آپ

شت شت شتتتتتتتتتتت
من چندین سال وقت صرف کردم که خاطرات اون روزا رو فراموش کنم ، چرا یادآوری کردی لعنتی

پدر بزرگ ، بزرگوار من توی وصیت نامه ش به صورت کتبی قید کرده بوده که من به همراه پسر عموم (که سه ماه با هم اختلاف داریم) بعد از سن شش سالگی ختنه بشیم
هیچوقت خاطره ی اون روز شوم از ذهنم پاک نمیشه
یه روز صبح زود منو بیدار کردن ، یه صبحونه ی مفصل دادن و رفتیم بیمارستان ، یادم نیست از گوشم خون گرفتن یا نوک انگشتم یا هر دوش و بعدش یه مدتی رو منتظر موندیم تا نوبت من شد منو بردن به اتاق عمل و من محو وسایل جور واجوری بودم که شبیه ابزار شکنجه ی قرون وسطی به نظر میومدن ، تا یه خانوم مهربون اومد و یه ماشین اسباب بازی بهم داد ، گفت الان یه آمپول کوچیک بهت میزنم ولی تو گریه نکن چون من به همه ی اینا گفتم تو رو میشناسم و تو خیلی قوی ای
ارواح عمه ش من جوری عربده کشیدم که کرک و پری برای هیچکس نموند ، نمیدونم اون سوزن لعنتی به کجا فرو رفت ولی حس میکردم که صاف زدنش وسط بیضه هام و دیگه چیزی یادم نمیاد تا وقتی که یهو دیدم بغل بابامم و داره منو میذاره تو ماشین ، یه حس سوزش توی کل بدنم حس میکردم که امونمو بریده بود
بعدشم خونه و گوسفند قربونی و عره و عوره و شمسی کوره و چند هفته لنگ پیچی به سبک ماهیگیرای سواحل سوماترا و …

آپ

آپ

up

up

من ۸ سالم بود تو مطب ختنه م کردن.
بعدش که اومدم خونه ۷یلی درد داشتم همش داد میزدم
بی انصاف زیاد ختنه کرده ، کیرم حساس شده یه کم زود ابم میاد