قتل‌پروری از روی غیرت، از دیرباز جزو سنت‌های بلاد اسلامی بوده و هس که به مراتب احمقانه‌تر از رسم اسکیموهاس. چرا که اون هرچی هس حداقل خشونت و نفرت ترویج نمیده. درست برا همین؛ مقابله با مروجانِ غیرت، بسیار بسیار جدی‌تر و حیاتی‌تر از مقابله با مبلغانِ بی‌غیرتی‌ست. واضحه این فاز غیرت‌پرستی و ناموس‌ناموس گویی، عاخرش به جاهای جالبی ختم نمیشه. خبرایی از این دس که برادری خواهرشو از رو سوءظن به قتل رسونده، یا پدری دخترشو سنگسار کرده، برا گوش و چش ما چندان غریبه هم نیس! صدالبته که ریشه‌یابی این حرکتای مشمئزکننده هم چندان سخ نیس…

اگه دستاورد «غیرت» اینا باشه، خودم بشخصه خعلی هم افتخار میکنم “بی‌غیرت” خطاب بشم

هرچی که انگیزه‌ برا قتل‌های ناموسی باشه، پس همون بهتر که ریشه‌کن شه…

البته بارها اشاره کرده‌ایم که

#آب از سرچشمه گل‌آلوده…

مادهٔ ۶۳۰ قانون مجازات اسلامی: «هرگاه مردی همسر خود را در حال زنا با مرد اجنبی مشاهده کند و علم به تمکین زن داشته باشد، می‌تواند در همان حال آنان را به قتل برساند و در صورتی که زن مکرَه باشد، فقط مرد را می‌تواند به قتل برساند. حکم ضرب و جرح در این مورد نیز مانند قتل است.»