↩ عیسی
من زیاد با تفکرات سیاسیش همراه و موافق نیستم .
دقیقا درسته سگ زرد برادر شغاله
من شعرهاش رو دوست دارم

↩ عیسی
هرچند تمام شعرهاش هم عالی نیست اما یه سریاش زیادی دلنشینه.
مثل همین شعر
بشدت با روح و روانم بازی کرد

↩ عیسی
بله درسته
سلیقس ❤

باش

↩ .نیکان.
منم از همون شعر شناختمش 👌😍
نوش دلت عزیزکم♥️

↩ zoj.sheytoon
مرسی که خوندی❤

متوجه نشدم منظور قضاوت نکردن آدمها بود یا نمایان کردن مشکلات؟

چون سرابی در کویر
چون خیالی دلپذیر
رفته بودی آمدی اما چه دیر
رفتیو آمد بهار بی قرارم بیقرار
خاطراتت را فقط از من مگیر
از میان قاب دودی رنگ شیشه
می بریدی از من اما تا همیشه
با همه دریا دلی دل را به دریاها زدم
پشت پا بر اصل بی بنیاد این دنیا زدم
با هزاران آرزو با صد هزار شوقو امید
از پس دیروز و امروز ناگهان فردا رسید
ای دریغ از عمر رفته ای دریغ
قصه ابریشم و بیداد تیغ

خاطراتم لحظه لحظه رنج موعودم شده
چشم بخت تشنگی آب گل آلودم شده
همچون ماه آسمان از من گریزان میشوی
مثله شب در ظلمت هر سایه پنهان میشوی
معین

من میتونم بنویسم
اگه پول باشه

خیلی قشنگ بووود

↩ s.user
اینکه دختری رو از‌پشت پنجره ببینی و داستان های مختلفی از بدبختی های آدم توی ایران در ذهنت شکل بگیره و ندونی این دختر غمگین کدوم یک از این مشکلات رو داره

↩ jstat6081
بسیار زیبا ممنونم ❤👌

↩ هاینریش
نیکان رفیق عزیز منه
به منم لطف داره که توی تاپیکام نظر میده.
پ ن: تو هم مث من شبا زود میخوابیا

↩ هاینریش
شعرت هم بسیار زیبا بود مرسی ازت 🎈

↩ Moj 3354101tie
نووش

↩ هاینریش

شبا زود می‌خوابم تا فرداش برم ″مهدکودک‌لاله″

↩ هاینریش
دیوونه😂😂😂

↩ هاینریش
دهنت سرویس 😂😂😂🤣🤣🤣

↩ هاینریش
کدومشون😂😂😂

↩ om1d00
منم شعرهای این دو شاعر رو بسیار میدوستم♥️
خوشحالم هم‌سلیقه‌ایم🤗♥️

↩ om1d00
😘♥️😘

↩ هاینریش
فکر کردم گربه‌هامو میگی😂🤣
رضا سفید دندون؟

↩ هاینریش
والا انگار داشت یه کارایی میکرد .نگم لو نره 😉
تاپیک بزنه خودش بگه

↩ هاینریش
🤣🤣🤣🤣🤣🤣

↩ radiocock
بسیار زیبا مرسی ♥️🙏

❥ஜ ⱢorƁƟy❤007ஜ❥:
🍃…

دست
به دست
کنید این شعر را

شاید
روزی در
دور دست ترین
نقطه ی خیال “من”
این شعر در دَستانش گُل کند…
🍃🌹…A-H

فرشاد

↩ Lor-Boy
مرسی فرفر جان 🙏♥️😍

↩ saeid 75
😀😀😀

↩ Alixxx$$$
🙏♥️🎈

↩ .نیکان.
بزنش داره کرم میریزه

تقدیم به شما رفیق:
بازو به بازوی تو از جوانی خویش می گذرم
سربرمی گردانم چشمۀ جوشانی می بینم
آب زلالی…

از آه کدر می شوم
با سر آستین می زدایم از رخ آیینه ام غبار:
عشق
تبسم دخترکی می شود در مه صبحگاهی
با کیف و کتاب و مشق.
عشق
نگاه دزدیدۀ زنی می شود
که با خم گردن ، تابی به مو می دهد
زیر آفتابی از آن زمستان
که در جیب های خالی دست می فشردیم
کنار برکۀ آب حاصل باران.

دست های سپیدی ناگاه
با ذره های بی شمار خورشید
از گریبان
دو سیب کوچک
بیرون می آورد
و از سراسر اندام
نسیم می گذراند.

کودکی
بر زانوان گرم زنی
غش غش می خندد
و خشت اول عشق
نهاده می شود:
لبخند تو،خندۀ پر طمطراق مادر
نگاهت،گردش چشم های خاله
رخانت،گونۀ آن دختر همسایه
که هنگام خنده گود می افتاد.
احمد فریدمند