با یه آقای میانسالی توی کوه آشنا شدم. کوه جای جالبیه و بعضی‌ وقتها میشه تیپهای شخصیتیه خاصی رو اونجا دید. طرف MBA داشت و آدم اهل مطالعه ای بود. راجع به چیزای مختلف صحبت کردیم. چیزی که کم کم عجیب شد توی حرفاش این بود که مدام صحبت از این میکرد که استیو جابز تو کتابش اینو گفته، بیل گیتس گفته که مدیریت اینجوری باید باشه و بیزینس رو اونجوری باید راه انداخت! جک ولش هم این توصیه‌ها رو کرده برای یک بیزینس موفق مثل GE…برای راه انداختن استارت آپ‌های موفق در زمینه IT هم خیلی‌ جدی رفته بود سراغ اینکه مارک زوکربرگ چی‌ گفته و پاول دوروف چه فرمایشاتی فرمودن…خلاصه راجع به انواع و اقسام روشهای ایجاد و توسعه یک بیزینس موفق صحبت میکرد…موضوع خیلی‌ مورد علاقهٔ خود من هم بود و نکاتی‌ که به نظرم میومد رو باهاش در میون میگذاشتم. از روی ادب ازش نپرسیده بودم که کارش چیه. یه جورایی پیش خودم فرض کرده بودم که یه شرکت یا بیزینس موفقی رو اداره میکنه یا بهشون مشاوره میده. اواخر صحبت کاشف به عمل اومد که مادر ایشون یه مزون لباس دارن و ایشون عملا پادویی این مزون رو می‌کنن! خلاصه اینم یکی‌ از دردهای این جامعست! ما میریم ۱۰ تا ۱۰ تا کتاب راجع به مدیریت، موفقیت، نحوه استارت یک بیزینس خوب, سرگذشت تمام افراد موفق…میخونیم، MBA هم میگیریم. اما پای عمل که میرسه بیشتر میشیم یک کپسول جمع آوری اطلاعات بی‌ عمل! یعنی‌ انگار هدف از همهٔ اون مطالعات در واقع این بوده که ما خودمون رو صاحب اطلاع نشون بدیم نه اینکه واقعا از اون اطلاعات استفاده کنیم! این قضیه مختص این فرد خاص نیست. من آدمای‌ زیادی رو میشناسم که چند هزار ebook روی لپتاپشون دارن! و هرروز هم چندتای بیشتر دانلود می‌کنن, اما شاید در کل ۱۰ تای‌ اینا رو هم نخونده باشن! ما یجورایی داریم تبدیل میشیم به ماشین‌های حرفه ای جمع آوری اطلاعات و استفاده نکردن از اونا! شاید یه مثال دیگه بحث رو روشنتر کنه، فرض کنین که من برم تمام کتابایی‌ که در مورد تحلیل بازار سهام نوشته شده رو بخونم، از اون طرفم برم سرگذشت تمام کسایی‌ که از طریق بازار سهام به بزرگترین ثروتمندان جهان تبدیل شدن رو بخونم. اما تا آخر عمرم هیچوقت حتی یکدونه سهام هم نخرم و نفروشم! اما در هر جمع و دور همی با دیگران راجع به اهمیت بازار سهام و اینکه آدم باید سهام معامله کنه صحبت کنم! شما واقعا راجع به من چه فکر خواهید کرد؟ 😁