در آغاز، یک نفس عمیق بکشید. از آن خستگی‌های روزانه، از آن دغدغه‌ها و اندیشه‌های پراکنده، از آن همه‌ی مسائلی که در ذهنتان می‌گردد. حالا، به آرامی، پا به سایه‌ی هدف بگذارید.

دور بودن، گاهی بهترین راه است. آن‌گاه که در میان زحمات روزمره، در مسیری که انتخاب کرده‌اید، گم می‌شوید، به یک دیگری از خودتان بروید. به آن قسمتی که نیاز به استراحت دارد. به آن قسمتی که نیاز به تفکر و تأمل دارد.

گاهی اوقات، هدف‌ها به ما فراموشی می‌آورند. در حضور همه‌ی این انسان‌ها و شور و شوق‌ها، ممکن است هدف‌ها در پشت سر بمانند. اما دور شدن، همانند یک نقشه‌ی جاده‌ای است که به ما نشان می‌دهد کجا باید برویم. گاهی اوقات، باید سال‌ها دور باشیم تا به هدف درستمان برسیم.

پس، در سایه‌ی هدف، استراحت کنید. به خودتان اجازه دهید تا بازیابی کنید. از آنجا که همیشه در دلتان بوده، به آرامی به سمتش حرکت کنید. وقتی دوباره به مسیر بازگردید، با انرژی و شور و شوق، به سوی هدف‌هایتان بروید.