حسام دلم برات میسوزه چی میخواستی و چی شد

نقل از: fjd2000 حسام دلم برات میسوزه چی میخواستی و چی شد

دلت برا اونایی بسوزه که با این روال در قسمت داستان متضرر خواهن شد.

باو تو کلا رد دادی…

لطف کن حرفی داری بدون مدرک نگو خانم یا اقایی شروین فکر نمیکنم انتقاد ما شامل کپی کردن بوده باشه یه زحمت هم بکش خودتو معرفی کن یا حداقل با اکانت اصلیت پست بزار درسته من از اون گروه نقد کرذم و ولی فکر نمیکنم جایی گفته باشیم کپی و سرقت ادبی کرده باشه کسی شمام چهار تا پست گذاشتی فقطم جهت ورود به این بحث حداقل با اکانت اصلی خودت میومدی که برای سایرین مشخص بشه مخاطب واقعیشون کیه،تو تاپیک قبل نظر دادی شما رو با من اشتباه گرفتن اگر نقدی داری شهامت داشته باش و خود اکانت اصلی و با مدرک حرف تو بزن درسته به طرف مقابل نقد دارم و بابتش دلیل اوردم اما اینکه شما پشت یه اکانت بیای و حرف بی سند و مدرک هم بزنی رو بر نمیتابم برای حرفت سندی داری ارایه بده وگرنه حرف باد هواس.

عرض ادب و احترام خدمت دوست و استاد گرامی. یکی از معدود کاربرانی که پستهاش هر چه قدر هم طولانی باشه چه موافق باشم چه مخالف بازم به طور کامل میخونم شما هستید. دلیل عمدش هم اینه که غیر مغرضانه صحلت میکنین.
باند بازی تو داستانها از اون زمانی که من یادم هست بود. اصل آشنایی من با شهوانی هم از داستان خوندن شروع شد. یه زمانی من هم پای داستانها کامنت میزاشتم و نظر میدادم و سعی میکردم در حرفام از محدوده ادب و انصاف خارج نشم. هر چه جلو تر میرفت آدمهای مریض بیشتری هم پای داستانها پیداشون میشد. اونقدر که خیلی از نویسنده های خوب و با استعداد و بی نظیر یا کلا دیگه اینجا ننوشتن و یا بعد یه خداحافظی با نامی جدید و سبکی متفاوت تر برگشتن.
یه چیزی رو که در طول این سالها یاد گرفتم این بود که اول به اسم نویسنده نگاه نکنم دوم کامنت نزارم که یه وقت چشمم به کامنت های دیگران نیوفته.
در مورد گروهک هایی هم که فرمودین باید عرض کنم واقعا حال به هم زن هستن و بدتر از وجودشون نوع عضو گیری شون بودش. اون زمانها که کامنت میزاشتم بارها شده بود که پیام خصوصی بهم میرسید که حاوی لینک داستان جدید نویسنده مورد نظرشون بود و در ادمش مینوشتن: “اگر فرصت خودن نددری حداقل یه لایک بکن. نامردا با ادمین دست به یکی شدن میخوان فلانی رو خراب کنن و ما باید با لایک کردن کمکش کنیم”
تا بوده همین بوده و همین خواهد موند. بهترین راه هم نخوندن کامنتها و نام نویسنده ها هست.
تو داستانها ۹۹ درصد مواقع با خوندن اولین پاراگراف میشه فهمید که داستان ارزش خوندن داره یا باید بریم سراع داستان بعدی.

دورود و سپاس از لطف شما دوست بزرگوار که همیشه شامل حال ما بوده و هس.
در راستای اونچه درمورد آدمای مریض به درستی فرمودید، دلم نیومد این نکته رو در تکمیلش اضافه نکنم که اینجا جامعه‌ی مجازی‌ست و به نظر میرسه عده‌ای مریض که واسه جبران کمبودهای زندگی واقعیشون بهش پناه میارن، تموم دلخوشی‌شون به شخصیت تخیلی‌‌ای‌ست که اینجا از خودشون ساختنو پرداختن. همین فک کنم به حد کافی گویاس که چقد اوضاشون وخیمه. درواقع بدبخ‌تر از اونی هسن که حتا بخوایم ذهنمونو بیش از این درگیرشون کنیم. بعید میدونم این مریضی قابل درمان هم باشه پس میذاریم دلشون به همین دنیای خیالی‌‌ خودشون خوش باشه. :)

درود بر شما. دقیقا به بزرگترین معضل این سایت اشاره کردی. همین مریضا هستن که فضای اینجا رو اونقدر خراب کردن که خیلی ها رفتن.
واقعا از ما کاری ساخته نیست و ارزش درگیر کردن ذهن رو ندارن. در نتیجه بهترین رویه به نظر من اینه که کلا ندیده گرفته بشن. شاید با همین بی محلی دیدن ها بفهمن که مریض هشتن و به فکر درمان خودشون بیوفتن. دلخوشی شون به این دنیای مجازی وقتی که محل نزاشته بشه بهشون کم کم از بین میره و اگر خوش شانس باشن میفهمن کوقت درمانشون رسیده.

در مورد آدمای مرییض و مشکل دار کلا نباید حرف زد. همین بهشون انگیزه میده که درجه مریضیشو رو افزایش بدن… اینایی هم که این گوه بازیا رو توی داستانا در میارن همه مریضن. بهشون پر و بال ندید عزیزان

سلام به مرد دوست داشتنی سایت نظراتت همیشه پخته م متینه و حرفات جای بحثی نمیزاره.در سلامتی کامیل بی سر میبری هوووع

سلام و عرض ادب خدمت داداش گلم. خیلی مخلصم. من هر حرفی هم بزنم جسارت در محضر بزرگان هست و درس پس میدم در برابر شما و اسی و سایر بزرگوارایی که شاید خودشون صلاح ندونن اسمشون رو بیارم. سلام بهشون برسون.

ایرج میرزای گل متاسفانه اینجوریه ما سعی کردیم با بیان حقایق تلخ مشکلات داستانها و عواقبی که داره رو بیان کنیم که این روزهای تلخ رو در سایت نبینیم وگرنه نه من نه اسکلت خدای نکرده با کسی مشکلی نداشتیم و نداریم اما خودتون امروز شاهد چه جریانهایی هستید؟اعتماد و امنیت عده ای زیر سوال رفته قلب و باور عده ای شکسته که به این زودی ها ترمیم نمیشه و متاسفانه ممکنه عواقب خطرناک تر امنیتی براشون پیش بیاد اعتماد کورکورانه به کسی جدا از نادیده گرفتن حقایق و اسیب های روحی ممکنه بقیمت مسایل دیگه ای مثل لو رفتن حریم شخصی امنیتی و حتی زندان و… یک شخص تموم بشه.ای کاش دوستان عزیزی که امروز حس میکنن اعتماد و حریمشون مورد خیانت واقع شده اون روزها حداقل ده درصد در مورد درستی حرفهای ما که نه نویسنده بودیم و نه منافعی داشتیم و این عزیزان هم دوستان نزدیک ما بودن فکر می کردند

https://shahvani.com/dastan/قانون-سوم-نیوتن