یادش بخیر، کاش برمیگشتم به دوران قدیم، هر چند همه چیز واسه من حسرت بود ولی بازم بهتر از الان بود، همیشه چشممون به دوچرخه و آتاری و خیلی چیزای دیگه بچه محله هامون بود ولی بازم خوب بود. کاش پدر و مادرها بین بچه هاشون فرق نمیذاشتن، همه چیز به ی طرف حس همجنسگرائی هم به ی طرف، کلا زندگیم همش تفاوت بود و حسرت و تظاهر، تظاهر به عادی بودن و خوش بودن و قلدر بودن و مرد بودن، همه وجودم حسرته، همه وجودم زخم و ناله و آه و اندوهه