اصل اول: وقتی حالت خوب است داستان را بخوان… بخواهیم یا نخواهیم احساسات و روند زندگی ما در خواندن داستان‌ها موثر هستند. ممکن است با یک احساسات خراب یک داستان خوب را اشتباهاً بد بخوانیم و ببینیم.
اصل دوم: کاری نداشته باش چه کسی داستان را نوشته… نبین کی نوشته ببین چی نوشته… نام نویسنده‌ی داستان طبیعتاً در قضاوت ما در مورد آن داستان موثر است. منتقد حرفه‌ای معمولاً توجه نمی‌کند چه کسی داستان را نوشته و داستان را فارغ از نام نویسنده بررسی می‌کند.
اصل سوم: یکبار داستان را کامل بخوان بدون اینکه قضاوت کنی؛ مثل یک خواننده معمولی… هدف نویسنده از داستان جلب توجه برای منتقدان نیست. نویسنده سخنی دارد که می‌خواهد در قالب داستان به خواننده منتقل کند. پس برای بهتر فهمیدن داستان بهتر است بار اول داستان را همچون خواننده‌ی عادی مطالعه کنیم. گاهی دقت منتقدانه باعث می‌شود منتقد اصلاً نفهمد که نویسنده درست عمل کرده و اوست که اشتباه فهمیده.
اصل چهارم: بار اولی که داستان را می‌خوانی اگر نکته‌ای دیدی که زیبا بود سریع نت‌برداری نکن. چرا که ممکن است در ادامه داستان، نویسنده آن زیبایی را خراب کرده باشد یا برعکس برای خرابکاری در اوایل داستان توجیه مناسب و درخوری داشته باشد. به طور کُل زود قضاوت نکردن از ارکان تفکرِ یک منتقد کارکُشته است.
اصل پنجم: تا زمانی که یک داستان را حداقل سه بار مطالعه نکردی در مورد آن نقد ننویس. بسیاری از داستان‌ها در مطالعه‌ی دوم و سوم تازه خودشان را نشان می‌دهند.
اصل ششم: هیچگاه تصور نکن از نویسنده‌ی داستان، قدرت فهم و درک بیشتری داری؛ اوست که خالق جهان داستان است، نه تو. این سقوط آزاد یک منتقد است.
اصل هفتم: هیچگاه پس از نوشتنِ نقد، آن را منتشر نکن. حداقل یک روز زمان بده. روز بعد داستان را دوباره بخوان و به دنبالش نقد خودت را. متوجه خواهی شد چقدر نقدی که نوشتی منصفانه بوده است.

امید