همیشه منتظر تمام شدنیم
روز کی تمام می شود، به خانه بروم؛
هفته تمام شود و آخر هفته بیاید؛
جمعه چرا تمام نمی شود؛
ماه چرا به آخر نمی رسد؛
سال کی تمام میشود عید بیاید کمی استراحت کنیم؛
کی بازنشست می شوم؟
کی درسم تمام می شود؟
کی سربازیم تمام می شود؟
بچه ام کی بدنیا می آید؟
کودکم کی مامان یا بابا می گوید؟
پس کی راه می رود؟
کی به مدرسه می رود؟
کی بزرگ می شود؟
و اینگونه است که انتظار تمام شدنش را می کشیم
ما منتظر آخرش هستیم،
از روزهای جوانی مان فقط انتظار رسیدن روزهای خوبش را می کشیم
از روزهای دانشجویی و کارمان هم همین طور.
از کودکی بچه هایمان انتظار عروس و داماد شدنشان
و در نهایت آخر تمام این مراحل چیست؟
کی آرام می گیریم؟
شاید انتظار روزهای بهتری را داریم
شاید با گذشتش متوجه شویم همان روزها، روزهای بهترمان بودند.
بدی خوشبختی همین است تا وقتی خوشبختی نمیفهمی که این روزهایی که میگذرند نامش خوشبختی است.
شاید یادمان رفته که معنی همین لحظه هایی که انتظار گذشتنش را داریم زندگی ست و تمام شدنش احتمالا مرگ است
و قرار نیست راند بعدی متفاوت تر باشد.
شاید مثل بازی های کامپیوتری بچگیمان راند بعدی غول بزرگ تری
دارد.
مارال عزیز
لذت بردن از لحظات و زندگی کردن و خوشبختی آموختنی ست
و به ارث میرسه
اولین باره میگم ولی با تحقیق میگم که لذت بردن از لحظات زندگی میراثی هست که از مادر و پدر به فرزندان ارث میرسه
و نکته مهم اینه که آموختنی هست و میشه یادگرفت
سخته ولی میشه دوست من
↩ Bopho
درست میگید ولی منظورم تمام شدن نیست منظورم این هست چرا همه ما از زندگی و شرایطمون توی زمان حال لذت نمیبریم چرا باید همه فکر کنیم زندگیمون تلخ هست در حالی که همه میدونیم خودمون هستیم که میتونیم به داشتن حال خوب خودمون کمک کنیم
↩ Maralsa27
مارال باور کن همه اینطور نیستند
نسل پدر بزرگ و مادر بزرگ هامون رو ببین چقدر خوش هستن و خوش بودن
دلیلش صنعتی شدنه ، دلیلش تکنولوژی هستش و هر چی که ما رو از هم دور کرد
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست 🌹🌹🌹
از لحظه لحظه زندگی لذت بردن هنر است .
دلشاد وتندرست وخوشبخت باشی بانوی احساس هنرمند 🥰🥰