نظر مفسران شیعه :
درباره موز در قرآن سوره واقعا آمده است: “و طلح منضود” که از آن به موز تفسیر شده است.
موز نزد اهل بیت علیه السلام از میوه هایی است که جلوی مهمان قرار می دهند.
روایتی داریم از ابی اُسامه که عرض می کند: وارد بر امام صادق علیه السلام شدن، ایشان برای من موز آوردند، من نیز از آن خوردم.
از برخی روایات استنباط می شود که موز برای کودکان مفید است.
روایتی داریم از یحیی بن موسی صنعانی نقل شده است: وارد بر امام رضا علیه السلام در منا شدم، در حالی که امام جواد علیه السلام در بغل ایشان بود، موز را پوست می کندند و به امام جواد علیه السلام می دادند.
شاهد ما آیه 29 سوره واقعه است: ﴿وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ﴾
اکثر مفسران «طَلح» را به معنای میوه موز گرفته‌اند. موز یکی از میوه‌های قرآنی و بهشتی و مورد سفارش روایات اهل بیت (ع) است. مرحوم برقی در کتاب محاسن خویش بابی را به عنوان «باب الموز» باز کرده و در این باب چند روایت در رابطه با موز آورده است.
ابو اسامه می‌گوید:
«دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَرَّبَ إِلَيَّ مَوْزاً فَأَكَلْنَا مَعَهُ‌»[11]
در روایت دیگری ابو خدیجه نقل می‌کند:
«دَخَلْتُ أَنَا وَ الْفَضْلُ عَلَى أَبِي خَالِدٍ الْكَعْبِيِّ صَاحِبُ الشَّامَةِ فَأُتِيَ بِمَوْزٍ وَ رُطَبٍ فَقَالَ كُلُوا مِنْ هَذَا فَإِنَّهُ طَيِّبٌ‌»[12]
من و فضل را نزد ابو خالد کعبی بردند. موز و رطب برایمان آوردند. ابوخالد گفت: از این بخورید که چیز پاکیزه و خوشمزه‌ای است.
این روایت به امام (ع) نمی‌رسد. منتها چون بنای مرحوم صاحب محاسن بر این بود که روایات منسوب به امام را نقل کند، این روایت در حقیقت مربوط به امام معصوم (ع) است. ابی خدیجه از خود نقل نمی‌کند و این کلام را از امام معصوم (ع)‌ شنیده بود و جمله‌ی «كُلُوا مِنْ هَذَا فَإِنَّهُ طَيِّبٌ‌» (از این بخورید که چیز پاکیزه و خوشمزه‌ای است) نشان‌دهنده این است که این کلام، کلام امام معصوم (ع) بوده است.
موز طیّب است؛ زیرا میوه‌ای بهشتی است. در روایت آمده از جمله خصوصیات میوه‌های بهشتی، نداشتن هسته است. یکی از معانی «طیّب»، خوشمزه بودن و معنای دیگرش مفید بودن برای بدن است.
در روایت دیگری یحیی بن موسی صنعانی نقل می‌کند:
«دَخَلْتُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ الثَّانِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِمِنًى وَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَلَى فَخِذِهِ وَ هُوَ يُقَشِّرُ مَوْزاً وَ يُطْعِمُهُ‌»[13]
بنابراین موز یکی از میوه‌های بهشتی است که ائمه اطهار (ع)، خود از آن تناول می‌کردند و به خوردن آن نیز سفارش می‌کردند.