(کون کردن از اوبنیک)
امروز که من این قصه آغاز میکنم زین قوم که سخن خواهم راند کسی نمانده جز یکی دو تن در گوشه ای فتاده و مشغول خایه خاراندن و القصه
این اوبنیک مردی بود امام زاده و محتشم و فاضل و ادیب بود اما هوس کون دادن در طبع وی موکد شده بود و از همه عمر وی چهل درگذشتی و هنوز موفق به تحقق این وعده نشده بود والا تبدیلاً لخلق آله
باری، و با آن هوس که در دل میپرورانید خواب و خوراکی برای وی نمانده بود _ عشق کیر در دل او و هوای کون خویش در سر او
وی را عادتی بود بس ناپسند که هر بزرگی کون چاکری کردی و او را لت زدی و فرو گرفتی آنگاه این مرد بجستی و فرصت بیافتی تا کون خود به گایش دهد اما محقق نیامدی و وی تضریب بسیار کردی و لاف فراوان زدندی که من را فلانی تا هفت ساعت بگاییدی و بزرگان که بر این عادت وی آشکارا بودند با وی مباحثت نکردی و او را تایید میکردند
این وضع همینطور بودی تا آنکه سلطان شمبول به روزگاران هارون الکیون بر وزیر خویش حسنک کیر اسبی خشم گرفتی و اورا بازخواست کردی و تعدی بسیاری نمودندی زیرا که وی از دادن ماتحت خویش ممانعت فراوان کردی
گذریم
سلطان کیر اسبی را قرمطی خوانیده و اورا راهی زندان کردی برای ایستادن بر مرکب چوبین
و شیخ اوبنیک کون گشادی بر طبق عادت خویش، خود را به حسنک رسانیدی و اورا لت زدی و او را بگفتی: که کیر خر نوش جان بفرما
حسنک مردی فضیل و اهل علم بود بطوریکه اوبنیک در نزد او به مانند یک قطره بود بر رودی
پس در جواب وی فرمود :آلتنا فی المقعدک حتی التخم و الچخت اوبنیک که انتظار چنین برخوردی نداشتی دستی بر لبان و آنگاه بر لمبران خویش کشیده و گفت :چو توانی بنمای
حسنک نیز کز خریت سلطان و حماقت این مردک به تنگ آمده بود وی را بداخل زندان افکنده و ترتیب او بداد بسان دامادی در حجله و تا خایه فرو کردندی که حکایات بسیار دارد و نقل قول های بسیاری از شیخ جنید دول سیاه تا ارزنة الروم عربی و چندین تن از ادیبان بزرگ از این منظره داشته اند که ما به یکی از اینان بسنده میکنیم
ارزنة الروم شاعر عربی میگوید: آلت القطوراً تویلا فی الکیونن شیخً اوبنیا. که اشارة به همین حدیث دارد
سر انجام حسنک شیخ را جر بدادی و شیخ به آرزوی خویش رسیدندی و به حسنک بابت این لطف وعده ی آزادی دادی و بگفتی که خلف وعده در آیین ما مباشد که از اهل کون گشادی این کار بسی بعید است نخستین بار بگفتش کز کجایی؟ بگفتا ز دیار کون گشایی
گذریم شیخ به خود وازلین بسیار زدی و خویش به سلطان شمبول رسانیدی و انگشت سبابه به ما تحت خویش فرو کردی بطوریکه سلطان مست و ملاحی بشدندی… (ادامه دارد) پایان بخش اول
شوالیه ی ساسانی

نوشته: Sassanid_Knight