اهمیت بالینی
پوست ختنه گاه می تواند در بالانیت ، فیموز ، عفونت های مقاربتی و سرطان آلت تناسلی دخیل باشد . گزارش فنی آکادمی پزشکان اطفال آمریکا در سال 2012 منقضی شده در مورد ختنه نشان داد که پوست ختنه گاه می تواند حاوی میکروارگانیسم هایی باشد که ممکن است خطر عفونت های دستگاه ادراری را در برخی از نوزادان افزایش دهد و در انتقال برخی از عفونت های مقاربتی در بزرگسالان نقش داشته باشد. در برخی موارد پاتولوژی های مکرر، شستشوی زیاد با صابون ممکن است مخاط را تحریک کند، بنابراین شستن ناحیه باید به آرامی انجام شود.(ختنه نشده ها با گلنار نمیتونن بزنن)

Frenulum breve یک فرنولوم است که به اندازه کافی طولانی نیست تا به پوست ختنه گاه اجازه دهد تا کاملاً جمع شود، که ممکن است منجر به ناراحتی در هنگام مقاربت شود.

فیموز وضعیتی است که در آن پوست ختنه گاه یک فرد بالغ نمی تواند به درستی جمع شود. فیموز را می توان با استفاده از پمادهای استروئیدی موضعی و استفاده از روان کننده ها در طول رابطه جنسی درمان کرد. برای موارد شدید ختنه ممکن است لازم باشد. پستیت التهاب پوست ختنه گاه است.

وضعیتی به نام پارافیموز ممکن است رخ دهد اگر یک پوست ختنه گاه سفت در پشت گلدان گیر کرده و به عنوان یک حلقه محدود کننده متورم شود. این می تواند جریان خون را قطع کند و منجر به ایسکمی آلت تناسلی شود.

لیکن اسکلروزوس یک بیماری مزمن و التهابی پوستی است که بیشتر در زنان بالغ رخ می دهد، اگرچه ممکن است در مردان و کودکان نیز دیده شود. کلوبتازول پروپیونات موضعی و مومتازون فوروات در درمان لیکن اسکلروزوس تناسلی ثابت شده است

برخی از نقایص مادرزادی پوست ختنه گاه ممکن است رخ دهد. همه آنها نادر هستند در آپوستیا در بدو تولد پوست ختنه گاه وجود ندارد،   در میکروپاتی پوست ختنه گاه غده را نمی پوشاند،  و در ماکروپوستیا، که به آن مگاپرپوس مادرزادی نیز می گویند، پوست ختنه گاه به خوبی از انتهای آن امتداد می یابد. از سر چشم

مشخص شده است که پوست ختنه‌گاه‌های بزرگ‌تر مردانی را که ختنه نشده‌اند، به احتمال زیاد به دلیل سطح بزرگ‌تر پوست ختنه‌گاه و غلظت بالای سلول‌های لانگرهانس ، در معرض افزایش خطر ابتلا به عفونت HIV قرار می‌دهند