ﺭﻭﺯﻫﺎﯾـﯽ ﮐـﻪ ﺑـﯽ ﺗـﻮ ﻣﯽ ﮔـﺬﺭﺩ
ﮔـﺮﭼﻪ ﺑـﺎ ﯾـﺎﺩ ﺗـﻮﺳﺖ ﺛـﺎﻧـﯿﻪ ﻫـﺎﺵ
ﺁﺭﺯﻭ ﺑـﺎﺯ ﻣﯽ ﮐـﺸﺪ ﻓـﺮﯾـﺎﺩ :
ﺩﺭ ﮐـﻨﺎﺭ ﺗـﻮ ﻣﯽ ﮔـﺬﺷﺖ٬ ﺍﯼ ﮐـﺎﺵ

ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺩﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺳﺖ،
ﮐﻼﻡ، ﺑﺎﻟﻲ ﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ،
ﻭ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﻧﻴﻤﻪ ﺍﯼ ﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎ .
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﻢ،
ﺗﺎ ﺑﻲ ﮐﺮﺍﻧﮕﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮔﻴﺮﻡ،
ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ ﺑﺎﺯ ﻧﺎﻳﺴﺘﻢ :
ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﺭﻡ .
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻲ
ﮐﻠﻴﺪﻫﺎﯼ ﻧﻴﮏ ﺑﺨﺘﻲ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻲ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ،
ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ، ﻋﺸﻘﻢ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻫﺴﺖ،
ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﻭﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺗﻮ ﺍﯼ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎﯾﺴﺖ ، ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ
ﺧﺎﻃﺮﺕ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ،
ﻟﻄﻒ ﮐﻦ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﮕﻮ :
" ﺗﮑﻠﯿﻒ ﺩﻟﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﮐﺮﺩﯼ ﭼﯿﺴﺖ ؟ !

گل آفتابگردان را گفتند: چراشبها سرت را پايين مي اندازي؟ گفت :ستاره چشمک ميزند، نميخواهم به خورشيد خيانت کنم…

به سلامتي همه اونايي که مثل گل آفتابگردان هستند

به سلامتي همه اونايي که خطشون اعتباريه ولي معرفتشون دايميه!

به سلامتي اونايي که به پدر و مادرشون احترام ميذارن و ميدونن تو خونه اي که
بزرگترها کوچک شوند؛ کوچکترها هرگز بزرگ نميشوند .

به سلامتي همه باباهايي که رمز تموم کارتهاي بانکيشون شماره شناسنامشونه…

ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻗﺼﻪ
ﺑﯿﺎ ﺍﯼ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯼ ﻣﻦ
ﻭ ﺍﻣﺸﺐ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﻣﺸﺐ
ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺩ
ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻣﻦ ، ﺷﺐ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻦ
ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺮﻣﺖ ﻋﺸﻘﯽ
ﮐﻪ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺷﺪ
ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﻡ
ﺗﻮ ﺍﻣﺸﺐ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﺷﮑﻢ ﺑﺮﻭﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ
ﻭ ﺍﻣﺸﺐ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺗﻮﺳﺖ
ﺑﯿﺎ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﻭ ﺍﻣﺸﺐ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻣﻦ ﺷﺐ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻦ
ﭼﻪ ﺷﺒﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ
ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﺳﻘﻒ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﺑﻮﺩ
ﻗﻠﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﻟﻐﺰﺷﯽ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻣﯽ ﭘﯿﻤﻮﺩ
ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ
ﮐﻼﻣﯽ ﺳﻬﻞ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ
ﺩﺭﻭﻥ ﺷﻌﺮ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺎﻡ ﻭ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩ
ﺩﺭﻭﻥ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﯼ
ﻭﻟﯽ ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﺕ ﺁﺧﺮ
ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ ﻣﻦ
ﺩﺭﻭﻥ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﯾﻢ ، ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻬﺎﺭﺍ
ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺸﯿﺪ ﺁﺧﺮ
ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﻢ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﻥ ﺩﺍﺭﺩ
ﺑﺒﺨﺶ ﺍﯼ ﺧﺎﮐﯽ ﺧﺴﺘﻪ
ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﻣﯿﻞ ﻣﻦ
ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﯼ
ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﻢ ﺯ ﭼﺸﻤﺖ ﻋﺬﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﮐﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ
ﺭﻧﺞ ﻣﻦ ﮔﺸﺘﯽ
‏« ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ‏»
ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ‏« ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ !.. ؟

نگاهم کن نگاهت رادوست میدارم…
به آغوشم بگیربگذارآرام و بی صدادر خلوتی خموش
بوسه بارانت کنم…

ﻣﻨــــــــــــــ . . .
ﺑـــــــــﯽ ﺗـــــــــــ ♥ـــــــــــﻮ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏ ﻣﺼﺮﻉ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻧﻢ

ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﻗﺴﻢ
ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ
ﮐﻤﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﯿﺎ
ﺷﺮﺍﺏ ﻟﺒﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺴﺖ ﺑﺎﺷﯽ
ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﭼﻠﻪ ﯼ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ

ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ
ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﺟﺰ “ﻧﻔﺲ” ﭼﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ !؟

ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ
ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ
ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﻬﺎﯾﺖ
ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺭﻗﻢ ﺑﺰﻧﯽ . .

ﺑﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﭘﯿﺮﻫﻨﺖ ﺭﺍ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩ
ﺩﻩ ﺩﺭﺻﺪﺵ ﻫﻮﺍﺳﺖ ، ﻧﻮﺩ ﺩﺭﺻﺪﺵ ﺷﺮﺍﺏ

ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺸﺐ ، ﺷﺐ ﺗﻮﺳﺖ
ﺳﺮﺧﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻞ ، ﺍﺯ ﺗﺐ ﺗﻮﺳﺖ
ﺁﻧﭽﻪ ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩ
ﺑﻮﺳﻪ ﮔﺎﻫﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﻟﺐ ﺗﻮﺳﺖ . .

ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﻓﻀﺎ ﺳﻔﯿﻨﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ، ﻓﻀﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ

ﺍﺯ ﺭﺍﺩﯾﻮ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﮑﺸﻢ
ﻣﻮﺟﯽ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﯾﺎﻓﺖ