آلیس عزیز
من دوست پسری دارم که مدتی است با هم هستیم و هر دو هم رو خیلی دوست داریم اما در پس ذهن من چیزی است که هرگز نمی تونم ندیده اش بگیرم و این اونه که پدر دوست من در زمان رشد اون بسیار او و مادرش را مورد سو استفاده قرار داده است. من شنیده ام که این اخلاق می تونه ارثی باشه ولی او با من بحث می کنه که اینطور نیست. من از ته دل عاشقشم ولی می ترسم که یه روز همین بلا سرم من بیاد. آیا زیادی در این مورد حساس هستم؟
امضا: عاشق ترسان

عاشق ترسان عزیز
ترس شما خیلی هم بی منطق نیست. نشان داده شده است که خشونت های خانگی در خیلی از موارد به فرزندان هم به ارث رسیده اند. اما خوب مثل خیلی از بیماری های ارثی امکان دارد که فرزند شخص سواستفاده گر این حالت رو نداشته باشد. مثلا دیابت ارثی است ولی همیشه فرزندان بیماران دیابتی به آن مبتلا نمی شوند و کافی است که همیشه حواسشون به رژیم غذاییشون باشه و در مورد علائم بیماری هوشیار باشند. در مورد دوست شما بسیار مفید خواهد بود که حواسش به خودش و نشانه های این رفتار باشه و به این ترتیبت این سیکل بیماری خشونت در خانواده اش را بشکند و از بین ببرد.

بسیار مفید است که هر دوی شما کاملا بدانید که اون در چه شرایطی بزرگ شده است و در طول دوران رشد چه بر او گذشته است. قدم بعدی این است که بدانید که اون شرایط چه تاثیری بر شخص او و نوع روابطش گذاشته است. از نوشته ات معلوم است که در رابطه با خشونت های خانگی تحقیق کردی و مطالعه داشتی پس باید بدونی که این گونه رفتار ها بیش تر آموزش دادنی هستند و اکتسابی تا ارثی و ژنتیک. البته رفتار های همراه با خشونت می تونن توسط عامل ارث هم تحت تاثیر قرار بگیرن. تئوری های زیادی مطرح شده ان ولی هنوز نتیجه قطعی به دست نیامده است.
برایت آرزوی موفقیت و هارمونی در روابطت دارم.

ترجمه امامزاده بیژن