پرچم فقط ۳ رنگ بدون هبچ نوع علامتی تا همه رو در بر بگیره

نقل از: بزرگوار_استوراخچی

به وضعیت الان ایرانیا خیلی میخوره…

پرچم یک کشور نماد یک کشوره. طی سالها سه رنگی که در طرح پرچم ایران به کار رفته، برای ما تبدیل به نماد شده. بنابراین حذفش تنها در صورتی انجام میگیره که بخوان بنیان های ملی رو ضعیف کنن. یه جورایی به عنوان یک القای روانی، یکی از نماد های ملی رو حذف کنن. نشانی که در میانه پرچم قرار میگیره میتونه به این هم پیوستگی کمک کنه. اوایل انقلاب یک کار عاقلانه شد. در اون زمان مردم عرق دینی زیادی داشتن. با یه کار ساده لا اله الا الله رو گذاشتن وسط پرچم. این باعث همبستگی مردم در اون زمان شد. امروز اگه بخوایم این نماد رو عوض کنیم، ابتدا باید یه نماد جدید بسازیم. کار نمادسازی هم کار یه روز و دو روز نیست. نمادی که می سازیم باید نماینده همه یا حداقل اکثر قومیت ها، نژاد ها و فرهنگ ها باشه. همونطور که گفتم پرچم نماد یک کشوره، و کشور ما هم آمیزه فزهنگ ها و نژاد ها و قومیت های مختلفه. یا اینکه باید از یه نماد قدیمی که این ویژگی ها رو داشته باشه استفاده کنیم. پس رعایت این اصل، اگر میخوایم نشانی در میانه پرچم بزاریم ضروریه. خصوصا در این شرایط که زمزمه های استقلال طلبی بعضی اقوام شنیده میشه. صد البته که این کار تخصصیه ومن نمی تونم درباره این نماد اضهار نظر کنم. و اما یکی از دوستان گفتن که ما ایرانی ها با این نشان در پی تحقیر دیگران هستیم. فرق هست بین تحقیر و افتخار. چرا نمیتونه این نشان چیزی باشه که همه ما بتونیم بهش افتخار کنیم؟

پرچم و سرود ملی قراره عامل «همبستگی ملی» باشن. یعنی وسیله‌ای که همه مردم با نگاه کردن بهش احساس غرور کنن و حس وطن‌پرستیشون تحریک بشه.

لازمه‌ی داشتن این ویژگی، اینه که پرچم «ملی» باشه. یعنی حاوی نمادهایی باشه که نشانگر فرهنگ، عقاید، سنت‌ها و موارد تاریخی و غرورآفرین باشه.

پرچم فعلی ایران متاسفانه این ویژگی‌ها رو نداره. نمادی که توش استفاده شده پیشینه تاریخی و قدمتی نداره. یه نماد «ملی» نیست، حتی نماینده اسلام و تشیع هم نیست! بلکه نماینده یه ایدئولوژی خاص از تشیع هستش. طبیعیه که خیلیا علاقه چندانی بهش نداشته باشن.

در عوض نماد شیروخورشید یه نماد قدیمی ایرانیه. شیر در فرهنگ و ادبیات ما (همه ایرانی‌ها) همیشه نماد قدرت و دلاوری و خورشید هم نماد روشنی هستش.

من شیروخورشید رو ترجیح میدم، بیشتر از پرچم جمهوری‌اسلامی ملی هستش.

نقل از: دکترروزبه اول که بگم جایگاه پرچم جمهوری اسهالی توی کاسه ی توالته,اون خرچنگشم توی کون بسیجیا,در مورد پرچم شیر و خورشید هم نماد زیبایی هست و افتخارهای زیادی برای ایران زیر این پرچم بدست اومد ولی برای دنیای امروز بنظرم چندان گیرا نیست مخصوصا اون شمشیر عربیش,من خودم خیلی وخته ذهنم با این موضوع درگیر بوده که چه پرچمی باید برای ایران فردا انتخاب کرد,یکی از چیزایی که به ذهنم رسید سیمرغ بود که توی بازی آتیلا توتال وار دیدم نماد ایران ساسانیه و خیلی چیز باحالی بودیه چیزی شبیه این

یکی دیگه هم که میتونه خیلی باعث هم بستگی بشه نماد فروهره که معنی هاشو احتمالا اسکلت جون خودت میدونی,یه فروهر طلایی توی زمینه ی آبی تیره خیلی چیز باشکوهی میشه

سیمرغم فوق‌العاده‌س ولی هما قدیمی‌تر و ریشه‌دارتره که اونم از لحاظ فرمی تقریباً تو همین مایه‌هاس.
(↓هما در سرستون‌های تخت جمشید ـ دوران هخامنشیا)

از این پرنده‌ی اساطیری در آرم شرکت هواپیمایی ملی ایران هم بهره گرفته شده و جالب این‌که به دلیل جذابیت، سادگی و رسا بودنِ پیام جزو برترین لوگوهای شرکتای هواپیمایی دنیاس:

جالب‌تر این‌که لفظ "ایران فردا" رو که تو پست به کار بردی «چه پرچمی باید برای ایران فردا انتخاب کرد» لوگویی با اسفاده از همین نشان برای تلویزیون "ایران فردا" هم اسفاده شده.

دوستانی که درمورد شیر و خورشید نظر میدن پست gd32 در برگه‌ی نخست رو هم مطالعه بفرمایند.

دیکر من عزیز. به نظر منم پرچم نماد یک ملته. ولی چرا اون رو یک جلد بدونیم؟ پرچم من (فارغ از حاشیه ها) برای من مقدسه.(حالا میای به لفظ مقدس گیر میدی، من که میدونم.) وسطش می خواد شیر و خورشید باشه یا لا الله الا الله هر چیز دیگه ای. میخواد یه رنگ باشه میخواد دو رنگ باشه یا اصلا رنگین کمون باشه. چرا تو چیزی که برام مقدسه آرمانهام رو خلاصه نکنم؟ چرا نشه نشانی از چیزی که می خوایم بهش برسیم؟ وقتی پرچم یک ملت (که برای همشون اگه مقدس نیست حداقل عزیز هست) رو در این جایگاه قرار بدیم و نه در جایگاه پست یک جلد، چه اشکالی به وجود میاد؟ چرا از این نیروی محرک برای اصلاح خودمون استفاده نکنیم؟ شاید حرفام یه خرد ایده آل گرایانه باشه، ولی مطمئنا قابل تامل هم هست.

من توی متن هم گفتم، اینها به کار یه متخصص نیاز داره. من ترجیح میدم دراینباره سکوت کنم. ولی نظر شخصیم (که شاید صحیح نباشه) نسبت به این دو نماد مثبته.

نگاه کنید من تقدس رو به شی نسبت نمیدم، بلکه به مفاهیم. شاید من منظورم رو بد رسوندم. در واقع اون مفهومی که در ورای یک پرچم هست رو مقدس میدونم. وقتی شما مفاهیم رو مقدس بدونید، کسی نمیتونه با اشیاء و افراد از اینها سوءاستفاده کنه. با این حال فکر میکنم این تاپیک جایگاه مناسبی برای بحث در رابطه با تقدس نباشه. بگذریم. برای منظور من، همین احترامی که شما برای پرچم قائلید کافیه.

بحث مجلس نمایندگان نیست چه اگه بود، من و شما نظرمون کارشناسانه تر از اوناست. مسئله اینه که فردی که میخواد این نشان رو انتخاب کنه، باید در زمینه هایی مثل تاریخ، جامعه شناسی، روانشناسی و… تبحر لازم رو داشته باشه.

نماد وسط پرچم مناسب برای ایران باید ریشه کاملا ایرانی داشته و نشانه کرامات مردمان ایران زمین عزیزمان باشد در این مورد چه نمادی زیباتر از گفتار نیک پندار نیک کردار نیک زردشت؟

پس مناسب ترین نماد فروهر هست و گل لوتوس هم مثل خورشید پشتش باشه چیزی شبیه به این تصویر

به نظرتون این نماد با استعاره از خورشید و گل لوتوس که اون هم نماد ایرانی هست ترکیب خیلی باشکوهی نمیشه؟ :)

مخلصیم

پرچم فعلی پرچم رسمی کشور ایران است, پس مثل سرزمین ایران برایم مقدس است.

اگر روزی تصمیم به تغییر پرچم گرفته شد, شخصا همین سرخ و سفید و سبز بدون آرم را بهترین گزینه میدونم. و در کنارش استفاده از آرم شیر و خورشید در سربرگ ها و اسناد حکومتی کشور
مانند استرالیا(کانگورو و شتر مرغ) و انگلستان(شیر و اسب) استفاده میکنند.
به نظرم جای لوگوی ملی روی پرچم نیست, روی اسناد و مکاتبات و سایت ها ی رسمی حکومتی است.
باتوجه به فرهنگ قومیتی و زبانی متنوع ایران زمین, هر لوگویی روی پرچم گذاشته شود توسط عده ای مصادره شده و خود را به حق تر از دیگران میدانند. مثل لوگوی فعلی که نام خداست و کلمه ی الله اکبر که در کمال ناباوری بعضی از افراد خود را صاحب کشور میدانند چون فکر میکنند آن ها به این الله نزدیک ترند, درحالی که خدا متعلق به همه است. حال فکر کنید نمادی از هخامنشیان و کاوه و… باشد که رد پای نژاد و قومیت یا زبان در آن ملموس است.

خیر اینطور نسیت.

داداشمون کمونیسته. یه مکتب با حکومت فرق داره. مثلا حکومت ما اسمش هست که اسلامیه. ولی اصلا و ابدا اسلامی نیست.

تحقیق کردم برن عزیز!همیشه هم گفتم در موردش!هم در مورد گولاگ ها،هم جنون استالین و هم خیلی دیگه از مشکلات شوروی!واقعا که فکر نکردی من یکطرفه و بدون استدلال همه چیزو در مورد کمونیست ها قبول دارم!؟

استالین بین پونزده تا بیست میلیون نفرو،اکثرا به جرم های واقعا ناچیز با رکابی فرستاد سیبری!و در اونجا در گولاگ ها سیب زمینی هایی که از مسکو میومد رو مینداختن تو اب و ابپز میکردن،سیب زمینی رو میدادن به نگهبانا،ابه رو به عنوان سوپ میدادن به زندانیا!و در کل بین بیست و دو تا چهل میلیون کشته رو به سیبیلای مبارک عمو ژوزف نسبت میدن،یعنی ممکنه این ادم بیشتر از جنگ جهانی دوم تو کشور خودش ادم کشته باشه!

همیشه گفتم و میگویم بارها!که استالین یک جریان انحرافی در شوروی بود و اصلا قرار نبود رهبر بشه!(بنا به وصیت لنین)...اما شد!و اما لازم به ذکره که این بیمار روانی پارانویایی روسیه دهقانی رو طی سه برنامه توسعه پنج ساله تبدیل کرد به بزرگترین قدرت نظامی و صنعتی تاریخ...ضمنا،همین زندانی های گولاگ ها بودن که راه اهن اصلی شوروی رو تموم کردن،راه اهن سیبری و خیلی چیزای دیگه رو هم ساختن و معادن زیادی حفر کردن...برای همین اصل سیاستش که کار کشیدن از مجرمین باشه رو دوست دارم،ولی گولاگ ها پر از ادمای واقعا بیگناه هم بوده،اکثرشون واقعا بیگناه بودن...شرایط بدش رو هم قبول دارم،میشد وضعش یکم بهتر باشه ولی از جمله کارهایی که تو گولاگ ها انجام شد:

1_ساخت کانال دریای سفید-بالتیک سال ۱۹۳۱-۱۹۳۳

2_ساخت کانال بزرگ قره قوم ترکمنستان بطول تقریبی ۸۰۰ کیلومتر که فاز اول در سال‌های ۵۹-۱۹۵۴ به طول ۴۰۰ کیلومتر بدست زندانیان گولاگ اجرا گردید.

3_جاده و راهسازی در باتلاق‌های تایگا و سیبری بطول ۲۰۰۰ کیلومتر

4_استخراج معادن زغال سنگ و اورانیوم

5_راه آهن سراسری اتحاد شوروی

6_مترو مسکو

7_پناهگاه‌های زیرزمینی

8_تاسیس و راه اندازی کالخوزها(مزارع شوراها)

و…

که البته به قیمت خونای زیادی که ریخته شد به اتمام رسیدن…و برای ادمی مثل استالین هدف وسیله رو توجیه میکنه…

واقعا نمیشه گفت سوسیالیسم یا کمونیسم مارکسی عامل مشکله،مشکل ذات ادماس...در بین هفت رهبر تاریخ کوتاه شوروی،ما لنینی رو داریم که تىوریسین اصلی انقلابه و قبل از شروع اصلاحاتش میمیره،استالینی رو داریم که (پولادین) واقعا لقب شایسته ای براشه،یک بیمار روانی که به جز اونایی که دشمن خلق میدونه و قتل عامشون میکنه بقیه رو لایق یه زندگی خوب میدونه...خروشچف اصلاح طلبی رو داریم که اشتباهات زیادی داره و مثل حسن کلید سعی میکنه همه مشکلاتو بندازه گردن دولت قبل هر چند که ذات بدی نداره و سعی به درست کردن اوضاع داره ولی بعد پیر خرفتی رو تو کرملین داریم که با کودتا اومده سر کار و جز احمق و دزد کسی دور و برش نیست!بعدش اندروپوف و چرننکوف رو داریم که سرجمع حتی سه سال هم حکومت نمیکنن و میمیرن و در اخر گورباچفی رو داریم که جوونترین عضو حزب کمونیسته،کسی که غرب رو نمیبینه،درک نمیکنه و میخواد مثل اون بشه!برن عزیز...شوروی خونخوار گیر ادمای بدی افتاد،وگرنه وضعش خیلی بهتر میتونست باشه...حداقل این خونخوارا چهار میلیون تن انواع بمب (حتی ممنوعه) رو روی سر ویتنامی های بدبخت نریختن!هر چند که اخر سر ویتنامی ها جنگو بردن!اگرم بخواین بحث مجبور بودن امریکا به انجام اینکار طبق قضیه دومینوی ایزنهاور،داستان جنگ افغانستان یا خیلی مساىل دیگه رو به پیش بکشید برای هرکدوم حداقل یک جواب کاملا بی طرفانه دارم!ولی فکر کنم تا الانش هم زیاد حرف زدم...حسام جان،شرمنده... ?

من به پرچم اهمیت نمیدم!

چون واسه انسانیت هیچ‌ مرزی ندارم

و تمام انسان ها رو در یک وطن میبینم!

و اون هم سیاره زمینه!

ولی افسوس که در کوچکترین اجتماعات ما مثل خانواده هم تفرقه وجود داره و اتحادی نیست!

پرچم و رنگ و ملیت و نژاد و …

همه باعث جدایی انسان ها از هم شده

ان بزرگوار هم انترناسیونالیست بود!:(

نمیگفت که ریا نشه!

اینترناسیونالیسم؟

والا با توجه به مکتب فراملی گرایی و اعتقاداتی که دارن نه ، من صرفا به مرز ها اعتقادی ندارم!

ولی اینکه برای اینکه جهان بدون مرز باید چگونه مدیریت بشه رو نمیتونیم نظری بدم

ولی یک دولت با بیشترین آزادی و کمترین محدودیت و برخورد با عوامل مخرب و برهم زننده نظم عمومی و سلب امنیت و آرامش خیلی خوبه

اصلا عقاید و نظراتم در مورد جهان میهنی زیاده ، اگر زنده موندم و تونستم دکتری ام رو بگیرم قطعا یکی از اهدافم نوشتن یه کتاب در این مورده ، هر چند کم مخالف نداره

مخصوصا حاکمان دینی ، مثلا خود اسلام معتقده برای انجام اعمال اسلامی باید جامعه اسلامی باشه!

و صد البته اینم راه کار داره

کلا یه چیزایی تو ذهنم دارم اگه بتونم عملی کنم :)

?

شیر و خورشید با شمشیر
ایران همیشه کشور جنگاوری بوده و به دنبال سلطه که خوندن تاریخ و دونستنش باعث افتخار منه

یک عکس میخوام بگذارم چرا این ارور میده

وقتی فردی میخواد در مورد چیزی نظر بده باید در موردش اطلاع داشته باشه. وقتی گفتم ایشون کمونیسته با شناخت قبلی گفتم. در مورد حکومت اسلامی هم عرض کنم که، گویا شما از احکام اسلام همین دو سه تا رو بلدی و گرنه عقل سلیم حکم میکنه که بگیم این حکومت غیر اسلامی هست. خیلی از احکام اسلام هست که اجرا نمیشه. فی المثل قضیه سعید مرتصوی، یه عذرخواهی کرد و بخشیدنش. یا خیلی از اوقات بین مسلمونا و نا مسلمونا تبعیض هایی اعمال میشه که خنده آوره. یا قضیه سهمیه ها تو کنکور. علی وقتی به حکومت رسید، یکی از کارایی که کرد برداشتن امتیازات ویژه افرادی بود که جزو صحابه محمد محسوب میشدن. امروز ما برای کسایی که خودشون نه بلکه پدر و مادرشون توی جنگ آسیب دیدن یا کشته شدن امتیاز قائلیم. من نمیگم برای خانواده کسایی که در جنگ جونشون رو از دست دادن احترامی قائل نشیم، ولی این احترام هم نباید مستوجب پایمال شدن حق دیگران بشه.

این دیدگا مال زمانی‌ست که همه چی گل و بلبل باشه. وگرنه در شرایط کنونی که ایران هم از خارج و هم از داخل مورد تسخیر و بهره‌کشی قدرتهاس، بیخیالی نسبت به ملیت، یه جور خلع سلاح شدن و کشیدن پائین و گفتنِ بفرماس!
وطندوستی و میهنپرستی برا مردم هر کشوری لازمه‌ی پیشرف، سربلندی و آبادانی مملکت اوناس. بی قید و بندی نسبت به منافع ملی، از ما چیزی جز یه برده‌ی پوچِ لخت و آماده خدمت به مافیای قدرتها نخواهد ساخ.

نمونه بارزش بیخ ریش خودمون همین حکومت؛ بیخود نی جمهوری اسلامی مث سگ میترسه از زنده شدن ارزشهای ملی (اشخاص بزرگ تاریخ ایران، بزرگداشتهای میهنی و...) چون واضحه واسش این ملت اگه به جا تسلیم دربرابر اسلام و چرندیات آخوندی، غرور ملی و افتخار ایرانی بودنشونو به دس بیارن، فاتحه‌ی دیکتاتوریش خونده‌س.

اگه واقعاً همگی دمبال این هسیم که کشورمونو از چنگال آخوند و عقب موندگی نجات بدیمو پیشرف کنیم، ابتدا باید به ایرانی بودنمون افتخار کنیم تا با عشق این کشورو از نو بسازیم، وگرنه هرچی هم تو سرمون بزنن و تحقیرمون کنن حقمونه.

خودم شخصاً به خدا هم باوری ندارم چه رسد به مذهب و آئین دیگه؛ منتها این باعث نمیشه هر وخ سرود ملی کشورم (ای ایران ای مرز پرگهر...) به گوشم برسه اشک تو چشام حلقه نزنه.

مگه میشه عایا ایرانی باشی و امثال این♪آهنگو♫ گوش کنی ولی احساساتی نشی؟

لطف داری عزیز...

اگه اون دولت هایی که میگین،اگه برحسب تصادف دانمارک،نروژ و...باشه جالبیش اینجاست که نظام سوسیال دموکراسی این کشورها بیشتر از هر حکومتی به ارمان های سوسیالیستی رسیده،نه دقیقا خودش،ولی شبیهش...برای همینه که جای دفاع از افکارمو دارم!

جالبه چون منم اعتقادی به اکثر احزاب ندارم!به همه احزاب میشه ایراد گرفت و جای شکی نیست...اما در مورد چین و روسیه باهاتون مخالفم!این دو کشور همیشه در موضع دفاع بودن!چه در دوران کمونیسم و چه بعدش!و ضمنا،کره شمالی اصلا کمونیست نیست!بابت این اشتباهی که همه معمولا دارن سرزنشتون نمیکنم،اما با بررسی کره شمالی میشه فهمید که نوع خاصی از سرمایه داری رو دنبال کرده و میکنه...

این یه اشتباهه!امریکا همیشه خیلی بدتر از شوروی بوده!از گندکاریاش لازم نیست بگم،ویتنام،عراق،افغانستان،قضایای بالکان و...از پایبندی امریکا به حقوق بشر همین بس که با تحریم دهه نودش علیه عراق دویست هزار نفرو به کشتن داد!همین بس که گذاشت صربا تو بالکان خار و مادر همه رو مزدوج کنن بعد بره سراغشون!و...از حماقتشون هم همین بس که صدامو اعدام کردن و الان دارن میگن کاش نمیکردیم!کاش به ویتنام حمله نمیکردیم،کاش...

و اما شوروی...شوروی هیچوقت به افغانستان حمله نکرد!هیچوقت!بعد ترور توره کی تو افغانستان و اومدن حفیظ الله امین شوروی مجبور شد وارد عمل بشه و امین رو بکشه چون این ادم خار و مادر افراطی بودن رو گاییده بود!امین که مرد،شوروی تو افغانستان موند و مثل قبل از زمان به قدرت رسیدن خلق ها (قیام ثور) سعی کرد با اباد کردن افغانستان نظر مردمشو نسبت به خودش مساعد کنه و در همون زمانی که شما و خیلیای دیگه مدعی هستین شوروی به افغانستان حمله کرد شوروی دانشگاه کابل و خیلی جاهای دیگه رو ساخت،حتی میخواست راه اهن سراسری افغانستانو بسازه که نشد...قطعا شوروی دنبال یک مستعمره جدید بود ولی هرگز با مردم افغانستان بدرفتاری نکرد...القاعده و طالبان هم همون روزی به وجود اومدن که برژینسکی تو پاکستان همه افراطی های افغانستان رو جمع کرد،سر کلاشش رو گرفت سمت مرز افغانستان و گفت که افغانستان رو تبدیل به ویتنام شوروی میکنه!وگرنه اینا اصلا اسلحه نداشتن!البته بماند که بعد رفتن شوروی با همون سلاح های امریکایی دهن امریکارو گاییدن...منم بین این به اصطلاح مجاهدین فقط احمدشاه مسعود رو قبول داشتم و دارم،بجز اون همه جاکشای قدرت طلبی بودن که جو اسلام و خدا راه انداختن تا به قدرت برسن...

من متوجه نمیشم، چرا شما میگی دوران صفویه، دوران بدی بوده. درسته که 3، 4 تا پادشاه آخری بی لیاقت بودن، ولی این در تمام سلسله ها دیده میشه. با این وجود طهماسب ثانی با حمایت نادر تونست غلزائی ها، ابدالی ها، روس ها، ترکمن ها و عثمانی ها رو هم سر جای خودشون بنشونه. بعد از طهماسب پسرش عباس به حکومت رسید که در اون زمان هم عملا نادر حاکم بود. بعد هم که پادشاه شد. نادری که یکی از با کفایت ترین سرداران نظامی جهانه به نظرم. تنها و تنها در دو جنگ شکست خورد. هند رو با 90000 سرباز فتح کرد و به مستعمرات ایران اضافه کرد. نیروی دریایی ایران رو یه سر و سامونی بخشید و ارتش ایران رو احیا کرد. ارتشی که یه ینی چری 10 تاشو مثل گوسفند مینداخت جلو و میبرد که بکشه و یک نفرشونم فرار نمی کرد، در زمان نادر 10 تا ینی چری رو مینداخت جلو که ببره بکشه و هیچکدومشونم فرار نمیکردن. بعد از اونم دروان آبادانی زندیه شروع شد. آیا این دوران، دوران ادبار هست به نظر شما؟