یک نفر…

یک نفر…

یک جایی…

تمام رویاهاش لبخند توست…

و زمانی که به تو فکر می کنه

احساس می کنه که زندگی واقعا با ارزشه…

پس هرگاه احساس تنهایی کردی

این حقیقت رو به خاطر داشته باش.

         یک نفر...

         یک جایی...

         در حال فکر کردن به توست..

شهرزاد قصه ها…
ای شهرزاده قصه ها…

آمده ام تا عاشقانه ترین شعرها را برایت بخوانم!

از تمام دیوارهای زمین به سلامت گذشته ام

               دستانم را بگیر

بگذار صادقانه در کنارت بمانم…

شاد باش…
تا زندگی ات شادمانه شود…

خود را باور کن

اما مغرور مشو

راضی باش

ولی پیشرفت را فراموش مکن.

عشق را مهربانانه در آغوش بگیر

و همواره آن را ببخشای

به هنگام پیروزی متواضع

و لحظه شکست دلیر باش

مایه امیدواری و آسایش دیگران شو

تا همان به تو ارزانی شود

شاد باش … تا شگفتی ات تجلی یابد

همیشه به خودت٬ تنها به خودت اطمینان داشته باش و

در هنگام مشکلات به آسمان نگاه کن.

چرا که معمولا"…

اطرافت خالی از دوستانی می شود

که تا دیروز به پای رفاقت جان می دادند…

زندگی زیباست چشمی باز کن گردشی در کوچه باغ راز کن

هر که عشقش در تماشا نقش بست عینک بدبینی خود را شکست

علت عاشق ز علتها جداست عشق اسطرلاب اسرار خداست

من میان جسمها جان دیده ام درد را افکنده درمان دیده ام

دیده ام بر شاخه احساسها میتپد دل در شمیم یاسها

زندگی موسیقی گنجشکهاست زندگی باغ تماشای خداست

گر تو را نور یقین پیدا شود میتواند زشت هم زیبا شود

حال من در شهر احساسم گم است حال من عشق تمام مردم است

زندگی یعنی همین پروازها صبحها، لبخندها، آوازها

ای خطوط چهره ات قرآن من ای تو جان جان جان جان من

با تو اشعارم پر از تو میشود مثنوی هایم همه نو میشود

حرفهایم مرده را جان میدهد واژه هایم بوی باران میدهد

مرد از زن خیلی تنهاتره !

مرد لاک به ناخوناش نمیزنه که هروقت دلش یه جوری شد دستشو باز کنه و ناخوناشو نگاه کنه و ته دلش از خودش خوشش بیاد !
مرد موهاش بلند نیست که توی بی کسی کوتاهش کنه و اینجوری لج کنه با همه دنیا !

مرد نمیتونه وقتی دلش گرفت زنگ بزنه به دوستش و گریه کنه و خالی بشه !

مرد حتی درداشو اشک که نه ، یه اخمِ خشن میکنه و میچسبونه به پیشونیش !

یه وقتایی ، یه جاهایی ، به یه کسایی باید گفت : “میم … مثلِ مرد !”

هر انکه يار خواهد يار بسيار

وليکن فرق دارد يار با يار

دل من سايه لطف تو ميخواهد

وگرنه سایه دیوار بسیار

زندگی زیباست اگرچه سخت است

میدانم نمی شود معنا کرد …

زندگی زیباست اگرچه سخت است

جاده ای است هموار …

اگرچه پرپیچ و خم است دفتری است کوچک

اگرچه پر معناست آسمانی است آبی

اگرچه گاهی بارانی خاطراتش زیباست

اگرچه پر معماست و در آخر …

دریایی است طوفانی که ساحلش آرام و قرار ندارد

چقدر ضعیف هستند و البته کوچک، آنهایی که وقتی اشتباه می کنند، نه توانایی اقرار به اشتباه را دارند و نه قدرت عذر خواهی. اسمش را می گذارند غرور و به آن افتخار می کنند. چه حقیرند و چه حقیرانه رفتار می کنند…!