نمیدونم اینجا شاید بلاگ روزانه من بشه احساساتمو اینجا بنویسم شاید هم نشه ولی به هر حال استارتشو میزنم
××××××××××××××××××××××××××××××××××××
من شب رو خیلی دوس دارم مخصوصا شبهایی که فرصت میکنم تنهایی بزنم بیرون و فقط و فقط واسه خودم باشم خب از یه پسر درونگرای حساس چه انتظاری میشه داشت؟! اهل شلوغ بازی و پارتی نیستم فقط دو سه تا دوست صمیمی که همو کاملا درک کنیم کافیه.
بعضی شبا میرم پارک دانشجو. البته اینو بگم که من از محیط این پارک بدم میاد … از پیرمردهای بچه بازش از نگاههای سنگین رهگذرها … از پسرهای هرجایی و خیابونیش. ولی من بهترین دوستمو همینجا پیدا کردم خیلی اتفاقی.
فقط بخاطر خاطراتی که داشتم میرم اونجا روی همون نیمکت همیشگی یه چایی میخورم و برمیگردم… و تو راه تاسف میخورم بخاطر خودمون که نیازهای اولیه انسانیمون رو (اقتصادی و جنسی) باید گدایی کنیم و بعضی مواقع واسه بعضیا که آرزو میشه.