ﺍﺳﻢ ﻣﻦ ﺳﻬﺮﺍﺑﻪ ﺗﻮ ﯾﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺷﯿﺶ ﻧﻔﺮﯼ ﻫﺴﺘﻢ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺩﻭﺗﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮﯾﻢ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻡ ﺍﺳﻤﺶ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻪ …
ﺳﺎﺣﻞ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻝ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﻭﻡ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﺎ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﺳﺎﺣﻞ ﺍﯾﻨﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻭﻧﻤﻮﻗﻊ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﻭ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﻦ ﺻﺒﺤﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﻇﻬﺮﯼ … ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﻣﺪﺭﺳﻤﻮﻥ ﺟﻮﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﻫﻢ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺷﻮﻥ ﺑﺎﺷﻦ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯿﺎﻓﺘﺎﺩ ﯾﺎ ﺗﮏ ﺗﻮﮎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺗﻮ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ ﺍﻭﻧﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﮔﺰﻧﺪ ﻣﺘﻠﮏ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﯿﻨﺼﯿﺐ ﻧﻤﯿﺸﺪﻥ …
ﻣﻦ ﯾﻪ ﻣﺪﺕ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺳﺎﻝ ﺟﺪﯾﺪ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﻪ ﮐﯿﺲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮﺩﻡ … ﻭ ﻏﺮﻭﺏ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢ ﺩﻡ ﻫﻤﻮﻥ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﺯﯼ … ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﻧﻮﺟﻮﻭﻥ ﻫﺎ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻣﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﭘﯿﺶ ﻣﯿﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﺕ ﺑﺎﺷﯽ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻣﺘﻠﮏ ﺑﮕﯽ ﺧﻮﺍﻫﺮﺕ ﺑﺎﺷﻪ …
ﺍﻣﺎ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﭙﻠﯽ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﯼ ﻫﻤﺴﻨﺶ ﺑﻮﺩ ﻭﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﺵ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﺍﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﻟﻮﺱ ﻭ ﭼﻐﻮﻟﯽ ﻣﻨﻮ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﯿﮑﺮﺩ … ﺍﺻﻼ ﺍﺩﻡ ﺟﺮﺍﺕ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ ﺟﻠﻮﺵ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﻣﯿﺰﺍﺷﺖ ﮐﻒ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺑﺎﻡ … ﻭ ﺍﻣﺎ ﺟﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻡ ﻗﺒﻞ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﺶ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻃﺒﯿﻌﯿﯿﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺑﺎﺷﻪ ﺍﻣﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻤﺶ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﺗﯿﺸﺮﺕ ﺩﺍﻣﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻠﻮﺍﺭ … ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﺭﯼ ﺷﻮﺭ … ﺍﻣﺎ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻣﺜﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ … ﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﻫﻢ ﺣﺎﻻ ﭼﻮﻥ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺳﻨﺶ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻪ ﺗﻐﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﺭﺍﺣﺘﺘﺮ ﺑﻮﺩ …
ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﯾﮕﻪ ﻗﻠﻖ ﭘﯿﭽﻮﻧﺪﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻭ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺳﺘﻤﻮﻥ … ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﺎ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺭﺍﮐﯽ ﺑﻮﺩ … ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﯿﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ … ﺩﻭﺷﻨﺒﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﻧﮓ ﺍﺧﺮ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﺮﺩ …
ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﯿﻘﻢ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺑﺎﻗﺎﻟﯽ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﻬﻮ ﺳﻪ ﺗﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﺸﺘﻤﻮﻥ ﺭﺩ ﺷﺪﻥ ﮐﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺑﻪ ﻣﺘﻠﮏ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺍﻭﻧﺎ ﻫﻢ ﭘﺮﻭﺗﺮ ﺍﺯﻣﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯿﺪﺍﺩﻥ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﯾﮕﻪ ﺭﺩ ﺷﺪﻥ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﻭ ﻫﻢ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ ﻧﺰﺍﺷﺘﻢ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﭽﻪ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺘﻠﮏ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﻟﺬﺕ ﻣﯿﺒﺮﺩ … ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻣﯿﺪﯾﺪ . ﺩﯾﮕﻪ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺟﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺜﻼ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻪ ﻣﻦ ﻋﺠﺐ ﮐﺲ ﺑﺎﺯﯾﻢ …
ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺭﺍﺳﺘﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ﺍﺯ ﻣﺘﻠﮏ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ ﻧﺰﺍﺷﺘﻢ … ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺗﺎ ﯾﻪ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺮﻩ ﺧﻮﻧﺸﻮﻥ … ﮐﻪ ﯾﻬﻮ ﺩﯾﺪﻡ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺧﻮﺵ ﻫﯿﮑﻞ ﺳﺒﺰﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﻮﺩ … ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ … ﻭﺍﯼ ﺍﺻﻼ ﻓﮑﺮ ﺍﯾﻨﻮ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﺳﺎﺣﻞ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﻣﻮﻥ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺩ . ﺍﻭﻧﻢ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺗﺎ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﯿﺎﻡ ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﻧﺒﯿﻨﻪ ﻭ ﯾﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺷﻮﻥ ﺭﺩ ﺷﻢ ﺑﺮﻡ ﺩﯾﺪﻡ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﯾﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﮔﻔﺖ ﺳﻼﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﺸﮑﻠﻪ … ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﺩ ﺷﺪﯾﻢ ﻗﺸﻨﮓ ﻫﺮ ﺩﻭﺗﺎﺷﻮﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﯾﻪ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮﺩﺏ ﮔﻔﺖ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﮔﻔﺖ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﺸﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ …
ﻭﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻫﻦ ﻭﺍ ﮐﻨﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﻡ ﺗﻮﺵ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﻣﻮﺫﯾﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﻗﺒﻼ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯿﺰﺩ ﺑﻌﺪ ﭼﻐﻠﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﺳﺘﺸﻮ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻮ ﺷﻮﮎ ﻣﺘﻠﮏ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﺸﻮﻧﺪ ﺑﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻗﻔﻞ ﺑﻮﺩﻡ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﮔﻔﺖ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺩﻧﺒﺎﻟﺸﻮﻥ ﺍﻭﻧﺎ ﺩﻭﻧﻔﺮﻥ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﻭﻧﻔﺮ …
ﻭﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺗﺎ ﺍﻻﻥ ﻻﻝ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺿﺮ ﺑﺰﻧﻪ ﻣﺘﻠﮏ ﮔﻔﺖ …
ﮐﺎﺷﮑﯽ ﻫﻤﻮﻧﺤﺎ ﺟﻠﻮ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﻣﯿﺰﺩﻡ ﺗﻮ ﮔﻮﺷﺶ … ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪ ﻣﻦ ﺑﯿﺨﺒﺮﻡ … ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﯾﻬﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﺷﻮﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻮﺩ … ﻭﻟﯽ ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺰﺩﻡ ﺗﻮ ﮔﻮﺵ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ … ﺍﺻﻼ ﮐﺎﺵ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻄﺮﻑ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪﯾﻢ … ﺍﺻﻼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺎﺵ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﺟﺪﺍ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﺍﯾﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﻮﻣﺪ … ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﺍ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﻧﺞ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﻬﻠﻮﻡ ﺯﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﮔﻔﺖ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺧﺘﺮ ﺳﻔﯿﺪ ﺗﭙﻠﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺩﻧﺒﺎﻟﺸﻮﻥ ﺳﺮﻣﻮ ﺍﻭﺭﺩﻡ ﺑﺎﻻ ﺩﯾﺪﻡ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺻﺪ ﻣﺘﺮﯼ ﻣﺎ ﺭﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻩ ﻣﻨﻢ ﺑﺰﻭﺭ ﺧﻮﺩﻥ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩ ﻧﺸﻮﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﻪ ﺑﯿﮑﺎﺭﯾﻢ … ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﯾﻨﺎ … ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻻﻥ ﺩﺍﺭﻥ ﻣﯿﺮﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺯﯾﺎﺩ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩ … ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﺯﯾﺎﺩ ﮔﯿﺮ ﻧﺪﺍﺩ ﺭﻓﺖ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻧﺸﺴﺖ ﺗﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﺮﻩ ﯾﻪ ﮐﻢ ﻫﻨﮓ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﺗﻮ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﺒﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﺑﯿﺎﺩ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺸﻨﻮﻩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻡ ﺳﯿﺎﻫﻪ … ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺍﯼ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺟﻄﻮﺭ ﻣﺦ ﺧﻮﺍﻫﺮﻣﻮ ﺑﺰﻧﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﻧﮕﻪ … ﺳﺎﺣﻞ ﻋﺠﺐ ﺁﺗﻮﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻡ ﺳﯿﺎﻩ ﺑﻮﺩ … ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﻓﮑﺮﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ …
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﯾﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﭙﻠﯿﻪ ﺧﻮﺷﻢ ﺍﻭﻣﺪ … ﺍﯾﻨﺪﻓﻌﻪ ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺸﻢ … ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ ﻓﻌﻼ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺩﻣﺖ ﮔﺮﻡ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺭﺳﻮﻧﺪﯼ … ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺵ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ …
ﻣﻦ ﭼﺮﺍ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺑﯿﻐﯿﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﭼﺮﺍ ﻧﺰﺩﻡ ﺗﻮ ﺩﻫﻨﺶ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ …
ﻭﺍﯼ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﮐﺘﮏ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺻﻼ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﻮ ﺭﻭﺡ ﻭﺟﺴﻤﻢ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﺑﻠﻪ ﺍﻗﺎ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻋﻮﺽ ﺩﺍﺭﻩ ﮔﻠﻪ ﻧﺪﺍﺭﻩ …
ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﻮ ﮐﻞ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﺯﯾﻢ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻣﺜﻞ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺘﻠﮏ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ … ﺍﻣﺎ ﺑﺪﺟﻮﺭ ﺟﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻨﻮ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﺮﺗﺮﯼ …
ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺳﺎﺣﻞ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺪﺟﻮﺭ ﮔﺰﺍﺷﺖ ﺗﻮ ﮐﺎﺳﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ …
ﺗﻮ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻪ ﯾﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﯽ ﺑﮕﺬﺭﻡ ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﻧﮕﻪ … ﺍﺻﻼ ﻓﮑﺮﺷﻮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ ﺗﻨﻢ ﻣﯿﻠﺮﺯﯾﺪ … ﺍﺻﻼ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺭﺍﺿﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﻧﮕﻪ …
ﻭﻗﺘﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﺻﻼ ﻧﺘﻮﺳﺘﻢ ﻏﺬﺍ ﺑﺨﻮﺭﻡ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻣﺶ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ …
ﻭ ﺗﺎ ﯾﮑﯽ ﺩﻭﺳﺎﻋﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﯿﺎﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﺟﻠﻮﺷﻮ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﺍﻟﺘﻤﺎﺳﺶ ﮐﻨﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺭﺍﺿﯽ ﺑﺸﻪ …
ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﺍﻭﻣﺪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺩﺍﻣﺎﺩﻣﻮﻥ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﻡ ﺧﻮﻧﺸﻮﻥ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﺵ ﺑﺒﺮﻡ …
ﻭﺍﯼ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﻤﮑﻦ . ﻧﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﭙﯿﭽﻮﻧﻢ ﻧﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺎﺣﻞ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ …
ﺗﺎ ﺭﻓﺘﻢ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﺑﯿﺎﺭﻡ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺳﺮ ﺷﻬﺮ ﺑﺒﺮﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﻣﺎﺩﻣﻮﻥ ﺍﻭﻧﺠﺎﻡ ﮐﻠﯽ ﺍﻻﻑ ﺷﺪﯾﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ ﻧﯿﻢ ﺷﺐ … ﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ ﺭﺏ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﻣﯿﺸﺪ …
ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﻣﺎﺩﻣﻮﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﻻﻥ ﺩﯾﺮ ﻭﻗﺘﻪ ﻣﻦ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﺒﺮﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ … ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻩ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻭﺳﺎﯾﻠﺶ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺧﺒﺮﯼ ﺷﺪﻩ … ﺍﯼ ﺳﺎﺣﻞ ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺍﺻﻼ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ …
ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻟﻬﯽ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺟﺎﻥ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﯿﺎ ﺷﺎﻡ ﮐﺘﻠﺖ ﺑﺮﺍﺕ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻧﻬﺎﺭ ﺩﺭﺳﺖ ﺣﺴﺎﺑﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﭽﻢ ﻧﺨﻮﺭﺩ … ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻇﻬﺮ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﻧﮕﻔﺘﻪ … ﺑﻌﺪ ﺷﺎﻡ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﯾﻮﺍﺷﮑﯽ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻧﮕﺎﻫﻤﻮ ﺍﺯﺵ ﺑﺪﺯﺩﻡ ﺗﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﻮ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻘﯿﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﻮﺩ .

ادامه…

نوشته: سهراب