قصه زمانی کرد آغاز
که دادم دل را در یک نگاه
شدم مجنون او
گشدم حیران او
شدم محو تماشای او
محو تماشای سیَه گیسه او
محو آن چشم های به شب مانند او

نکردم توجه به چیستی خود
که در سرزمینم,
دوتا قطب همنامِ عاشق شدهِ ,
میشوند دوتا فاحشه

نیمی بودم و آن بود نیم دیگرم
گویی روحِ او بود در تنم

دوتا نیمه از نصفه های یه قلب
دوتا شاید_ اما_ اندکی نیمه راه
دو تا جسم با روحِ زخم خوردهِ یه زن
و یک بوسه ی تلخ در خفا

بغل میکنم زجر های تورا
که از اشک تو چشم من چشمه شد
که از پستی و بلندی ترین جاهای تنت
روحِ من شکفتهِ شد
که پناه میبرم به مرز های تنت
کام میگیرم از سرخی لبت
که غرق میشوم در چشمان تو
مست میشوم از نگاه تو
که به اوج میرسم با لبت
خلسه شیرینی هدیه توست

دوتا زن که از بد حادثه
شدند جدا, گرفتند فاصله

یکی رفت به راه انکار و
دیگری شد گرفتارِ یارِ جدید

و تقصیر کسی نیست در این میان
که پذیرش نشد عشقشان
که جرعت باز گویی عشق در آنها نبود

یکی در بستر تب عشق میسوخت بی هدف
و یکی بی خبر
بی خبر از جان خویش
بی خبر از معشوقِ جانان خویش

دو رویای همنوعِ پنهان شده
دو رویای ممنوعِ کشته شده
یه حزبِ غریبانه ی بی جناح

و انسان های انسان نما
که قاضی میشوند به جای خدا
به مرگ محکوم شد احساسشان
که در اخر دریدند عشق را
کردند تباه عمر نالایق خویش را

بغل میکنم اخرین هوای تورا
نفس میکشم آخرین بازدم تورا
بغل میکنم، تلخه این ماجرا
دو تا شاید_ اما_ اندکی نیمه راه

یه نیمه، شبیه یه قلب سیاه
یه نیمه که نصفش هیچوقت نبود
یکی تیغ و آن یکی لب پرتگاه
و این بود
رویایِ ممنوعِ عشق ما

نوشته:moonlightsn