چندوقتی بود یک بازی روانشناسی واسه خودم درست کرده بودم؛ وقتی از بیرون غذا سفارش میدادم و پیک غذا رو برام می‌آورد، کارت عابربانک رو بهش میدادم و میگفتم لطفا انعام رو هم به فاکتور اضافه کنین و یکجا کارت بکشین! و هرچقدر سوال میکرد چه مبلغی رو باید برای انعام درنظر بگیره، من مطلقا عدد خاصی نمی‌گفتم، فقط میگذاشتم برعهده خودش تا هرمبلغی که دوس داره اضافه کنه.

نکته جالبِ بازی برای من این بود که ببینم آدمها وقتی‌که هیچ سقف خاصی براشون تعیین نشده باشه، چه مبلغی رو به‌عنوان دستمزد و حق‌طبیعی خودشون درنظر میگیرن؟!
بعضیا که خجالتی بودن مبالغ اندکی رو درحد هزارتومان اضافه می‌کردن، اگرچه مشخص بود ته دلشون به این مبلغ اندک راضی نیستن.
بعضیام که آدمهای سواستفاده‌گری بودن لابد با خودشون می‌گفتن حالا که با یه مشتری لارج و احمق سروکار داریم پس چه بهتر که بالاترین مبلغی رو که می‌تونیم ازش بگیریم! اینا ده بیست هزار تومان واسه خودشون اضافه می‌کردن!
بازی معمولا وقتی جذابتر می‌شد که مبلغ فاکتور عددی غیر رند باشه! مثلا اگه مبلغ فاکتور ۹۲ هزار بود و شخص تمایل داشت برای خودش ده هزار انعام درنظر بگیره، در اینصورت با عدد غیر رند ۱۰۲ هزار به مشکل برمی‌خورد! و بنابراین انعام رو کاهش میداد تا رقم مجموع تبدیل به یک عدد رند مثل ۱۰۰ هزارتومان بشه!

این بازی ادامه داشت تا دیروز که یک غذای ۹۵.۵۰۰ تومانی سفارش دادم و طبق معمول به پیک گفتم هر مبلغی که دوست داره، اضافه کنه.
مرد جوان نگاهی بهم انداخت و گفت لطفا خودتون بفرمایید چه مبلغی بزنم؟
من باهمون لبخندِ شیطنت‌آمیزِ همیشگیم گفتم هیچ فرقی نمی‌کنه، هر مبلغی رو که خودت دوس داری اضافه کن.
یک مرد جوان و لاغراندام و قدبلند بود. موهای بلند و مشکیش به شکل وحشیانه‌ای بخش عمده‌ای از پیشونی و صورتش روپوشونده بود.
دومین نگاه رو بهم انداخت و دیگه چیزی نگفت.
کارت کشید.
قبض رو بمن داد، سوار آسانسور شد و رفت.
وقتی نگاه کردم فقط همون ۹۵.۵۰۰ رو کشیده بود، بدون یک ریال اضافه‌تر!
درب آسانسور هنوز نیمه‌باز بود، صداش کردم:
آقا وایسا، پس چرا هیچی برای خودت نزدی!؟
پشتش به من بود، بدون اینکه حتی نگاهم کنه صرفا گفت:
ببخشید آقا، درب آسانسور داره بسته میشه. خدانگه‌دار…

مردجوان به من یاد داد وقتی که می‌بینیم در یک بازی، غرور و عزت‌نفسم داره زیرسوال میره، خیلی ساده، بازی رو ترک کنم، چون هیچ چیزی دراین دنیا ارزش شکستن غرور و عزت نفس‌مون رو نداره!

ما حق نداریم هرجور که دلمون میخواد با آدمها بازی کنیم.
آدمها اسباب‌بازیِ ما نیستند!