آقا محمّدخان قاجار در دوران سلطنت خویش دوبار به جنگ روسها و فتح گرجستان شتافت. بار اول در سال ۱۰۲۹ هجری قمری با شصت هزار سپاهی به گرجستان عزیمت کرد و هراکلیوس ولی آنجا را که به جانب روس متمایل بود گوشمالی داده، شهر تفلیس را قتل عام و کلیساها را خراب کرد .

کشیش ها را دست و پا بسته در آب افکند و دختران و پسران تفلیسی را به اسارت گرفت . بار دوم در سال ۱۲۱۱ هجری بود که خبر رسید کاترین ملکه روسیه سپاهی بیکران به جانب ایران گسیل داشته، گرجستان، دربند، باکو، گنجه و طالش در معرض خطرقرار گرفت. آقا محمّدخان جنگ با امیر بخارا را به تعویق انداخته، سریعاً به سوی گرجستان حرکت کرد ولی در همان اوقات کاترین فوت شد و جانشین او پل امر به مراجعت لشکریان منصرف شده به سوی قراباغ شتافت و تصمیم به تسخیر قلعه شوشی گرفت.

چه ابراهیم خلیل خان رییس ایل جوانشیر و حاکم قلعه شوشی سر مخالفت داشت و به هیچ وجه حاضر به اطاعت و تمکین نبود. توضیحاً یادآور می شود که قلعه شیشه هم می گفتند و در کتب تاریخی با هر دو اسم معروف و مشهور است .
سر سلسله قاجار، قلعه شوشی یا شیشه را در محاصره گرفت و برای آنکه از خونریزی و کشتار جلوگیری شود این شعر را برای ابراهیم خلیل خان حاکم قلعه فرستاد :

ز منجنیق فلک سنگ فتنه می بارد
تو ابلهانه گریزی به آبگینه حصار؟

که منظور از آبگینه حصار همان قلعه شیشه یا شوشی است. ابراهیم خلیل خان که س رتسلیم و اطاعت نداشت این شعر را که منسوب به خیرانی است در پاسخ آقا محمّدخان فرستاد:

گرنگهدار من آنست که من می دانم
شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد

که البته در این بیت، مراد و مقصود ابراهیم خلیل خان از شیشه همان قلعه شیشه یا شوشی بوده که با استفاده از صنعت شعری ابهام آن را به کار برده است. درهرصورت شعر بالا از آن تاریخ ضرب المثل شد و بالمناسبه مورد استناد و تمثیل قرار گرفت .

برای آنکه فرجام کار، یادآور می شود که قلعه شوشی به زودی فتح شد ولی این آخرین فتح آقا محّمدخان قاجار بود زیرا چند روز بعد در شب جمعه بیست و یکم ذیحجه سال ۱۲۱۱ هجری به دست دو نفر مجرم که حکم قتلشان را صادر کرده بود به قتل رسید .

افراد باورمند، ورد زبانشان همواره ضرب المثل منظوم بالاست و به هنگام تلخ کامی برای آرامش خاطر چنین زمزمه می کنند:

گر نگهدا رمن آنست که من می دانم
شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد