...قسمت قبل

من رو به سمت تختش هدایت می‌کنه و لب تختش می‌شینه. دست می‌کشه روی پاهای لختم و کونم رو چنگ می‌زنه. لپاش رو می‌ماله به کیرم و از سر رضایت ناله می‌کنه. می‌دونی داغی یه کیر تازه روی صورتم هیچ‌وقت واسم عادی نمی‌شه. هر دفعه احساس زنده بودن می‌کنم. من رو به کیرت ببند. از پایین پاهام نگاهم می‌کنه و کیرم رو بین انگشتاش عقب‌جلو می‌کنه. لباش رو حلقه می‌کنه دور سر کیرم و آروم دهنش رو باز می‌کنه دورش. ولعش خیلی خالص و آشکاره. جوری انگشتاش رو می‌چرخونه دور کیرم که آه از نهادم بلند می‌شه. سرم رو با ناله بالا میارم و فرشید رو می‌بینم که گوشه اتاق نشسته و تماشامون می‌کنه. اوایل از دیدن یه مرد دیگه که با اشتیاق گاییده شدن زنش رو تماشا می‌کنه معذب می‌شدم. اما حالا در نظرم مردی که حقارتش رو در آغوش می‌کشه و کیرش رو باهاش راست می‌کنه خیلی تماشایی میاد. صدای قلپ قلپ حلق مرجان رو بین ناله‌های خودم می‌شنوم. موهاش رو چنگ می‌زنم و سرم رو می‌برم پایین. انگشتام رو دور گردنش سفت می‌کنم و صورتم رو نزدیک گوشش می‌کنم. داری واسه کس خیست کیرم رو راست می‌کنی؟ آره؟ می‌دونم که لای پاهات در انتظار کیر سفت‌شده‌م خیس و خیس‌تر می‌شه جنده. تک‌تک سوراخات برای منه امشب. تو قراره امشب برای من ناله کنی و شوهر حقیرت گوشه اتاق تماشامون کنه.

صدای ناله‌ی خفه‌ش رو می‌شنوم روی کیرم. سرش رو عقب می‌کشم و هلش می‌دم روی تخت. پاهاش رو باز می‌کنم از هم و وزنم رو میندازم روش. کیرم از روی لباسش به کسش می‌مالم. داغیش از روی لباس هم کیرم رو گرم می‌کنه. دست می‌بره توی کشو و کاندوم رو برمی‌داره. با دندون پاره می‌کنه و با عجله کاندوم رو سر کیرم می‌ذاره و پایین می‌برتش. کیرتو می‌خوام. کاندوم رو چفت می‌کنم روی کیرم و سرش رو لای کسش می‌کشم. با هر بار بالا پایین کردن بیشتر به سوراخ کسش فشار میارم. از زیر کاندوم هم می‌تونم لیزی و خیس بودن کسش رو متوجه بشم. می‌ذارم دم سوراخش و آروم فرو می‌کنم تو. کسش کیرم رو می‌بلعه. آماده‌ی جفت‌گیری‌ای؟ کست چقدر داغه مرجان. وزنم رو روی تنش میندازم و شروع به عقب‌جلو کردن می‌کنم. آروم تا انتهای کسش می‌برم و تا دم سوراخش بیرون می‌کشم، جوری که کلفتی کلاه کیرم سر کسش رو باز کنه از هم. دوست دارم کلفتی و طول کیرم رو حس کنی با هر بار گاییده شدنت. موهام رو چنگ می‌زنه و دهنش رو به گوشم می‌چسبونه. گرمای ناله‌هاش جری‌ترم می‌‌کنه. جنده‌ی تشنه‌ی من. لپ کونش رو چنگ می‌زنم با دو دست و سوراخاش رو بازتر می‌کنم از هم. تلمبه‌هام رو تندتر می‌کنم و به صدای کوبیده شدن کیرم توی چشمه‌ی خیسش گوش می‌کنم. پاهاش رو حلقه می‌کنه دور کمرم و بغلم می‌کنه. بکن منو آرش. کسم مال توعه. کیرتو بکوب توی کسم. محکم‌تررر. آااه. فرشییید.

دهنش رو با کف دست راستم می‌بندم. حین ناله‌هاش با چشمایی که کمی گرد شدن نگاهم می‌کنه. کیرم رو توی کسش نگه می‌دارم. جنده‌ی قدرنشناسی نباش. زیر کیر من فقط اسم من رو ناله می‌کنی. فهمیدی؟ همونطوری که دستم جلوی دهنشه کیرم رو آروم و محکم توی کسش می‌کوبم. با هر ضربه توی چشماش خیره می‌مونم و می‌ذارم یاد بگیره که بدنش و نیازهاش برای منه. فرشید دوزانو روی تخت میاد و بالای سر مرجان کز می‌کنه و به موهاش دست می‌کشه. ناله‌های مرجان آروم‌آروم بلندتر می‌شن و احتیاط و ترس توی صداش حالا تبدیل به ضجه‌های مستاصل شدن. همچنانی که کیرم توی کسشه، از تنش بلند می‌شم و جفت پاهای کشیده‌ی مرجان رو روی شونه‌م می‌ذارم. تنش رو جلوتر می‌کشم تا پایین پاهام قرار بگیره. سوراخش تنگ‌تر می شه و فشار روی سینه‌ش برداشته می‌شه. ضربه‌های توی کسش حالا صدای شلاق تند روی آب می‌دن. ملافه توی دستاش مچاله می‌شه و ناخودآگاه دست فرشید رو توی دستش چنگ می‌زنه.

نوشته: آرش