تو قهوه خونه مش قنبر سر و صدا و هیاهوی زیادی بود. اسی دندون طلا نشسته بود تا اصغر یه چشم (شاگرد قهوه
چی) براش چایی تیار کنه(آماده کنه).
مش قنبر : اصخر بدو دو تا چایی بده اسمال خان دِ بجنب دِ مگه نون نخوردی دِ…(مش قنبر رو به اسمال خان می کنه و میگه ): صفای قدمت پهلوون، نازِ نفست کلبه درویشی رو مزین کردی
بفرما بفرما اون بالا بشین پهلوون.
تو همین حین دو تا مشتری میان تو قهوه خونه و داد میزنن
-اصخر دو تا چایی تازه دم بیار …
اسی دندون طلا از اون پهلوونای لوطی محل بود. گاهی برای اینکه گلویی تازه کنه می اومد قهوه خونه مش قنبر
جای دنجی بود و از همه قشری آدم توش وُول می خورد. از کارگربنا گرفته تا کاسب و نقاش و نجار و آهنگر و…
تنها رقیب اسی دندون طلا که با اون خیلی کل کل داشت، یاور گاوکش بود.
یاور گاوکش از نظر جثه و هیکل دو برابر اسی دندون طلا بود ولی از فنون کشتی فقط زور زدن را بلد بود.
بر عکس اون پهلوون اسمال لوطی مسلک و مبادی آداب و مسلط به فنون کشتی بود.
رعنا دختری ریز نقش و زیبا و تو دل برویی بود که تو محل اسی دندون طلا زندگی می کرد. و گاهی وختی اسی
اونو تو صف نونوایی می دید. اسی عاشقش بود. ولی تو دلش و هیچ وخت حرف دلش را به کسی نمی گفت.
تو خلوتی که با خودش داشت گاهی یاد اون صورت و قد و بالای رعنا می افتاد و رد هم عرق سگی رو میداد بالا.
همدم تنهایی اسی بی بی(طوطی) بود .
اسی دندون طلا براش تعریف می کرد: بی بی تو تا حالا عاشق شدی، اصلا می دونی عشق یعنی چی بی بی…
بی بی من امروز عاشق شدم می دونی عشقم کیه بی بی؟ یه دختر پنجه آفتاب عین مادر خدا بیامرزم خوشکل
وختی می خنده لبای قرمز و نازش هوش آدم رو ازش می گیره. وختی راه میره فقط دوست داری به راه رفتنش
نیگاه کنی خلاصه بی بی تو دنیا لنگه نداره بخدا. ای کاش ننه ام زنده بود. اگر بهش می گفتم میخامش … حضرت
عباسی صلات ظهر نشده مهیا میشد واسه خواستگاری … آخ آخ آخ از این روزگار…