عرضم به درزتون دیروز نزدیک ساعت 7 به اجبار به دیدن کون نشوری رفتم که خیلی ادعای نویسندگی و شاعر بودن داره. البته اشعارش رو حتی دیوار توالت قبول نمیکنه روش بنویسن ولی ادعاش کون خرو پاره میکنه! چون کارمون گیر بود ریش پرفسوری گذاشتم عینک شیشه ای تزئینی زدم و کتو شلوار پوشیدم رفتم خونش تو اسنپ راننده سعی کرد سر حرفو باز کنه چون چند بار تحویلشون گرفتم تهش تقاضای پول اضافه کردن یاد گرفتم سر سنگین باشم. یارو هر چی زور زد آدم حسابش نکردم آخرش گفت شغلتون چیه؟ گفتم روانشناس! برای اونایی که میپرسن چرا این شغل جوابشون اینه تنها شغلیه که ملت میان پول میدن وقت میگیرن هزار عیب خلو چل بودن روشون میزاری تهش تشکرم میکنن واسه جلسه بعد وقت میگیرن پشت سرتم میگن خیلی باسواده!! از اونجایی که این جماعت طناب مفت پیدا کنن خودشونو دار میزنن بلافاصله گفت برادر من یه مشکلی داره میتونم ازتون مشاوره بخوام؟ به الجبار گفتم بفرمائید! گفت برادر 24 ساله من مجرده و هی از سکس های رنگو وارنگش میگه همه جا و آبرو برامون نذاشته جلو دوستو آشنا گفتم حرفهاشو تائید کنید و حمایتش کنید! گفت چرا؟ گفتم وقتی کسی در کودکی به کرار مورد تعرض جنسی واقع شده ضمیر نا خود آگاهش قانعش میکنه که اطرافیان از این موضوع آگاهن و سعی میکنه با فاعل نشون دادن مستمر خودش در بزرگسالی گذشته رو انکار کنه و مفعول واقع شدنش رو به صورت یک امر غیر ممکن جلوه بده. اگر سعی کنید مستقیم باهاش برخورد و حرفهاشو انکار کنید حالت دفاعی میگیره باید تا روزی که اون خاطرات تلخ براش کمرنگ بشن حتی اگر از دخترای فامیل حرفی زد تشویقش کنید و بگید بله من هم شنیده بودم فلانی هم میگفت اینکارو باهاش کردی و خوشش اومده! بزارید امیدوار بشه که از حقیقت بی خبرید! پرسید یعنی کی اینکارو باهاش کرده؟ گفتم اگر بروز نمیده حتما یکی از اطرافیان است و از آبروریزی در فرهنگ ایرانی هراس داره باید بهش زمان بدید. بزارید یه چند وقت بگذره بعد در یک جمع دوستانه که نزدیکان درجه اول باشن با ملایمت ازش بپرسید حتما در خانه خودتون باشید که محیط آشنا بهش احساس امنیت بده اول مسلما انکار خواهد کرد ولی با ملایمت و محبت بهش بگید که گذشته گذشته و شما دوستش دارید دوباره بپرسید تا بالاخره به زبون بیاد! عمو ها یا دایی ها هم باشند که اگر خواست به دلیل شرم از خانه بیرون بزنه یکیشون ببرتش منزل خودش! گفت آقای دکتر واقعا ممنونم مطبتون کجاست برای مشاوره بیاریمش گفتم من ایران طبابت نمیکنم برای همینم اینجا ماشین ندارم!! گفت کجا هستید؟ گفتم شاهوانیا! گفت کجاست؟ گفتم با جغرافیای رومانی آشنائید؟ گفت نه؟ گفتم نزدیک ترانسیلوانیا!( خونه دراکولا اینا!) خلاصه بدبخت فلک زده کلی تشکر کرد و پیادمون کرد رفت! بنده در حالی که قدم زنان به سمت منزل شاعر قلابی میرفتم تا حسابی سرکارش بگذارم به این فکر کردم اگر جدی روانشناسی خونده بودم سرنوشت بیمارام چی میشد؟!! 😀 👿 😛 😎 😁