امروز ۲۵ اسفند، زادروز بانوی رخشنده ادبیات پارس، خالق “دیوان اشعار”، استاد مسلم مناظره در شعر، پروین آسمان شاعری، “رخشنده اعتصامی”، ملقب به پروین اعتصامی است.
در چنین روزی از سال ۱۲۸۵ در تبریز و از پدر و مادری شاعر و ادب پرور، بدنیا آمد.
در کودکی در کنار بزرگانی چون، دهخدا و بهار، به تحصیل ادبیات پرداخت و در کنار پدر با زبانهای عربی و انگلیسی آشنا شد و اشعاری زیبا نیز سرود.
در مدرسه ی آمریکایی “ایران کلیسا”، فارغ التحصیل شد.
در سن ۲۸ سالگی با یکی از اقوام پدرش ازدواج کرد که پس از ۹ ماه بدلیل تعارض خلقیات و روحیات، به جدایی انجامید.
دیوان اشعار وی، تنها کتاب بجا مانده از پروین با شعرهایی در قالب قصیده، غزل، مثنوی و قطعه است.
اندیشه نوین و نگاه انتقادی به وقایع کشور و طبقه ضعیف جامعه در قالب تفکرات سیاسی-انتقادی با نگرشی زنانه و مبتنی بر اخلاق، خرد و تفکر، در اشعار وی مشهود است.
اشعار آموزشی، مضامین اخلاقی و نکات اجتماعی در دیوان وی و به سبک مناظره، بی شک این بانوی زخم خورده را به عنوان استاد سبک مناظره در ادبیات پارس، معرفی می کند.
از زیباترین اشعارش میتوان به “مست و هوشیار”، “اشک یتیم”، “آرزوی پرواز”، “سیر و پیاز”، “در تعزیت پدر” و … نام برد.
در ۱۵ فروردین ۱۳۲۰، در سن ۳۴ سالگی! و بر اثر بیماری حصبه و در آغوش مادر، به جاودانگی رسید.
روحش شاد و یادش جاودان…
با شاه بیت شعر زیبای مست و هوشیار، شما را به ضیافت شعرخوانی این بانوی بزرگ، دعوت میکنم…
"گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را
گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست…!!

همچنین،
۲۵ اسفند، زادروز مردی از دیار نصف جهان، نویسنده بزرگ، روزنامه نگار، سردبیر مجله “کارنامه”، خالق کتاب جاودانه “شازده احتجاب”، نگارگر “آینه های دردار”، نگارنده “جن نامه”، چوپان “بره گمشده راعی”، یکی از برترین داستان نویسان معاصر، هوشنگ خان گلشیری است.
در چنین روزی از سال ۱۳۱۶ در اصفهان بدنیا آمد.
دانش آموخته رشته ادبیات در دانشگاه اصفهان.
استاد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به دعوت بهرام خان بیضایی.
مبتکر و مبدع کارگاه داستان نویسی که به پرورش و معرفی بزرگانی مانند عباس معروفی، منصور کوشان و … انجامید.
روزنامه نگاری خبره با سابقه کار در “مجله آدینه” و “دنیای سخن” و سردبیری ماهنامه ادبی کارنامه.
با نوشته هایی در قالب مجموعه داستانهای کوتاه (همچون “نمازخانه کوچک من”، “پنج گنج” و “دست تاریک دست روشن”)، داستان بلند (شاه سیاه پوشان)، فیلنامه و رمان های جاودانه مانند: شازده احتجاب، کریستین و کید، بره گمشده راعی، آینه‌های دردار و جن‌نامه.
خواندن کتاب زیبای شازده احتجاب که پیرو شیوه “جریان سیال ذهن” در روایت داستان نویسی است، را به همه دوستان و بالاخص نویسندگان جوان، پیشنهاد میکنم.
بانو “فرزانه طاهری” مترجم زبردست، همسر هوشنگ خان و مدیر بنیاد هوشنگ گلشیری است که به پرورش، معرفی و اهدای جایزه به آثار منتخب ادبیات می پردازد.
در ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ و در سن ۶۲ سالگی و بر اثر مننژیت در بیمارستان ایران مهر درگذشت و در امامزاده طاهر، آرام گرفت.
نام و یادش جاودان باد.
با جرعه ای از کتاب آینه های دردار، شما را به خواندن آثار این مرد بزرگ، دعوت میکنم…
“هنوز هم دارند مخفی‌کاری می‌کنند،
حتی در عشق!!!
من می‌گویم:
اگر آدم کسی را دوست داشته‌ باشد، باید باصدای بلند بگوید.”