ناسا در این بخش از گزارش خودش در سال ۲۰۰۵ این طور می نویسه:

NASA’s Vision for Space Exploration calls for a return to the Moon as preparation for even longer journeys to Mars and beyond. But there’s a potential showstopper: radiation. Space beyond low-Earth orbit is awash with intense radiation from the Sun and from deep galactic sources such as supernovas. Astronauts en route to the Moon and Mars are going to be exposed to this radiation, increasing their risk of getting cancer and other maladies. Finding a good shield is important

چشم انداز ناسا برای اکتشافات فضایی، بازگشت به ماه برای آمادگی سفر به مریخ و حتی فراتر از آن است.اما یک مشکل اساسی وجود دارد: پرتوهای کیهانی. فضای فراتر از مدار کم ارتفاع زمین،غرق در تشعشعات شدید خورشیدی و همچنین ابرنواخترهای اعماق کهکشان است.فضانوردان در مسیر سفر به ماه و مریخ در معرض تابش این تشعشعات هستند و این یعنی افزایش خطر ابتلا به سرطان و دیگر بیماریها. پس پیدا کردن یک سپر خوب مهم است.

و در ادامه درباره انواع سپرهای حفاظتی و مزایا و معایب هر کدوم از اونها و … توضیح میده.

نکته:
NASA در سال ۲۰۰۵ یعنی ۴ دهه بعد از ماموریتهای Apollo هنوز در جستجوی یک سپر محافظتی برای فضانوردان در خارج از کمربند ون آلن هست!
ناسا در این گزارش،به این مطلب به طور ضمنی اعتراف میکنه در حالی که یادش رفته در ۳۰-۴۰ سال قبل،چندین مرتبه مثلا” فضانوردان Apollo رو از این تششعشعات،به سلامت عبور داده.
http://apollofryup.atspace.co.uk/
http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2005/24jun_electrostatics

همش مزخرفه… آمریکا به کره ماه رفته. این نوشته ها همش از سر ناآگاهی و توسط شوروی مطرح شده. بیش از صدها هزار نفر در این پروژه شرکت داشتند و پنهان کردن این مساله غیر ممکنه.

جناب برو در مورد پرتوهای کیهانی مطالعه کن بعد نظریه صادر کن. منظور ناسا اینه که اگر فضانوردان در طولانی مدت در معرض پرتوهای کیهانی قرار بگیرند مشکلات بسیار بزرگی واسشون پیش میاد. برای یک سفر کوتاه رفت و برگشت به کره ماه اتفاقی برای فضانوردان نمیفته شما خیالت راحت. اما اگه قرار باشه مدت طولانی در سطح کره ماه بمونن حتما باید از این پرتوها مصون باشند.

البته برخلاف نظر شما شوروی بیشتر در قبال این مسئله موضع سکوت رو در پیش گرفته و هیچ وقت به طور قاطع اون رو رد یا تایید نکرده و از جمله اولین و حتی سرسخت ترین افرادی که سفر آمریکا به ماه رو دروغین خوندن نویسنده های آمریکایی بودن:
به متن زیر توجه کنید:
این تئوری از تردیدها، رصدها و فرضیه‌هایی گرفته شده است که در طول ماموریتهای آپولو ارائه شده بودند. منشاء نظریهٔ جعلی بودن فرود بر روی ماه در کتاب “ویلیام چارلز کایسینگ” نویسنده آمریکایی مطرح شده‌است. این نویسنده در کتاب خود با عنوان “ما هرگز به ماه نرفتیم” که در سال ۱۹۷۶ منتشر کرد این تئوری را ارائه کرد. همچنین “اندرو چاکین” در کتابی با عنوان “یک بشر روی ماه” که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد بر این باور است که در زمان مأموریت آپولو ۸ در دسامبر ۱۹۶۸ نیز این انگاره‌های جعلی بودن این مأموریت عنوان شد.http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=61742
اولین کتابی که در این زمینه منتشر شده کتاب “ما هرگز به ماه نرفتیم: کلاهبرداری سی میلیارد دلاری آمریکایی”[۳] نوشته بیل کیسینگ است. این کتاب دو سال پس از اتمام ماموریت‌های سفینه‌های آپولو در سال ۱۹۷۴نوشته[۴] و در سال ۱۹۷۶ منتشر شد. بیل کیسینگ، نویسنده فنی بود که در سال، ۱۹۵۶ در شرکت راکت‌داین، همان شرکت تولیدکنندهٔ موتورهای اف-۱ استفاده شده در موشک ساترن ۵ استخدام شد.[
در کتاب مردی روی ماه[۱۴] انتشار یافته در سال ۱۹۹۴، آندرو چیکین بیان می‌کند که در زمان قرار گرفتن آپولو ۸ در مدار ماه در دسامبر ۱۹۶۸، ایده‌های توطئه مشابهی در جریان بودند.[۱۵]
مارکوس آلن– ناشر بریتانیایی مجله نکسوس
میلتون ویلیام کوپر (۱۹۴۳–۲۰۰۱) –یک نویسنده و نظریه‌پرداز توطئه می‌باشد. او معتقد بود که تمام ماموریت‌های آپولو به ماه محصولاتی تمرینی بودند که بعداً صدا گزاری شدند.
جیمز فتزر – استاد فلسفه بازنشسته آمریکایی و نظریه‌پرداز توطئه. در روز دوم ماه مه ۲۰۱۳، دکتر فتزر دکتر استرلینگ هاروود را ملاقات کرد. فتزر از تئوری خود مبنی بر جعلی بودن هر ۶ فرود دفاع کرد.
دیوید گروز –کارمند پردازش تصویر کوانتچ
کلیده لویس –مهمان گفت‌وگوی رادیویی
فیلیپهلروکس–نویسنده فرانسوی “کتاب چراغ در ماه”.[۲۲] در سال ۲۰۰۳، نسخه انگلیسی این کتاب با نام «فرودهای ماه: آیا ناسا دروغ می‌گوید؟» چاپ شد
دیوید پرسی –تهیه کننده تلویزیونی، محقق فناوری‌های سمعی و بصری، و عضو انجمن عکاسان سلطنتی. او با همکاری ماری بنت، کتاب «ماه تیره: آپولو و افشاگران»[۲۶] را نوشت و کتاب «چه اتفاقی بر روی ماه افتاد؟» را منتشر کرد.
رالف رنه (۱۹۳۳–۲۰۰۸) –مخترع و مهندس خودآموخته. او نویسنده کتاب «ناسا بر روی قمر آمریکا فرود آمد؟» می‌باشد.
…
البته ناگفته نمونه که اعضایی از روسیه هم بودن که نسبت به این مسئله شک و تردید داشتن مثل:
یوری موخین –سیاست‌مدار مخالف روسی، نویسنده و ناشر کتاب «کلاهبرداری ایالات متحده بر روی ماه»،[۲۴] او در این کتاب تمام شواهد فرود بر روی ماه را رد می‌کند و دولت ایالات متحده آمریکا را به غارت پولی متهم می‌سازد
استانیسلاو پکرفسکی –مدیر کل روسی پروژه علمی D-MSK، که محاسبه کرد سرعت موشک ساترن ۵ در سکوی پرتاب اس-آی‌سی تنها نصف میزان اعلام شده بود:
منابع:
Brian 1982
↑ پرش به بالا به: ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Cooper, William (1997). “MAJESTYTWELVE”. williamcooper.com. Archived from the original on August 15, 2000. Retrieved May 31, 2013.
پرش به بالا ↑ Fetzer, James H. (May 2, 2013). Did America Land Men on the Moon?: The Moon Landing Hoax (MP3). Interview with Sterling Harwood. Spirit To Spirit. KLIV 1590 AM. San Jose, California. Retrieved May 3, 2013.
پرش به بالا ↑ Cosnette, Dave. “The Apollo Hoax”. Ufos-aliens.co.uk. Dave Cosnette. Retrieved November 25, 2008.
↑ پرش به بالا به: ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Windley, Jay. “Clavius: Photo Analysis - buzz’s hot spot”. Moon Base Clavius. Clavius.org. Retrieved June 25, 2009.
↑ پرش به بالا به: ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ Lewis, Clyde. “Good Luck, Mr. Gorsky!”. Groundzeromedia.org. Retrieved November 25, 2008.
پرش به بالا ↑ Lheureux 2000
پرش به بالا ↑ “Moon shots ‘faked’”. BBC News (London: BBC). June 21, 2001.
پرش به بالا ↑ Mukhin 2005
پرش به بالا ↑ Mukhin, Yury Ignatyevich. “‘АнтиАполлон’. Лунная афера США” [Anti-Apollo: Lunar Scam of the USA] (in Russian). ymuhin.ru. Retrieved April 28, 2013. Promotional webpage from Mukhin’s personal website.[منبع نامعتبر؟]
↑ پرش به بالا به: ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ Bennett & Percy 2001
پرش به بالا ↑ Windley, Jay. “Clavius: Bibliography - dramatis personae”. Moon Base Clavius. Clavius.org. Retrieved November 25, 2008.
پرش به بالا ↑ Pokrovsky, Stanislav G. (2007). “Investigation into the Saturn V velocity and its ability to place the stated payload into lunar orbit” (PDF). Актуальные проблемы современной науки (Moscow) (5): 152–166. ISSN 1680-2721. Retrieved May 1, 2013. English translation by BigPhil 2011.
پرش به بالا ↑ Pokrovsky, Stanislav G. “Improved estimates of the Saturn V velocity and its ability to place the stated payload into lunar orbit” (PDF). Retrieved May 1, 2013. English translation by BigPhil 2011.
پرش به بالا ↑ “Investigations: Moon”. Supernovum.ru (in Russian). Archived from the original on July 25, 2009. Retrieved May 1, 2013. Site archives three papers by Stanislav G. Pokrovsky.
پرش به بالا ↑ “Станислав Покровский — Профессионалы.ru” [Stanislav Pokrovsky - Professionaly.ru] (in Russian). Профессионалы.ru. Retrieved May 1, 2013.
پرش به بالا ↑ Pokrovsky, Stanislav (April 27, 2008). “Уточненная реконструкция” [A more exact reconstruction] (Forum). Форум С. Кара-Мурзы. Retrieved May 1, 2013. S. Kara-Murza forum message to Дмитрий Кропотов.
پرش به بالا ↑ Popov 2009
پرش به بالا ↑ Popov, Alexander Ivanovich. Человек на Луне? Какие доказательства? [Man on the Moon? What’s the Evidence?]. Part 2 (in Russian). Archived from the original on February 17, 2009.
پرش به بالا ↑ Popov, Alexander Ivanovich. “Человек на Луне? Какие доказательства?” [Man on the Moon? What’s the Evidence?] (Abstract) (in Russian). Retrieved April 28, 2013. “Man on the Moon? What’s the Evidence?” is the title of a preliminary paper. Selected chapters of Popov’s book, Americans on the Moon, are also provided.
↑ پرش به بالا به: ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ ۳۶٫۲ ۳۶٫۳ Ranen, Aron (Director, Writer, Producer); Britton, Benjamin (Writer, Executive Producer) (2005) [First published 1999 by the University of Cincinnati as part of Moon: A Mutual Reality Art Experience]. Did We Go? (VHS tape). Santa Monica, CA: Third Wave Media. OCLC 56316947. Retrieved May 4, 2013. Abstract: “This video looks at whether man actually walked on the moon in 1969 or if it was an elaborate hoax.”
پرش به بالا ↑ Britton, Benjamin (Executive Producer); Britton, Lisa (Associate Producer); Ranen, Aron (Video Documentary) et al. (1999). Moon: A Mutual Reality Art Experience (DVD video). Cincinnati, OH: University of Cincinnati. OCLC 43837978. Abstract: “The Moon Project is a full-screen, Mutual Reality Internet DVD made on the event of the 30th anniversary of humankind’s first moon landing. It is to bring viewers into personal contact with humanity’s cultural tradition through participation in the exploration of the moon. As an historical source document and as an artistic interpretation of cultural context, the Moon project is made to connect viewers in our collective global culture.”
پرش به بالا ↑ René 1994.

بله من این ها رو از ویکی خوندم. نویسنده که مطرح نیست. من میگم چرا حتی یک نفر از صدها هزار نفری که در این پروژه مستقیم و غیر مستقیم شرکت داشتند از دانشمند و پزشک و سیاستمدار چرا تا به حال یک نفر پیدا نشده که همچین ادعایی کنه؟ عزیز من داری صحبت از آمریکا میکنی. ایران نیست که میمون رو عوض کنن و بعد بگن به فضا رفتیم! اگه آمریکا به ماه نرفته بود این غیرممکنه که در طول این همه مدت رسوایی به بار نیاره!

طرفداران مي گويند که نيم ميليون نفر انسان در اين پروژه درگير بوده اند، اما اين آمار شامل تمام مهندسان دون پايه در تمام شرکت هاي سراسر دنيا هم مي شود. حالا اگر يک مهندس در کارخانه اي در سياتل دارد قطعه اي مي سازد و رئيس او به او مي گويد که اين قطعه را براي پروژه ي آپولو مي سازيم، آيا اين مدرکي دال بر رخ دادن فرود بر روي کره ي ماه مي شود؟ البته که نه. اين که مدرک نمي شود. ولو اين که اگر آن مهندس مي دانست که هرگز اين قطعه را براي سفر به ماه نساخته اند، باز هم پيش همه است که به کره ي ماه رفته است تا اين که يک جورهايي احساس غرور کند. قطعات مورد نياز براي آپولو در کارخانه هاي مختلف بسياري در سراسر جهان ساخته شد. مثلاً منعکس کننده ي ليزري که تصور مي شود بر روي ماه قرار گرفته است، توسط فرانسه ساخته شده است. ناسا يونيت را از کمپاني فرانسوي گرفت و اين آخرين چيزي بود که آنها ديدند. احتمالاً اين قطعه در جايي مثل لانگي بايگانی شده است، اما چيزي که با اطمينان مي شود گفت اين است که اين قطعه روي ماه نيست. آيا آن مهندسان فرانسوي مدرکي براي فرود انسان بر روي ماه محسوب مي شوند؟
نه، البته که نه، افراد خيلي کمتري (کمتر از 200 نفر) مستقيماً در اين ماجرا درگير شده اند تا تعداد افرادي که شاهد وقوع اتفاق واقعي هستند، به حداقل برسد. هيچ نيازي نيست که آنها حرفي بزنند و افشاگري بکنند چون آنها واقعاً نسبت به آمريکا حس وطن پرستي دارند و هيچ چيز در مخالفت اين قضيه نخواهند گفت. حتي اگر دروغ بزرگي به مردم قبولانده شده باشد. اين دليل اول، اما دليل دوم، آنها به ميليون ها دلار پول نياز ندارند تا به فکر آينده ي خود باشند، چون همين الان پول زيادي از ناسا بري ساکت ماندن مي گيرند.
http://www.rasekhoon.net/Article/Show-22465.aspx
همچنین منابع اصلی این بخش از مقاله:

1. Theconspiracyzone.podcastpeople.com
2. Wikipedia.org
3. moondeception

فقط خواستم یکم اطلاع رسانی کنم و اینکه چه بهتر که به همه چیز به دید شک و تردید نگاه کنیم.
خود منم بسیاری از دلایلی که مخالفای سفر به ماه آوردن برام قانع کننده نبود ولی از جمله 10 تا 12 شبهه اصلی چند مورد بود که ناسا نتونسته بود جواب قانع کننده ای بده یا دلایل مضحکی براش آورده بود مثلا در جواب اینکه چرا پرچم آمریکا در حال تکون خوردنه جوری که انگار بهش باد میوزه جواب دادن که اولا جنس پرچم از پلاستیک بوده در ثانی برای به وجود آوردن احساس غرور و نشون دادن صحنه ای حماسی پرچم رو طوری تنظیم کردن که چنین منظره ای به وجود بیاد…حالا سوال من اینه آخه مگه موسسه عظیمی مثل ناسا دیوانس یا مرض داره که همچین اشتباه ابلهانه ای اونم تو گیر و دار جنگ سرد بکنه که بهونه دست مخالفاش بده؟؟ اصلا مگه فرود به ماه خودش به اندازه کافی نوستالژی نبوده که دست به همچین کاری بزنن یا فکر میکنن که مردم اینقدر عقل ندارن که تو ماه باد نمیوزه؟؟؟!!!

اگه بنا به این مدارکی باشه که تو بهش مهر تایید میزنی پس منم میتونم بگم یوری گاگارین به فضا نرفته… حالا تو بیا ثابت کن به فضا رفته… یه تاپیک بزنم و منم هی تئوری بدم که گاگارین به فضا نرفته تو میتونی ثابت کنی که رفته؟

جالب بود منم اینو خیلی وقت پیش خونده بودم ک رد کرده بودن سفر آرمسترانگ ب ماهو و ثابت کرده بودن ک فقط ی تبلیغات سیاسی بوده علیه شوروی، فک کنم ثابت شده باشه تا الآن ک واقعیت نداشته سفر آرمسترانگ و سفینه آپولو ب ماه!

حالا اینکه 40 سال پیش و با توجه به جو اون دوران دورغ گفته باشن احتمالش هست
اما الان با پیشرفت هایی که شده و ایستگاه فضایی و … به نظرم کاملا شدنیه و تنها مشکل اینه که از نظر مالی خیلی سنگینه

یکی از مهمترین دستاوردهای سال بین المللی ژئوفیزیک (۱۹۵۷ و ۱۹۵۸) برنامهٔ ماهوارهٔ اکتشافی (explorer) آمریکا بود. در ارتباط با تفسیر دادههای این ماهواره، جیمز ون آلن کمربند وان آلن یا کمربند تشعشعی وان آلن ، را در اطراف کره زمین کشف کرد. تابش مورد بحث از تراکم غلیظ الکترونها و پروتونهای با انرژی زیاد ناشی می شود که در دو منطقه هلالی شکل در فاصله های 3200و16000 کیلومتری سطح زمین واقع شده اند. که توسط میدان مغناطیسی زمین، کره زمین را احاطه کرده است. این کمربند ذرات کیهانی مضری را که به سوی زمین می تابند جذب میکند. پرتوهای جذب شده توسط این حلقه بعضاً برای موجودات زنده مرگبار است و به عبارت دیگر درصورت عدم وجود این دو کمربند هرگز در زمین حیات پدیدار نمیشد.

هرماهواره ای که در کمربند وان آلن قرار گیرد وسط ذرات باردار از بین می رود. بنابر این سه ناحیه امن برای قرار گرفتن ماهواره ها ایجاد می شود:

بین زمین و کمربند تحتانی وان آلن مدار پایین(LEO)

بین کمربند تحتانی و فوقانی مدار متوسط(MEO)

بین کمر بند فوقانی تا فاصله ی 35 هزار کیلومتری زمین، زمین ثابت(GEO)

کمربند ون آلن در واقع متشکل از همان میدان مغناطیسی دور کره ی زمین هست که این میدان مغناطیسی با منحرف کردن و گیر انداختن ذرات پرانرژی تشعشعات ، از رسیدن این اشعه های مرگبار به زمین جلوگیری میکنه . یعنی وقتی شما از کمربند ون آلن خارج شدید در واقع از سپر حفاظتی تشعشعات زمین خارج شدید و از اون لحظه به بعد بطور مداوم مورد بمباران ذرات پرانرژی اشعه های کیهانی قرار خواهید گرفت.

http://waiting.ir/armstrong/wp-content/uploads/app-f-f2.jpg

ناسا در گزارش خودش اعلام کرده میزان جذب تشعشعات رادیواکتیو توسط بدن فضانوردان آمریکایی در جریان سفر به ماه “کمتر” از Rem 5 بوده

(5 Rem حداکثر میزان جذب تشعشع رادیواکتیو برای کارکنان تاسیسات اتمی در طول مدت یک سال هست که توسط آژانس انرژی اتمی تعیین شده)

اگه حرف ناسا رو قبول کنیم و مقدار جذب تشعشعات توسط فضانوردان تقریبا 5 Rem باشه، این یعنی به اقرار خود ناسا فضانوردان در طول یک سفر به ماه تقریبا به اندازه ی یک سال کارمندان تاسیسات هسته ای ، تشعشع جذب میکنند . اگر به این مقدار، میزان جذب تشعشع 2.6 Rem توسط انسان روی کره زمین و فعالیتهای رادیواکتیو درون بدن را اضافه کنیم به عدد 7.6 Rem میرسیم که از استاندارد آژانس بالاتر است .

حال اگر گزارش ناسا مورد توجه قرار نگیرد:

با توضیحات گفته شده ، محرز هست که در فاصله ی 380 هزار کیلومتری بین کره زمین و ماه ، از فاصله ی 100 کیلومتری زمین (شروع کمربند ون آلن) بدن فضانورد از ارتفاع 100 کیلومتری به بالا بطور مداوم تحت بمباران ذرات پرانرژی و تشعشعات یونی ناشی از اشعه های کیهانی و بادهای خورشیدی قرار خواهد گرفت . طبق مقاله ی FAS در چنین شرایطی و با حداقل فعالیت خورشیدی (بدون درنظر گرفتن انفجارهای خورشیدی)، با یک سپر آلومینیومی 0.1 گرم بر سانتی مترمربعی ، بدن فضانورد سالیانه rem3000000(روزانه 8200 rem) تشعشع جذب میکند که بسیار بیشتر از مقدار لازم برای مرگ فرد است ! با استفاده از یک سپر آلومینیومی 0.5 گرم بر سانتی مترمربعی ، در شرایط مشابه بدن فضانورد سالیانه 550 rem تشعشع جذب میکند .حال با اضافه کردن تشعشعات ناشی از انفجارهای خورشیدی (Flare) که تشعشع تقریبی کم توان ترین آنها 25 Rem است و با در نظر گرفتن 15 انفجار خورشیدی در یک شبانه روز ، بدن فضانورد حتی با سپر 0.5 گرم بر سانتی مترمربعی ، چیزی حدود 380 rem تشعشع در روز جذب میکند !

(توجه داشته باشید حداکثر مقدار مجاز جذب تشعشع توسط آژانس انرژی اتمی 5 Rem در سال بود)

http://waiting.ir/armstrong/wp-content/uploads/app-f-f1.jpg

وقتي مناطق كمربندي Van Allen در سال 1958 كشف شدند، اشعه هاي فضايي به عنوان يكي از مشكلات منحصر به فرد از پرواز فضايي انسان مورد توجه عموم قرار گرفتند. تقريبا در همان زمان، محققان شروع به شناخت و درك اين مطلب كردند كه ناآراميها و تلاطمهاي متعدد جوي و خورشيدي كه طي ساليان بسيار مشاهده شده بودند، جنبه هايي از يك پديده بزرگتر بودند كه حادثه پراكندگي اشعه هاي خورشيدي بود.

iss_01_1200x1024ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)

مدار گردش ماهوارهها به دور زمين عمدتاً در فاصله 700كيلومتري زمين قرار دارند و ايستگاههاي فضايي بين المللي و قبل از آن، ايستگاه اسكاي لب و مير همه در مدار 650 كيلومتري زمين قرار داشته و در حقيقت آنها در لايه دروني كمربند ون آلن ميتوانند به آنجا پرواز نموده و اقدام به تعمير آنها نمايند مانند تلسكوپ هابل.

Spacecraft_labeled_medتلسکوپ فضایی چاندرا

اما ماهوارههايي كه در مدار36000 كيلومتري و در لايه بيروني كمربند ون آلن قرار دارند؛ فضانوردان به دليل عدم حفاظت كافي مدار بيروني ون آلن قادر نيستند به آنجا سفر كنند. به عنوان مثال تلسكوپ چاندرا ـ كه به نام دانشمند هندي چاندرا نامگذاري شده ـ و در مدار 37000 كيلومتري زمين قرار دارد كه هيچ فضانوردي براي تعمير آن نميتواند به آن منطقه پرواز نمايد.

مثال ساده تر برای رد این ادعا در مورد خود ایستگاه فضایی بین المللی می باشد که این ایستگاه در فاصله 200مایلی قراردارد ،در حالی که کمربند ون آلن حداقل 40000مایل تا زمین فاصله دارد… ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) در فاصله ی تقریبا 354 کیلومتری زمین (خیلی پایینتر از لبه ی بیرونی کمربند ون آلن) مستقر هست و در ابتدای کار از سپرهای آلومینیومی متداول که در ماهواره ها و دیگر سفینه های بدون سرنشین استفاده میشد ، برای حفاظت ازتشعشعات استفاده میکرد . اما بررسی های انجام شده نشان می داد استفاده از عناصر سنگین مثل آلومینیوم برای سپر تشعشعی خود باعث ایجاد یک تشعشع ثانویه و آزاد شدن نوترون در هنگام برخورد ذرات پرانرژی تشعشع به سپر آلومینیوم میشود!

این بررسی ها نشان داد هرچه سپر تشعشعی آلومینیومی ضخیم تر باشد این مقدار تشعشع ثانویه بیشتر خواهد شد .گزارش بالا اثبات می کند که در زمان پروژه های آپولو حتی در صورت استفاده از سپرهای ضخیم از جنس فلزات سنگین (آلومینیوم و سرب) برای حفاظت از جان فضانوردان ، این سپرها با برخورد ذرات پرانرژی ، با تولید تشعش ثانویه و آزاد کردن نوترون ، بیشتر بدن فضانوردان را در معرض تشعشع قرار میداده است!

554px-View_of_the_bottom_of_Zvezdaماژول Zvezda در وسط تصویر که از راست به ماژول Zarya و از چپ به سفینه ی Soyuz متصل شده است.

به دنبال این گزارش، ناسا و سازمان فضایی روسیه تصمیم گرفتند علاوه بر سپر آلومینیومی نصب شده ، یک لایه حفاظتی از جنس پلی اتیلن (CnHn) به ماژول های ایستگاه فضایی بین المللی اضافه کنند . پلی اتیلن دارای عدد اتمی کمتر بوده و پایدارتر است و نتیجتا” در اثر برخورد ذرات پرانرژی کیهانی ، تشعشع ثانویه کمتری دارد . اولین ماژول مجهز به این لایه حفاظتی ، ماژول سرویس Zvezda بود .

استفاده از این لایه ی حفاظتی جدید موثر واقع شد ، اما نه انقدر که ناسا و روسیه امیدوار بودند . گزارش سال 2002 نشان میدهد میزان جذب تشعشع توسط فضانوردان با استفاده از تکنولوژی جدید به یک میلی سیورت در روز کاهش یافته ، اما همین مقدار نیز باز بسیار زیاد است . 1 میلی سیورت مقدار جذب تشعشعی است که یک انسان روی زمین در طول یک سال جذب میکند . این میزان یعنی 3 ماه بودن در چنین شرایطی (برای فضانوردان) ریسک سرطان را تا یک دهم میزان ریسک سرطان برای سیگاری ها افزایش دهد . شاید اینگونه فکر شودکه این میزان ریسک قابل چشم پوشی است . در حقیقت برای یک ماموریت چند ماهه ی ایستگاه فضایی هم بله ، همین گونه است.

اما این موضوع نشان میدهد که حتی امروز هم تکنولوژی بشر به جایی نرسیده که بتواند انسان را به سفرهای خارج از کمربند حفاظت تشعشعی ون آلن بفرستد.

خوب آنوقت چطور شده 40-50سال پیش به ماه رفتن و به سلامت برگشتن اما الان نمی شه؟!

………………………………………

البته ناگفته نمونه که در بسیاری از سایتهای نا آگاه نوشته شده در صورت عبور سریع از کمربند ون آلن دیگه مشکلی ایجاد نمیشه! که این اشتباه هم نشأت گرفته از یکی دیگه از دروغ ها و حقه های NASA هست. ناسا اعلام کرده که ما از کمربند ون آلن با سرعت عبور کردیم تا خطرات تشعشعات کیهانی رو برای فضانوردان به حداقل برسونیم.

(یعنی در واقع اونها با سرعت از سپر زمین عبور کردند تا برسند به اصل تشعشعات!)

همون طور که بیان شد واقعیت این هست که کمربند ون آلن در واقع سپر زمین در برابر تشعشعات هست. یعنی وقتی شما از کمربند ون آلن خارج شدید در واقع از سپر حفاظتی تشعشعات زمین خارج شدید و از اون لحظه به بعد بطور مداوم مورد بمباران ذرات پرانرژی اشعه های کیهانی قرار خواهید گرفت.

وضعت خرابه... مقاله های سایت های جمهوری اسلامی که خودش هیچ غلطی در زمینه فضا نتونسته بکنه اینجا لیست میکنی که چی رو اثبات کنی؟ بیا همین الان صدهزار تا مدرک جور کنم که مریخ نورد کنجکاوی به مریخ نرفته ... قرار به اینه که ابن دروغ رو باور کنی؟ اگه اینجوره باید بگم که خیلی ساده ای! در ضمن به نظرت درد منه ایرانی باید این باشه که آمریکا به ماه رفته یا نرفته؟ هیچ میدونستی دو تا از بهترین مدارهای بسیار ویژه و ناب و استراتژیک در فضا مال ایرانیا بوده که به خاطر بی عرضه گی جمهوری اسلامی از دستش دادیم؟ شماها بیکارید. ول کن عزیز من این چرت پرت ها رو. جمهوری اسلامی این چیزا رو ترویج میده که بی عرضگی خودش رو سرپوش بزاره تو هم هی بکوب به این سندهای دروغی.

در سال ۱۳۵۶با تلاش و با استفاده از موقعیت سیاسی کشور در آن سال، ایران توانسته بود سه نقطه مداری زهره(۱٬۲٬۳) که با توجه به موقعیت‌شان استراتژیک محسوب می‌شدند را از آن خود کند. ایران ۹ سال فرصت داشت تا ماهواره‌های خود را در این نقاط مستقر کند، اما به دلیل شرایط پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران این فرصت ویژه از بین رفت. سازمان فضایی ایران توانست با تمهیداتی از جمله استقرار چند ماهواره دست دوم در این نقاط زمان حفظ نقاط مداری خود را افزایش دهد، اما سرانجام در سال‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۹۱ دو نقطه مداری از سه نقطه از دسترس ایران خارج شد و به گفته کارشناسان، خسارتی جبران ناپذیر و سنگین به کشور وارد شده است

فایده نکرد باید تاپیک بزنم درموردش...

هههههههههههههههههههه

دوست عزیز تو هم دیدی بازار ساندیس داغه و با سر رفتی ذوب شدی توش آره؟

اول اونکه برخلاف ادعای شما تمامی منابع من از سایت های جمهوری اسلامی نبوده در ضمن خود این سایت ها رفرنس اصلی مقالات و منابعشون رو از سایت ها و وبلاگ های خارجی دریافت کردن که در آخر منابع و لینک های اون داده شده.
دوم اینکه بنده این تاپیک رو برای درد بی درمون هیچ شخص یا گروهی نزدم که بخوام با این نوشته ها اون رو تسکین بدم شما هم اگه مطلبی در مورد سازمان هوا و فضای ایران دارید مختارید که در تاپیکی جدا گانه اون رو مطرح کنید … و من الله توفیق.

متوجه منظورتون نشدم!
فکر میکنم بعد از اینهمه مدت که تو سایت فعال بودم هرکسی منو بشناسه متوجه شده باشه که اصولا وابسته به هیچ گروهی نیستم و صد البته با حکومت هم میونه خوبی ندارم.
امیدوارم دفعه بعد قبل از متهم کردن فردی حداقل سعی کنید کمی درباره اون شناخت پیدا کنید…

در ضمن نسبت به تمامی دوستانی که سعی دارن بنده رو با برچسب توهم توطئه یا مزدور جمهوری اسلامی و بسیجی و … خطاب کنن عرض کنم که من نسبت به سفر آمریکا به ماه یک ندانم گرا هستم یعنی نه اون رو تایید میکنم و نه با قطعیت ردش میکنم.لذا این وظیفه خودتونه که با تحقیق بیشتر صحت یا عدم صحت مطالب تاپیک رو پیگیری کنید…

Kheiliym topice mofidi bood b dgran tavajohi nknid aqaye charlatan -_- ?

من که به واقع
لذت میبرم
همکاری صمیمانه ای بود
دستتون درد نکنه
همین که میتونم استفاده کنم
واسم لذت بخشه

من و شما اطلاعتمون در حدی نیست که بتونیم سفر به ماه رو تایید یا تکذیب کنیم، تحقیقی هم بخوایم بکنیم، مشخصه که کپی حرفای دیگرانه ;)

در نتیجه من به شخصه رو میارم به عقل خودم. وقتی خودم به ادعای به این مهمی برمیخورم که آمریکاییها به ماه رفتن و اون هم در چه زمانی؟؟ در اوج جنگ سرد با بلوک شرق!

و یاد سازمان اطلاعاتی مخوف کا گ ب میفتم که در جاسوسی حرف اولو میزدن؛ و برای نیل به اهدافشون هیچ حد و مرزی قائل نبودن! پس مطمئن باشید اگر اونها ذره ای به این ادعای آمریکاییها شک داشتن یا کوچکترین مدرکی برای ردش داشتن، آبرویی از آمریکا میبردن که در تاریخ ثبت بشه

پس نتیجه اینکه میتونیم به سفر آقای آرمسترانگ به ماه خوشبین باشیم

اینا همش از احساسات ضد آمریکایی جماعت جوگیر و پر ادعای ایرانی براومده. جماعتی که تمام زور زدنش در تولید آفتابه ایرانی هست برای سرپوش گذاشتن به ناتوانی خود به شیوه های غیر منطقی سعی در زیر سوال بردن دستاوردهای آمریکاست. من از آمریکا دفاع نمیکنم ولی این شیوه های غیر منطقی رو من هم میتونم به هر چیزی نسبت بدم. زمانی که ورنر فون براون موشک جلوتر از زمان خود یعنی موشک بالستیک V2 رو در 1942 ساخت مردم دنیا با چیزی روبرو شدن که حتی در خوابشان هم نمیدیدن همچین چیزی بوجود بیاد! همین آقای براون موشک ساترن 5 رو طراحی کرده برای فرستان آدم به کره ماه!
حالا شما به جای این حرفا بشین منتظر امام زمانت باش و نامه به چاه جمکران بنداز ماعشاالله و عنشاالله بعد اینکه بالاخره این امام زمان تخیلی متوجه شد که وقت ظهورشده یک قدم به جلو میری و از تولید آفتابه به سوزن ته گردی که الان از چین وارد میکنی میرسی. پس بشین تا صبح ظهورت بدمد…
اون آمریکایی های دروغگو هم به دروغ به ما میگن که توی مریخ پایگاه برای زندگی ساختن تا بهانه ای دست شما باشه که بگی:
زندگی در مریخ: دروغ بزرگ یا تحقق یک رویا!

یه جمع بندیش کنی فکر کنم بهتره :-)

من طرفداره این نظام نیستم ولی آخه لامصب کره ماه کی باد داشته تا پرچم رو به اهتزاز دربیاره.این یه سوتیه خیلی افتضاحیه که هیچ توجیهی نداره مگر…عکسی که من دیدم فتوشاپ باشه وعوامل پشت صحنه خواسته باشن یکم پیاز داغ اضافه کنن وپرچم آمریکا رو برجسته کنن :)