جوابت خیلی سادست به نظرم .

معلومه که حسابی سردرگمی و نمیدونی باید چکار کنی .
دین های ابراهیمی همگی دروغ هستند .
ادیان دیگر هم برای قدرت طلبی آمده اند .
اساسا هیچ پیشرفتی از جانب دین نبوده .

بلکه هرچی عقب افتادگیه مال دینه.
نمیدونم تو ایران زندگی میکنی یا نه ؟
اگه زندگی میکنی که باید نتیجه ی حکومت سراسر کثافت دینی رو دیده باشی . اگه هم زندگی نمیکنی در ایران که برو تاریخ کشورهای اروپایی در جنگهای صلیبی و دوران رنسانس رو بخون .
اونوقت تازه میفهمی دنیا اون چیزی نیست که تصور میکردی .

به آدما بستگی داره تا حدود زیاد
ولی خب دین خیلی کنترلش می کنه

مسلما اگر طرف معتقد باشه نگاه به نامحرم حرامه دیگه مثل کسی که خلاصه نمی گه دختره رو می کنم چون مهم لذت منه
بلکه از خدا می ترسه می گه بالاخره خدا عذابم می کنه پس بی خیال…
ی مقدار آدم و مسولیت پذیر می کنه
واسه همینه که تمدنا همه شون دین داشتن…
بعدم بی دینی تمدن خیلی خوبی نداشت مثل شوروی… که البته به زباله دان تاریخ رفتن این حکومتا…:)

توصیه می کنم کتاب خورشید اسلام بر فراز اروپا از پروفسور هونکه رو بخونی

کجایید خانم خانوما دل تنگت شدیم , امیدوارم هر جا که هستی سلامت و شد باشی خانم متشخص ?

بله تجربه همه عمرم میگه دینداری معیار خوبی برای شناختن آدمها هست
همه آنهایی که دیندار هستن یا تظاهر به دینداری میکنن از دم بد هستن بی شک و تردید.
اما اونایی که دین ندارن رو با معیارهای دیگه ای باید سنجید چون اکثریت خوب هستن ولی آدم بد هم لاشون زیاد هست

کمی مطالعه تاریخ ادیان و کمی هم مطالعه تاریخ جنگها سپس ریشه یابی رنجهایی که انسانها متحمل شده اند و بالطبع محیط زیست و طبیعت و حیوانات هم دچار رنج عظیمی شده اند…
همه و همه شما را به این نتیجه گیری می رساند: اگر پیامبری نمی آمد و دینی نمی آورد زندگی بسیار بسیار بسیار بهتری داشتیم.
انسانها لیاقتش را دارند تا بی دین باشند.
دین افیون توده هاست.

ببین گل من
ادمای خوب زیادی بودن که چیزیو قبول نداشتن
دین داری به هیچ عنوان معیار سنجش خوبی نیست
تو خود قران هم گفته که فقط به خدا و اخرت اعتقاد داشته‌باش
و فقط کار نیک انجام بده
گرچه خودم اعتقاد به قران ندارم
ولی این جمله برام خیلی جالب بود

ببین مثه اینه که بگی وقتی یکی شنا بلده حتما ملوان خوبیه یا کسی که ملوان نیست پس شنا هم بلد نیست
معلوم نمیکنه ربطی نداره هر ادم با دو ویژگی درونی و محیط بزرگ میشه که حتما تاثیر محیط بیشتره

مهم وجدان و انسانیته که باید داشته باشه و به شخصیتش تعالی میبخشه که بستگی به ذات فرد داره ; میتونه دیندار باشه ، میتونه بی دین باشه

ابدا. چه بسا انسان هایی هستند که دین ندارند ولی از منو تو که ادعامون میشه خوب ترن. حتی شاید اونا برن بهشت منو تو بریم جهنم :| کسی چه داند.
دین فقط راه خوب بودنو به ما یاد میده و خودش نقشی توی خوب بودن کسی نداره. لطفا انقد دین دین نکنید :|

به نظر من دین و اعتقاد به همراه خودش تعصب میاره،فرد متعصب رو هم کوچکترین انتقادی که به دین و اعتقادش بشه ناراحت و عصبی میشه و در طول تاریخ همینا جرقه ای برای جنگ بودن،دین معیار خوبی انسانها نیست بلکه عقل و شعور معیار خوبی انسانهاست…اگر دین باعث بشه شخصی ارزش های آدمی رو نگه داره چرا که نه؟دین دار باشه … اسلام و کلا هر دین دیگه ای و یا تعصب روی نیرویی الهی بارها باعث شد من شخصا دست به کارهایی بزنم که به هیچ وجه الان بهش افتخار نمیکنم و به همین خاطر خالقی الهی برای خودم متصور نیستم و آتئیست شدم ولی شاید برای باقی دین دارها اینطور نباشه

دین به مفهوم رایجش در بین عموم مردم دلیلی برای خوب بودن آدم نیست.تعاریف از دین متفاوته.از نظر من که ادیان ثلاثه ای که الان هست پر از تحریف و معیار مناسبی برای خوب بودن نیستند.بنده خودم قوانین و روابط مدنی و انسانی رو ترجیح میدم بر دینی یا غیر دینی بودن آدم ها.

مرسی سعی میکنم مطالعه کنم.
ممنون.

اخلاق کافی و راه گشاست به نظرم…یه وجدان اگاه توو وجود همه ی ما هست،، همون قدرت تشخیص خوب و بد رو بهمون میده…

سلام
معلومه که نه،چون مثال نقض زیاد داره،دینداری ازونجایی شروع شد که یه میمون بعد خوردنه موزش روشو کرد به اون یکی میمون و خورشیدو نشون دادو گفت اون گفته که موزتو بدی به من،خوب یا بد بودن آدم ها معانیه انتزاعیه متغیره برای هرکسی،اما به شخصه اگر اعتقادی به خوب بودن داشتم دنبالش بین دین و دینداری نمیگشتم چون الزاما ربطی به هم ندارند

چند تا نکته به ذهنم میرسه، که شاید کنار هم بذاریشون، یه جواب درستی بتونی پیدا کنی:
1.برای اینکه آدم خوبی باشی، حتما نباید دین داشته باشی. اما برای اینکه دین دار محسوب بشی، باید آدم خوبی باشی.(یعنی کسی که ادعای دین بکنه، اما ادم خوبی نباشه،از هرجهت، از نظر من چیزی از دین نفهمیده)
2. دین یه مسئله شخصیه. اما چون ما آدما زندگیمون گروهیه، نمیشه از هم تفکیکش کنیم. مثل اینه که یه نفر که پاش بو میده، تو اتوبوس، پاشو از کفش در بیاره، و همه از بوی بد پاش اذیت بشن!
با اینکه یه مسئله شخصیه، اما بازم جنبه های جالب دیگه ای داره.
از طرفی باید امر به معروف و نهی از منکر صورت بگیره، (مثلا به اونی که پاشو از کفش دراورده بگن که پاتو بکن تو کفش، خفه شدن همه!) از طرفی دین نباید کاری کنه که ما خود برتر بینی داریم.
غرور، شیطونم زمین زد! شیطون یه سجده ش 6500 سال بود! یدونه ش فقط! ماها که ته سجدمون، 30 ثانیه هم نیست!
3. دین چیز خوبیه. برای کسی که بخواد زندگیشو علاوه بر اینکه با اصول دنیوی وفق بده، با اصول اخروی هم وفقش بده! یعنی چی، یعنی مثلا من سعیمو کردم درامدم حلال باشه. حالا اگه این وسط اشتباه کردم، غیر عمدی حق کسی رو خوردم، حقمو چجوری تمیز کنم؟ مالمو چجوری باید تمیزش کنم؟ این دیگه میره روی خمس و ذکات و … (البته بعنوان مثال بودا)
اما اگه من، نماز خون هستم، محجبه هستم( اگه خانم باشم) ، تا حدودی که دین رو فهمیدم رعایت کنم، توی خیابون هرکسی که رعایت نمیکنه رو جهنمی ببینم، خودمو بهشتی، این اشتباهه! ما توی جایگاه خدا نیستیم که قضاوت کنیم! قضاوت مخصوص خداست!
هرکسی ، هر دینی داره، مال خودشه. انقدر بودن آدمای دین دار، که اخرش جهنمی شدن! نمونه ش، شمر. شمر از کسایی بود که توی جنگهای پیامبر، توی صدر اسلام کنار پیامبرش جنگید(با فرض حقانیت پیامبر اسلام) ، همونی بود که سر امام حسین رو برید!
انقدرم بودن ادمای نخاله ای که همه فکر میکردن یارو ته جهنمه جاش، اما بهشتی شدن آخر عمر! نمونه ش حُر.
حر همونی بود که جلو راه امام حسین رو گرفت، که نذاره برن برسن به بغداد، اما آخرش یار امام حسین شد و کنار امام حسین جنگید(با فرض حقانیت امام حسین) .

پس توی جمع بندی، به نظر من، دین یه مسئله ی شخصیه، که بهتره افراد، با اعتقادات نزدیک به هم، کنار هم زندگی کنن. که بتونن هنجار هاشون رو با هم تطبیق بدن. مثل حجاب. مثل شرابخواری، مثل خیلی چیزا که تو ادیان اومده.
اما ته ماجرا، هرکسی هر دین و هر اعتقادی داره، مال خودشه. نباید خود برتر بینی بهش دست بده! چون این باعث میشه که از بهشتی که بخاطرش آدم خوبی شده، دور بشه! به جهنمی نزدیک بشه، که از ترس همون جهنم، داره سعی میکنه ادم خوبی باشه!

پس خوب و بد بودنه آدما به نظر من، ربطی به دین نداره. بعضی دین دارا هستن ، که کلاه شرعی میذارن، و حرفشونم منطقیه، اما ته خوارکصده بازیه! بعضیام هستن دین رو قبول ندارن، اما ته معرفت و ته درست زندگی کردن هستن!
دین ملاک خوب و بد بودنه آدما نیست. به نظر من، فرق آدم خوب و آدم بد، توی اشتباه کردن و نکردنشون نیست. توی اینه که ادم خوب وقتی بفهمه اشتباه کرده، از مسیر اشتباه بر میگرده. اما آدم بد، به اشتباهش ادامه میده.
دین، مثل یه خطکشه. یه شاخصه. یک الگوعه. بقول انگلیسیا، بهش میگن pattern. که باهاش مقایسه کنی ببینی مسیرت رو صاف و درست اومدی، یا بیراهه رفتی.
دین در مجموع چیز خوبیه. اما از بس توش ات اشغال اضافه کردن، که دیگه نمیتونیم درستیه خد دین رو (جملاتی که از دین بهمون میگن) بسنجیم. یه بخشیش از طرف کشورای دشمن اضافه شده این ات اشغالا، یه بخشیش از طرف بی سوادا و احمقای داخلی. ی بخشیش سینه به سینه، از پدر جدمون، بهمون میرسه، که میبینی تهش جمله چیز دیگه ای بوده، اینا هرکسی هرچیزی که فهمیده، همونو به نسل بعدیش گفته، تهش جمله عوض شده.
در کل دین چیز خوبیه. تا وقتی که درموردش تحقیق کنی و چرتو پرتاشو بتونی تشخیص بدی. وگرنه نتیجه ش، اینه که همون داعش هم از روی آیات قرآن سر میبرید، آدم زنده رو آتیش میزد، و …
یا مثلا آیاتی که توش وضو گرفتنو توضیح داده خدا، دو تا برداشت ازش شده، یه عده مثل شیعیان میگن از بالا به پایین آب بریز رو دستت، سنی ها میگن از پایین به بالا! آیه همونه ها! اما برداشت مختلفه.

نکته آخر:
دین چیز خوبیه، که بدون تحقیق، توش گم میشی. اما چون ریاکار زیاده، ملاک سنجش خوبی و بدیه آدما نیست. اگه دین میخوای داشته باشی، تصمیم خوبیه. اما واسه خودت داشته باش. نه واسه اینکه چوب کنیش تو آستینه مردم، هی همه رو قضاوت کنی، همه رو بفرستی جهنم، خودتو بهشتی بدونی. دین رو اگه انتخاب میکنی، برای بهتر شدنه شخصیت خودت انتخاب کن، نه واسه خاطر حرف مردم.

یا حق.

نه. من سااالها پیش ب این جمله رسیدم.
برای آدم خوبی بودن، حتما لازم نیست دین داشته باشی.
اما کسی که ادعای دین داریش میشه، بااااااااید آدم خوبی باشه.

از نظر من مونده دین رو چی معنی کنی

چه با دین چه بدون دین انسان های خوب کارهای خوب انجام میدن و انسان های بد کارهای بد انجام میدن

اما اگر بخوای کارهای بدتو خوب جلوه بدی باید از دین استفاده کنی

بنظرم اونای که بی دین هستن خودِ واقعیشون هستن
تو همین ایران همه دیدن دیگه دیندارها چه کارها که نکردن
بشخصه از دیندارها بدم میاد این نظرِ شخصیه منِ

سلام
به عنوان یه شخص عمیقا معتقد به خدا جوابتون رو میدم:
ملاک خوب بودن افراد نه مذهب، که انسانیته
من هرچه قدر انسان تر باشم، آدم بهتری ام و به حال همنوعانم مفیدترم
اعتقاد دینیم برای خودم مفید و محترمه
ولی اونچه برای همنوعان و جامعه ام مفید و مهمه، انسان بودنمه نه دیندار بودنم