...قسمت قبل

قبل هر چیز میخوام تشکر کنم از مخاطبان عزیزی که با کمال ادب و احترام نظر دادن و نقد کردن، ابراز علاقه کردن و وقت گذاشتن و مطالبی را محبت کردن و عنوان کردند، منت گذاشتید و بنده قدردان لطف همه شما هستم، اما در پاسخ فقط یک جمله کوتاه میگم، من انتقادات شما را بخوبی میفهمم ولی من داستان که در مورد کنکور ننوشتم که …توی روند داستان یک بخش کوتاه چند خطی از موضوعی مثل کنکور عنوان شده و اون هم بخاطر راهبرد اصلی داستان است، نهایتاً من با فروتنی و تواضع کامل انتقاد شما دوستان را بروی چشم می‌پذیرم

پل قسمت سوم

توجه: این داستان برای دوستانی که بدنبال سوژه جق هستند مناسب نیست یعنی اصلأ مناسب نیست

باورم نمیشد من رتبه ی سه آورده بودم . نشستم زمین و برای بار اول جلوی همه زدم زیر گریه من به آرزوم رسیده بودم .همه تازه از بهت در اومده بودن کاوه میچرخید و میخندید ،خاله گریه میکرد، همتا محکم منو بغل کرده بود ولی این میون من فقط چشمام تو چشمای کیارش دوخته شده بود و اونم چشم از من برنمیداشت دیگه هیچی مهم نبود من بغض کیارش و به خاطر قبولی خودم دیده بودم و به همین مقدار علاقه ای که اون به من داشت راضی بودم. اون بدون اینکه به روی من بیاره گذاشته بود من کار خودمو بکنم حتی به روم نیاورد که میدونه من برای پزشکی میخونم و از سر شب به خاطر من تو اینترنت چرخیده بود چشمای اشک آلود کیارش برای یک عمر عاشق موندنم کافی بود بدون اینکه بفهمم با صدای بلند به خاطر این حس گفتم خدایا شکرت.
وقتی وارد هال شدم همه دور میز نشسته بودن .
-: خاله؟
خاله: جانم
-: میخوام اگر میشه باهاتون صحبت کنم.
خاله نگاهیبه من کرد از جاش بلند شد و گفت : باشه عزیزم.
-: منظورم اینه که میخوام با همه ی شما صحبت کنم.
همه به من نگاه کردن پشت میز نشستم و در حالیکه با فنجون قهوه بازی میکردم گفتم:
-: من فردا باید برم ثبت نام. تو تمام این سالها شما در حقم مادری کردید و کیارش و کاوه هم نذاشتن منو همتا چیزی تو زندگی کم داشته باشیم. میخواستم بدونید که تا امروز و این لحظه با تمام دردی که از فوت پدر و مادرم تو قلبم نشسته خدا رو شکر میکنم که خدا مادر مهربونی مثل شما و دو یار جدا نشدنی و وفادار مثل کیارش و کاوه بهمون داده
من تا آخر عمرم هر کاری که بکنم نمیتونم محبتهای شما رو جبران کنم.
خاله در حالیکه بغض کرده بود گفت: این حرفها چیه دخترم بین تو و همتا با کیارش و کاوه فرقی وجود نداره.
خندیدم و گقتم: میدونم خاله من اگر دختر واقعی شما هم بودم بیشتر از این محبت نمیدیدم میدونم بین کیارش و کاوه با منو همتا فرق نمیذارید حالا اگر اونا ازتون تشکر نکردن اون از بی عقلی خودشون بوده ولی من وظیفه ی خودم میدونم به خاطر زحماتتون ازتون تشکر کنم.
یک دفعه کاوه بهم حمله کرد و دسته ی موی منو گرفت تو دستش و در حالیکه میخندید گفت داشتیم دختر بدجنس؟ نه به اون تعریفا ت نه به این طرز حرف زدنت.
همه میخندیدن جز کیارش که طبق معمول همیشه لبخند رو لبش بود و به صورتم نگاه میکرد.
تازه به اتاقم رفته بودم که کیارش درو باز کرد و گفت:
فردا صبح ساعت هفت آماده باش با هم میریم برای ثبت نامت.
-: چشم.
نمیدونم چرا وقتی تو چشمام نگاه میکرد قدرت هیچ کاری رو نداشتم حتی نمیتونستم درست نفس بکشم.
کیارش: چشمت بی بلا خانوم خوشگله.
گفت و از اتاق رفت بیرون بدون اینکه بدون حرف نگاه و لحنش چه به روز من آورد. اون روز بهترین روز زندگی من بود در کنار مردی که میپرستیدمش رفته بودم برای ثبت نام رشته ای که واقعا امیدی به قبولیش نداشتم. کیارش تمام کارهای ثبت نام منو کرد من فقط چند جا رو امضا کردم که نفهمیدم چی بود فقط دنبال کیارش از این ساختمون به اون ساختمون میرفتم وقتی بلاخره آخر وقت اداری کیارش گفت که ثبت نامم تموم شده یه نفس راحت کشیدم. سوار ماشین که شدیم کیارش با تمام خستگی خنده از روی لبش کنار نمیرفت.
کیارش: خوب خانوم کجا بریم؟

-: قراره کجا بریم؟ بریم خونه دیگه

کیارش: بی ذوق مثلا امروز تو رسما دانشجو شدی نمیخوای افتخار بدی حداقل یه بستنی در خدمت خانوم دکتر آینده باشم؟
-: خواهش میکنم این افتخاره منه که در کنار شما باشم هر جا دوست دارید تشریف ببرید بنده مطیعم وهمراه.
کیارش: پس بریم.
وقتی رسیدیم بستنی فروشی منصور ساعت 5 بعد از ظهر بود هواخیلی گرم بود و یه بستنی حسابی میچسبید ولی من که برای بار اول تو چنین شرایطی با کیارش تنها بودم دلم میخواست فقط بشینمو نگاهش کنم فکر میکردم اگر ذره ای از بستنی بذارم تو دهنم میپره تو گلومو خفه ام میکنه. به هر جون کندنی بود بستنی رو به زور کیارش خوردم . تو راه برگشت بودیم که کیارش کنار یه گل فروشی پارک کرد و دسته ی بزرگی گل مریم خرید . وقتی سوار شد دسته گل رو به رف من گرفت و گفت:
-: گل برای گل . امیدوارم عمر آرزوهات مثل گل نباشه ولی عمر رسیدن به اونا کوتاهتر ازعمر گل باشه.
اشک تو چشام جمع شد من طاقت اینهمه محبت و از کیارش نداشتم. دسته گل و گرفتم و آروم تشکر کردم. کیارش از قنادی کیک خرید و رفتیم خونه شب همه رو به شام دعوت کرد و میتونم بگم اون شب زیباترین شب زندگی من بود شبی که معبودم به خاطر من جشن گرفته بود.
با شهروز حرف میزدم که کیارش و از دور دیدم سریع از شهروز جدا شدم و رفتم طرف کیارش.
-: سلام
کیارش: سلام خانوم. تازه کلاست تموم شده؟
-: آره
کیارش دقیق نگاهم کرد و گفت:
داشتیم؟
-: چی؟
کیارش: دروغ؟
-: من چه دروغی گفتم؟
کیارش: مگه با دکتر فروغی کلاس نداشتی؟
به تته پته افتادم
-: ن……آ….آره
کیارش: خوب دکتر فروغی که امروز نیومده؟

به تته پته افتادم
-: ن……آ….آره
کیارش: خوب دکتر فروغی که امروز نیومده؟
بعد نگاهی به ساعتش انداخت و گفت با حساب من شما دو ساعت و نیمه بیکار داری تو حیاط میچرخی ، چرا؟
نمیتونستم بگم برای اینکه میخواستم با تو برگردم خونه . میخواستم جایی باشم که به تو نزدیک تر باشه.
-: خوب برای اینکه موندم کتابخونه درس بخونم.
کیارش باز نگاه دقیقی به من کرد و بعد به شهروز که زیر یکی از درختای دانشکده ایستاده بود نگاه کرد و بدون اینکه حرفی بزنه راه افتاد طرف در خروجی دانشگاه و ماشینش. بدون کلمه ای حرف دنبالش راه افتادم و سوار ماشین شدم. یک ربع بود تو راه بودیم و کیارش اخمهاش تو هم بود نمیتونستم ناراحتیشو تحمل کنم . مخصوصا اینکه حس کردم اون فکر کرده من باشهروز قرار داشتم و به خاطر اون موندم. این فکر آتیشم میزد.
-: کیارش؟
کیارش: هوم؟
-: از دست من ناراحتی؟
کیارش: تو هم اگر دروغ بشنوی اونم از کسی که انتظار نداری ناراحت میشی.
-: من که دروغی نگفتم به خدا تمام مدت من تو کتابخونه بودم ده دقیقه قبل از اینکه شما کلاستون تموم بشه من اومدم بیرون.
کیارش نگاهی من کرد و گفت: نمیدونم چیزی که دیدم باور کنم یا هوای چشمای معصوم تو رو.
-: به تجربه ات اعتماد کن. من تا حالا به تو دروغ گفتم؟ کاری کردم که ناراحتت کنه؟
کیارش: نه ولی گوش کن تارا منو تو یک جا درس میخونیم دوست ندارم کاری کنی که خدای نکرده مشکلی برات پیش بیاد اونوقت من نمیتونم راحت درس بخونم تو مثل خواهر منی و ناموس من . میدونم خیلی طبیعیه که بخوای تو این سن با کسی آشنا بشی منم جلوتو نمیگیرم فقط میگم مراقب باش.
بغض سختی گلومو گرفته بود. من به چی فکر میکردم اون به چی. من موندم که با اون برگردم اون میگه آزادی با هر کی میخوای آشنا بشی. من عاشقشم اون میگه تو مثل خواهر منی.
تا جایی که میشد بغضمو قورت دادم .
کیارش: تارا؟
-: بله:
کیارش: میخواستم در مورد یه مسئله ای باهات صحبت کنم که ذهنمو خیلی وقته مشغول کرده. نمیخواستم ذهن تو رو هم مشغول کنه ولی مجبورم که بهت بگم.
-: خوب؟
کیارش: فردا ساعت 3 کلاست تموم میشه؟
-: آره.
کیارش: من میام دنبالت با هم صحبت میکنیم.
-: باشه.
نمیدونستم در مورد چی میخواد حرف بزنه ولی دلم مثل سیر و سرکه میجوشید. خدایا چی میخواد بگه؟ تمام شب بدون اینکه از کتابهام چیزی بفهمم کتابامو پهن کرده بودم جلومو مثلا درس میخوندم تا بلاخره صدای کاوه در اومد.
کاوه: ااااااااااه. ول کن دیگه تارا حالمو به هم زدی. من که صبح تا شب باید نقشه بکشم مثل تو سرم تو کاغذ و قلم نیست.
کیارش: چیکارش داری کاوه درس داره
کاوه: پس چرا تو انقدر درس نمیخوندی؟
کیارش: مگه من رتبه ی سوم کنکور بودم؟
همتا: بسه بابا تارا کاوه راست میگه دیگه ار وقتی دانشگاه قبول شدی یه روز درست و حسابی ندیدیمت.
کاوه: شدی مثل خاله پیره دو تا چروک هم بذارن تو صورتت میشی مثل کدو قل قله زن.
کیارش: انقدر اذیتش نکنید.
کاوه: بلهههههههههه. منم اگر مدافعی مثل تو داشتم معلومه به خودم زحمت نمیدادم حتی جواب پسر خاله و خواهرمو بدم.
خاله: ولش کنید بچه مو بیاد بشینه کنار شما چیکار کنه؟
همتا: دست شما درد نکنه دیگه خاله حالا دیگه ما قابل نشست و برخاست نیستیم؟
کاوه: معلومه نیستیم عزیزم منو تو باید بریم غاز بچرونیم. بعد دست همتا رو گرفت و بردش طرف اتاق که صدای کیارش میخکوبشون کرد
کیارش: شما لطف میکنید غازتونو همین جا تو هال میچرونید. هوای اتاق برای غازتون خوب نیست
کاوه و همتا نگاهی به هم کردند و بدون اینکه بحث و کش بدن هر کدوم نشستن رو مبل و سرشونو به یه چیزی گرم کردن. کیارش چیز خاصی نگفت ولی لحن و حرف کیارش میرسوند که به اون دو تا اعتماد نداره و این برای من که نگاههای اون دو تا رو به هم دیده بودم کاملا قابل لمس بود. البته به کاوه اعتماد داشتم ولی به اینم اعتقاد داشتم که دختر و پسر مثل آتیش و پنبه اند کنار هم باشن هر دو خاکستر میشن. زیر چشم نگاهی به کیارش کردم دیدم اونم زیر چشم داره منو نگاه میکنه. انگار با نگاهمون با هم حرف میزد هر دو تو این مسئله که باید بیشتر مراقب کاوه و همتا باشیم اتفاق نظر داشتیم.

اسم من از یاد تو رفت
ای آنکه در آینه ای
این چهره ی خسته منم
این آه سینه سوز من
دیوار سرد فاصله است
بین منو هم سخنم
فریاد من سکوت تو
لب تو باز و بی صدا
عروسکی به شکل من
غریبه اما آشنا
نگاه مات تو به من
مثل نگاه دشمنه
جسم تو گرمی نداره
مگر تنت از آهنه
سکوت تو یه فاجعه ست
برای هم صدای تو
شکسته در گلو چرا
طنین نعره های تو
تو که خود منی چرا
غریبه ای برای من
منو صدا نمیکنی
تو قاب سرد آینه
به سوگ من نشسته ای
منو رها نمیکنی
شکست لحظه لحظه ام
یه عادته برای تو
پرنده ی نگاه من
اسیر در هوای تو
چرا تو که خود منی
سکوتتو نمیشکنی
به من چه میکشی
تو قاب سرد آهنی
تو غربت نگاه تو
که با نگاهم آشناست
یه دنیا حرف گفتنی
ولی لب تو بی صداست
ولی لب تو بی صداست
دیگه نتونستم جلوی بغضمو بگیرم و دستامو گذاشتم روی صورتم و اشکام اومد پایین من حتی برای خودم هم غریبه شده بودم

پایان قسمت سوم

ادامه...

نوشته: ندید بدید