{نخست عرض شود که این تاپیک براساس مفهومی کُلی‌ست، طبق تجربیات شخصیم و همچنین اظهارات و درددلای افراد آشنا و غریبه؛… مجازی و حقیقی.
به امید اینکه قدمی باشه هرچن کوچیک برا حل این مشکل بزرگ!}

طرز فکری شدیدن اشتبا که متسفانه واسه قشر دخترای این مرزو بومِ پرگوهر جاافتاده، بدین شرحه که «دختر هرچی دیرتر یخش وا بشه ینی باحیاتره!» حالا چه طرف مقابلش شوهرش باشه یا دوس‌پسر کاری نداریم، هرچن میشه گف ما مردام نسبت به این دیدگا؛ همچین بگی نگی آنچنان از عذر تخصیر مبرّا نیسیم، ولی این قضیه بیش از هرچی دودش تو چش خودمون داره میره. این موضو فقطم از منظر عملیاتِ توی رخت‌‌ِخواب گریبانگیرمون نیس، از هر نظر اون «آزادی» که دخترِ نجیبِ قصه‌ی ما، واسه ابراز و القای تمایلات دخترونه‌ش برا خودش پیش ما قائل نمیشه، تقریبن مث جنایته؛ هم در حق خودمون هم در حق خودش هم در حق طبیعیِ لذت بردن. من واقعن نمیدونم مگه کودوم خری گفته باید حشر رو برای پارتنرت توی زندانی به اسمِ نجابت، حبس کنی!!؟ چی باعث شده پیش خودت فک کنی اگه این چیزا رو انقد بیخود سخ نگیریو راحت درموردشون برا شریک مذکرت حرف بزنی و عمل کنی، ینی بی‌حیایی؟!
فرهنگ جامعه؟ محیط بسه‌ی اشتماعی؟ خونواده؟ بی‌تجربگیت؟ سیاست زنونه‌ت؟ مهین خانوم و شهین خانوم؟ چشم و هم‌چشمیا؟ یا این دین موروثی که از بدو تولدت بدون اراده خودت توو مخت فرو کردن؟… اسلام؟

اتفاقن پیامبر عظیمولشأن اسلام؛ “حرضت محمد” یه جمله نابی در همین باب دارن. از ایشون میپرسن: یا رسولولا، بهترین زن از نظرِ مبارک شما کیست؟… ایشان میفرمایند: «بهترین زن، باحیاترین و بی‌حیاترین زن است.» که اونام پشمشون فر میخوره میگن: حکمت این تناقض در چیست؟… که ایشان درجواب اینچنین میگن: «باحیاترین در حضور غریبه‌ها و بی‌حیاترین برای مَردِ خود». و سپس اصحاب ایشان که از این پاسخ درایتمندانه‌ی پیغمبر خویش، بمدت کمی مردد و گوزپیچ بگشته بودن، ناگهان عربده کشیدند و خشتک خود را با دندان چاک چاک کردندی و سر به دل بیابان نهادندی و درنهایت با شیرجه‌ای المپیک‌وار با سر در ته چاه خیبر فرو رفتندی! [اینو من از تمبونم درنیوردم، روایتش هس]

اطلا نداشتنو بی‌تجربگی درمورد سکس، امریه که با مطالعه و شناخ میتونه حل شه، ولی ترجیحِ بر ناآگاه موندن یا تظاهر به ناکاربلدی (بقول عام: ادا تنگارو دراوردن) و مث یه تیکه چوب خشک لم دادن رو تختو سپردن همه چی به مرد نگون‌بخ، نه تنها شما بانوی گرامیِ این سرزمینو یه فرشته‌ی نجیب جلوه نمیده، بلکه یه ببوگلابی‌ تمام عیار ازت میسازه نزد پارتنرت که چیزی جز دلسردی براش به ارمغان نمیاره. صدالبته ما منکر رفتار مناسب مرد و راعایت نکات مهم پیشنوازی و نظافت شخصی نیز نمیشیم که نقش اساسی داره.
لاکن نداشتن مهارت عشقبازی و دلبری زنونه برا شریک جنسی، به هیچ عنوان اسمش پاکدامنی نیس، بلکه یه نقص تربیتی بسیار جدّی‌ست حاصل جامعه‌ای بسه و مسموم که باید به فکر چاره براش بود. مگرنه مرد بدبخ همون جق خودشو بزنه واسش به صرفه‌تره تا اینکه انرژیشو واسه یه عروسک بی‌حس و حال هدر بده…