هر شب با صدای نفساش میخوابیدم…

وقتی نبود دردام شروع میشد… افسردگی میگرفتم… توی اوج خستگی خوابم نمیبرد!

انگار هر شب باید فقط از طریق تماس صوتی تمام هوایی که از شش‌هاش خارج میکرد از فاصله دور میشنیدم تا همه دردام آروم بشه و خوابم بگیره

هیچ‌جوری واسه هم کم نمیذاشتیم

چه از لحاظ احساسی عاطفی جنسی… هر چی

چند بار که بغلش کردم وقتی دستم به پوست نرم و نازکش میرسید انگار که هفت تا پیک زده باشم مست میشدم

خودش میخندید و میگفت تو چقدر هولی… همه جا رو یهویی دست میکشی!!

منم فقط بعد اینکه بوسه‌های بشدت از روی علاقه‌مون تموم میشد به هوش میومدم که داشتم چیکار میکردم!

ما دو تا آدمیزاد معتاد هم شده بودیم… شایدم معتاد اکسی توسین!!

یه سرچ بزنین متوجه میشین چی میگم.

اکسی توسین هورمون عشق و محبته… هورمونی که وقتی ترشح میشه دیگه افسردگی نداری… اما فقط با کسی ترشح میشه که خیلی دوسش داری و مثل خودته…

من وقتی مریض میشدم یا درد داشتم بهش زنگ میزدم میگفتم هیچی نگو فلانی… فقط نفس بکش… خوب میشم… باشه؟ اونم میدونست… نفس میکشید هورمون ترشح میشد… اونقدری که خوب میشدم خوابم میبرد از آرامش! اکسی توسین…

همون چیزی که خیلیامون میخوایم اسمشو بگیم و گمش کردیم!



اون چیزی که سکستون رو بی‌نظیر میکنه و خیلی فراتر از پوزیشن‌های روز و خشونت جهت تنوع و کلی چرت دیگه که واسمون ساختن تا بگن تو اینو میخواینه.



میخوام بگم دنبال کسی باشین که وقتی باهاشی اکسی توسین کل وجودتونو بگیره!

ما اینو لازم داریم رفقا

البت عرض کنم که بنده هم لازم دارم ؛)

اگه کسی هست که شاید فکر کنه میتونیم اکسی توسین هم بشیم باب صحبتو باهامون باز کنه:)
نظر همه محترمه برام… ولی فکر میکنم اونایی که سراغ بردگی و خشونت و کلی سکس دیگه که به شان انسان نمیخوره میرن اینو توی وجودشون گم کردن!