قبلی
چند دیقه ای هست که وِنوم رویِ زمین آروم گرفته و دیگه صدای ناله هاش قطع شده.
دقیق یادم نمیآد که چند بار با شلاق رویِ پشت و کمرش کوبیدم،فقط به یاد میارم که به مرور پوستش شکافت و قطراتِ خون ازش شُعله ور شد.
آممم…توی همون لحظاتِ طلائی بود که احساس کردم خودم به اوج رسیدم،چون خیس شُدنم،اخطاری بود که باید رهاش میکردم.
ولی گاهاً اتّفاق میوفته،کمی افراط میکنم،بخوام با زبونی ساده تر بگم:ناله ها و ضجّه هاش برای من اهمیّتِ چندانی نداره و نداشته.من بهِ دنبال اون حسِ قدرتِ مطلق میگردم.که الان از نوکِ انگشتای پام تا سَرمو مالِ خودش کرده.‘Smile’
با پیرهنِ سفیدی که از پُشت پاره شده و قطراتِ خون روش دیده میشه به حالت دَمر با چشایی گریون و پُر از التماس داره نگام میکنه.
دستاشو به حالتِ پنجهِ سگ زیرش قایم کرده.فکر کنم نیم ساعتی میشه که دیگه صدای ناله هاش رو نمیشنوم.توی خودش تابیده،از جاش نمیتونه تکون بخوره،توانی توی بدنش نیست،داره خیره خیره به زور،لبخند میزنه خرگوشِ کوچولویِ احمق.
+وِنوم؟.
-بلی خانم…ببخشید نتونستم خودمو کنترل کنم،دردش خیلی شدید بود،مجبور شدم گریه کنم تا بهم رحم کنید.دیگه تکرار نمیشه.واقعاً دستاتون قوی هست.
+آممم…یعنی دفعه بعد قراره اونقد کتک بخوری که یا بمیری یا از حال بری؟.چون اِقرار کردی،اشتباه کردی!‌.قول هم دادی تکرار نمیکنی.هوم؟.
-سعی میکنم دلخواهِ شما باشم.
+آممم…تا دلخواهِ من چی باشه مادّه.
نفسِ بلندی میکشم و روی سوفای چرمی لَم میدم،پاهامو روی هم میندازم،چشاش دنبالِ پاهامهِ.
+قیافَم برات جذاب نیس جنده؟.
-هست خانم،فقط پاهاتون…
حرفشو قورت داد،آروم با شلاق روی رونم میکوبم،با هربار کوبیدن وِنوم هم،لرزش میگیره.کوچولویِ احمق،حسابی داره توی دِلم جا باز میکنه.
+پاشو لباساتو درآر.
-چشم.
به سختی بلند میشه،توی تاریکیهِ زیرزمین،به خوبی نمیتونم ایرادهای بدنشو ببینم.آممم…داره بر میگرده…
+دستاتو کنارِ پات بگیر،اِسکینی.
-چشم.
+پاهاتو باز کن.
-چشم.
+چقد کُست پلاسیدس!.
-هرچی شما بگید.
+لجن دارم ازت سوال میکنم.گفتم:چقدر کُست پلاسیده س؟.
-به خدا نمیدونم.حق با شماست.پلاسیده و داغونه.
با صدای بلند می زنم زیر خنده.'هه’‌.
واقعاً کسش پلاسیده و شکلِ بی حالی داره.از سینه هاش بدتر،پاهای بلند و لاغرشه.وای خدای من،روناش مث اینکه ساعت ها توی فریزر بودن.شونه هاشو بیشعور ر ر.
اَه…انگار توی اردوگاه مرگ بوده،دخترهِ هالوی زشت.
+برگرد و خَم شو،با دستات لاشو باز کن.
-خانم!.توروخدا.خجالت میکشم.تو رو خدااااا.
+وِنوم،شاید هَوس کردی که دوباره مزهِ شو بچشی.
محکم با شلاق روی رونم می‌کوبم.
-چَشم.چَشمممم.
با ترس و بیحالی برگشت و خَم شد.
Oops
وای وای،وضعیت سوراخ کونش حتّی دیدنی نیست.
+برگرد.
-چشم خانم.
+جنده تو مگه چند سالته که کونِ سالم برات نمونده؟.
-ببخشید خانم،اِکسمو مجبور میکردم طوری بکنهِ توم که نتونم راه برم.میدونید من عقدهِ درد و عاشق زجر کشیدنم.شاید سافرینگ تنها چیزیه که توی این دنیا میتونه بهم بگه:کالم دان…
یه عُقده ای به تمام معنام.حتّی بابام میخواسته اسممو بذاره سایکو،مامانم نذاشته،خانم.
+آآآآآآ…واقعاً خری وِنوم.باباتم تا حدودی مشکلاتِ روحی داره نه؟.
-بلی خانم.هرچی شما بگید هستیم.خانوادگی،باید توی بخشِ اعصاب و روان بستری شیم.نکته جالب اینه خانم،اگه کسی منو اذیت کنه غیر شما،من بهش میگم روانی ی ی.یعنی یاد گرفتم لقب های خودمو به دیگران بچسبونم.به نظرتون روش دفاعیه خوبیه؟
+برای یه دیونه،سِلاح خوبیه عزیزم…داره کم کم ازت خوشم میاد.‘هه’
با چشام به بوت هام اشاره میکنم که درشون بیاره.چهاردستو پا داره میاد سمتم،پاهامو میارم پائین،زبونشو میکشه روی بوت هام و با برقی که توی چشاش خونه کرده،درشون میاره.
بلند میشم…
هنوز چیزی نگفتم دستاش میاد روی لگِ چرمی و آروم میکشش پائین،میخواد لباشو برسونه روی شورتم که کُسمو ماچ کنه،دستگیره شلاقو فشار میدم روی لبای رنگ و رو رفتش.
آهی میکشه و لگِ چرمی رو بو میکنه.بینی شو میکشه به چاکِ کس و کونِ لگِ چرمی.
اوضاع داره از کنترلم خارج میشه که چند تا شوتِ محکم با روی پا،به سینه های شُل و ولش میزنم.چنان جیغ میکشه،انگار دارن توی کوسش چوب جا میکنن.
کتِ نیم تنه رو درمیارم،بعدش سوتین.دارم خیره خیره توی چشاش نگاه میکنم.دخترهِ گشادهِ بیشعور ر ر،چقدرم پروئه.اشاره میکنم به شورتِ چرمی.
+وِنوم؟.
-بلی…بلی…متوجه شدم.
دستای سردش داره مالیده میشه به تنم،شورتمو کشید پائین یه نگاه تمام حسرت،به کسِ تنگم انداخت و درش آورد.
انگشتمو میمالم روی کسِ خیسم،بعدش آروم میذارمش روی لباش.مثِ سگ انگشتمو میلیسه.
+وِنوم؟.
-بلی خانم؟.
+کسم شبیه چه میوه ایه؟.
-هلو.
+مزه اش؟
-هنوز نذاشتید بخورم ولی مطمئنم توی مایه های توت فرنگی.
روی سوفا لم میدم،شلاقو یه گوشه میندازم و ازش میخوام،روی زمین سجده کنه.
+سجده کن.
-چشم.
+بعد از من تکرار میکنی.
-چشم.
+من وِنوم هستم،یه گشادِ عقده ای.
-من ونوم هستممم،یه گشادِ عقده ای ی ی.
+گوه می خورم ازین به بعد،توی دنیای مجازی،بدون اجازه گادس باران،پست ارسال کنم.
-گوه ه ه میخورم ازین به بعددد،توی دنیای مجازی،بدون اجازه گادس س س،باران ن ن ن،پست ارسال کنم.
+وِنوم؟.
-بلی،گادس؟.
+قرار باشه گوه بخوری،گوههِ کیو میخوری؟.
-گادِس باران.
+نشنیدم؟.
-گادِس باران ن ن ن ن ن ن ن ن ن ن ن ن ن ن.
+نوشِ جان.‘چشمک’.