ماجرای سرقت و مصادره کاروانی از کالاهای یزید توسط امام حسین در راه کوفه چه بوده است؟

امام حسین از مکه به سمت کوفه حرکت کرد تا به حوالی تنعیم رسید کاروانی را انجا دید که از جانب حاکم یمن برای یزید فرستاده شده بود. بار کاروان روناس و حله بود که پیش یزید می بردند، امام حسین کاروان را بگرفت و همراه ببرد .

(تاریخ طبری ، جلد 7 ، صفحه 2968 )

(اخبار الطوال ، صفحه 292)

پس از محاصره کاروان امام حسین در کربلا توسط سپاهیان یزید امام حسین از سپاهیان یزید چه در خواستی کرد؟

امام حسین فرمود :

یکی از سه چیز را از من بپذیرید :

اول : یا به همانجا که از ان امده ام باز میگردم.

دوم : یا دست در دست یزیدبن معاویه می گذارم که در کار فی مابین رای خویش را بگوید.

سوم : یا مرا به هر یک از مرزهای مسلمانان که مشغول جنگ با کفار هستند ( دیلمستان ایران ، قسطنطنیه ) بفرستید که یکی از مردم مرز باشم و حقوق و تکالیفی همانند انها داشته باشم.

(تاریخ طبری ، جلد 7 ، صفحه 3008 )

نقل از: kashkaki یه سوال بیطرفانه دارم.
شما که این کتاب ها رو خوندید.حدودا چند % مطالبش اینجوریه؟

اگه فقط عنوان تاپیک رو بخونی هم به جواب سوالت میرسی هم وقت منو خودت رو الکی نمیگیری

پس از انکه سپاهیان یزید درخواست امام حسین را برای عبیدالله بن زیاد (حاکم کوفه ) فرستادند وی در پاسخ چه گفت؟

ابتدا عبید الله بن زیاد درخواست امام حسین را پذیرفت اما از انجا که امام حسین به ولید (حاکم مدینه) نیز قول داده بود که با یزید بیعت کند اما شبانه از مدینه به مکه گریخت و همینطور گفته شمربن ذی الجوشن که به عبیدالله بن زیاد گفت : اکنون که در سرزمین توست این را از او می پذیری؟ به خدا اگر از دیار تو برود و دست در دست تو ننهاده باشد قوت و عزت از ان او باشد و ضعف و ناتوانی از ان تو.باید امام حسین و یارانش به حکم تو تسلیم شوند که اگر عقوبت می کنی اختیار عقوبت با تو باشد و اگر می بخشی به اختیار تو باشد که به خدا شنیده ام عمر سعد (فرمانده سپاهیان یزید که امام حسین را محاصره کرده بودند) و حسین بیشتر شب را در میان دو اردوگاه نشسته اند و با هم سخن می کنند. عبیدالله بن زیاد گفت : چه خوب گفتی رای تو درست است.

(تاریخ طبری ، جلد 7 ، صفحه 3009)

ممنون از روشنگری هایی که میکنی.دمت گرم

در زمان رضا شاه وحتی معاویه که 14قرن گذشته امکانات واینترنت و اطلاع رسانی مانند زمان ما وجود نداشت که دست دین واسلام واخوندها رو شود . البته قضیه معاویه با رضا شاه فرق داره ودر این مورد نمیشه این دو نفر رو کنار هم گذاشت ومعاویه خود از اعرابی که به ایران ودیگر نقاط تاختند بود.اما به خاطر رسانه ها و تکنولژی با وجود حکومت اسلامی مردم روشنتر از گذشته شدن.

جالبه همه ی گفته هاتو کپی کردم
تا همشو بخونم
واقعا خسته نباشی
ولی حیف که تو این سایت از دین میگی
این سایت مال دین و بحث دین نیست

نقل از: kashkaki فردا دل رو به دریا میزنم در مورد چندتا از این احادیث با استاد ها و دانشجوهای علوم اسلامی صحبت میکنم. فقط خدا کنه به جرم مرتد بودن بجای شما بگا نرم. خدا بخیر کنه

اخوی دل به دریا زدن کار بسیار نیکو و پسندیده ای هست ولی آدرس تاپیک احادیث کوچه بغلیه، اینجا تاپیک ناگفته هاست. ;)

ممنون از دوستان عزیز شروین و شایان

** آیا امام حسین در کربلا به عمر سعد (فرمانده سپاهیان یزید ) پیشنهاد دادن خانه و املاک خوبی در مدینه را داد به شرط انکه از جنگ با امام حسین خودداری کند؟**

بله ، امام حسین به عمر سعد گفته بود دو اردو را رها خواهیم کرد و با هم به نزد یزید خواهیم رفت.عمر سعد گفت : در این صورت خانه ام را ویران میکنند.امام حسین گفت : من انرا برایت می سازم.عمر سعد گفت : املاکم را می گیرند. امام حسین گفت : ار املاک خودم در حجاز بهتر از ان به تو می دهم.

(تاریخ طبری ، جلد 7 ، صفحه 3008 )

آیا کاروان امام حسین در مدت محاصره در کربلا تشنه ماندند؟

خیر ، وقتی تشنگی بر حسین و یارانش سخت شد ، امام حسین عباس بن ابی طالب را پیش خواند و با سی سوار و بیست پیاده فرستاد و بیست مشک همراهشان کردندکه شبانگاه برفتند و نزدیک اب رسیدند. پانصد تن از سپاهیان یزید مراقب ابگاه بودند. چون به نزدیک ابگاه رسیدند عباس گفت : امده ایم از این اب که از ان ما را بداشته اند بنوشیم گفتند بنوش نوش جانت.عباس گفت تا حسین و این گروه از یارانش که می بینی تشنه اند یک قطره نخواهم نوشید .انگاه عباس به پیادگان گفت مشکها را پر کنند پس از ان کسان نمودار شدند و درگیری اندکی شد. یاران حسین با مشکها بیامدند و اب را پیش وی بردند .

(تاریخ طبری ، جلد 7 ، صفحه 3007)

از دیگر دلایلی که در خیمه امام حسین در کربلا اب وجود داشت می توان به این نکته اشاره کرد:
پیش از شروع جنگ در کریلا امام حسین فرمودند خیمه ای به پا کنند انگاه امام حسین وارد خیمه شد و نوره کشید (نوره کشیدن یعنی اصلاح موهای زائد بدن) و چون امام حسین فراغت یافت دیگران رفتند و نوره (اصلاح موهای زائد بدن) کشیدند.

(تاریخ طبری ، جلد 7 ، صفحه 3021)

پس از شهادت امام حسین در کربلا رفتار یزید بن معاویه با بازماندگان امام حسین چگونه بود؟

پس از واقعه کربلا بازماندگان امام حسین را به شام نزد یزید فرستادند که علی بن حسین نیز در بین آنان بود. آنگاه یزید رو به علی بن حسین کرد و گفت: ای علی به خدا پدرت حق خویشاوندی مرا رعایت نکرد و با من بر سر قدرتم به نزاع پرداخت و خدا با او چنان کرد که دیدی و این آیه قران را خواند :
انچه از رنج و مصائب به شما می رسدهمه از دست اعمال زشت خود شماست در صورتیکه خدا بسیاری از اعمال بد را عفو می کند. (قران . سوره شوری . ایه 29)

پس از ان بازماندگان امام حسین به خانه یزید رفتند و از زنان خاندان معاویه کس نماند که گریه کنان به پیشواز نیامده باشد.سه روز عزای حسین گرفتند و یزید همواره این جمله می گفت : خدا عبیدالله بن زیاد را لعنت کند به خدا اگر کار حسین به دست من بود هر چه می خواست می پذیرفتم حتی با تلف شدن جان یکی از فرزندانم مرگ را از حسین دور می کردم ولی خدا چنان مقدر کرده بود. سپس یزید کس نزد زنان فرستاد که از تو چه گرفته اند هرکه هرچه گفت دو برابر انرا به آنها داد بطوریکه سکنیه (دختر امام حسین ) گفت :هیچ کس را که منکر خدا باشد از یزیدبن معاویه بهتر ندیدم. آنها را به همراه محافظی پارسا به مدینه فرستاد.

(تاریخ طبری ، جلد 7 ، صفحه 3077)

تو بحث واقعه کربلا اگه بخوایم این کتابهای فسیل رو بیخیال شیم و خودمونی صحبت کنیم چندتا سوال به ذهن مریض من میرسه که در عجبم اونایی که تو ماه محرم به سر و کله شون میکوبن اصلا به این چیزا فکر نکردن یعنی ؟

یکیش قضیه آب آوردن ابوالفضل العباس هست.

ینی این ماجرای ابوالفضل رو هر کارگردان هالیوود هم با اون همه امکانات و جلوه های ویژه بتونه فیلمشو درست کنه جایزه داره.

هممون میدونیم که ابوالفضل رفته بود آب بیاره که دشمن کمین کرده بودن و اول با تیر زدن دست راستش قطع شد که آقا مجبور شد مشک رو بده دست چپش و وقتی زدن دست چپش قطع شد ناچارا مشک رو با دندونش گرفت آورد به خیمه ها (گریه حضار ).

اگه خودمون رو کلا بزنیم به نفهمی و به عقلمون نرسه که سپاه امام حسین اگه نفری 10 سانتیمتر هم زمین رو میکندن کنار جلگه فرآت به آب میرسیدن و یا اصلا میتونستن از شیر شتر و ادرار شتر (که کلی حدیث در مورد مفید بودنش داریم) استفاده کنند این سوالات ایجاد میشه :

1- وقتی دشمن به حضرت ابوالفضل تیر اندازی کرد آیا با تیر کمان تیراندازی میکردن یا تبر پرت میکردن؟ چون تا جایی که هممون تو فیلمها دیدیم و عقلمون قبول میکنه تیر کمان بازو رو قطع نمیکنه.

2- از اونجایی که ما کلا ملت خوش باوری هستیم قبول میکنیم که اون تیرها بازو رو قطع میکردن، حالا تو اون هیر و ویر که بازو داشت قطع میشد حضرت چجوری مشک رو به دست چپشون دادن؟ آیا حضرت سیرک باز بودن ؟

3- مورد 2 رو هم خودمون رو میزنیم به خوش خیالی و میگیم چون حضرت بودن و کرامات داشتن همون لحظه مشک رو پرت کرده رو هوا و با دست چپ گرفته، حالا وقتی بازوی چپ قطع شد دیگه چجوری مشک رو به دندونش داد؟ این دفعه دیگه نه کرامات به کارش میاد نه ژانگولر بازی و در هر صورت باید مشک افتاده باشه زمین و حضرت از اسب پیاده شده ، مشک رو به دندون گرفته و پریده باشه رو اسب تا خودشو به خیمه برسونه. خوب پس چرا تو این فاصله پیاده و سوار شدن دشمن نابکار نزدن شهیدش کنن؟؟؟؟؟؟

باور کنین با یه ذره فکر کردن آدم هیچی از دست نمیده !!!

یکی دیگه از اتفاقات و عجایب واقعه کربلا قضیه حرمله و علی اصغر هست.

میدونیم که امام حسین علی اصغر رو که بچه کمتر از 6 ماهه بود میبره جلو سپاه دشمن میگیره رو دستش بلکه از تشنگی بچه شرمشون بشه که حرمله نامرد با تیر کمان حنجره بچه رو هدف قرار میده (بازم گریه حضار ) .

حالا سوالات :

1 - اگه امام حسین با علم و آگاهی از اینکه قراره خانواده اش به شهادت برسن پا به کربلا گذاشته بود دیگه این رفتار ضایع دیگه برا چی بود که با نشون دادن بچه بخواد دل دشمن رو نرم کنه؟

2 - کدوم بچه ای رو دیدین که تا 6 ماهگی آب و غذا بخوره؟

3 - اگه بچه تشنه اش بود چرا مادرش بهش شیر نمیداد؟

4 - بچه 6 ماهه اصلا مگه گردن داره که یکی هم بخواد با تیر بزندش؟

5 - فرض کنیم علی اصغر استثنا گردن ستبری هم داشت ، با فاصله حداقل 300 متری بین دوتا سپاه قهرمان تیراندازی المپیک با پیشرفته ترین تیرکمان دنیا هم نمیتونه هدف به اون ریزی رو بزنه چه برسه به حرمله و تیر کمان عهد قرقره میرزا.

6 - باز خودمون رو میزنیم به نفهمی و میگیم همه موارد بالا شدنیه ، خوب این حرمله اسکول که اینجوری نابغه تیراندازی بود عوض اینکه یه بچه صغیر رو بزنه و خودشو تا ابد بدنام کنه چرا خود امام حسین رو که هدف راحتتری هم بود رو نزد که بدون جنگ و خونریزی با کشتن فرمانده سپاه دشمن پیروز جنگ بشن؟؟؟؟؟؟؟

شعر زیایی از ایرج میرزا درباره عاشورا

تخم چه کسی بريد خواهی

بااين قمه های نا برنده

آيا تو سکينه يی که گويی

سو ايستمیرم عميم گلنده

کو شمر و تو کيستی که گويی

گل قويما منی شمير النده

تو زينب خواهر حسينی

ای نره خر سيبل گنده

خجلت نکشی ميان مردم

از اين حرکات مثل جنده

در جنگ دو سال قبل ديدی

شد چند کرور نفس رنده

از اينهمه کشتگان نگرديد

يک مو ز زهار چرخ کنده

در سيزده قرن پيش اگر شد

هفتاد و دو سر ز تن فکنده

امروز چرا تو می کنی ريش

ای در خور صد هزار خنده

باور نکنی بيا ببنديم

یک شرط به صرفة برنده

صد روز ديگر برو چو امروز

بشکاف سر و بکوب دنده

هی برسر و ريش خود بزن گل

هی بر تن خود بمال سنده

هی با قمه زن به کلة خويش

کاری که تبر کند به کنده

هی بر سر خود بزن دو دستی

چون بال که ميزند پرنده

هی گو که حسين کفن ندارد

هی پاره بکن قبای ژنده

گر زنده نشد عنم به ريشت

گر شد عن تو به ريش بنده

**
امام حسین (ع) فرمود :** ایرانیان را باید کشت ، زنهایشان را به کنیزی برد و کودکانشان را به غلامی گمارد.

(سفینه البحار صفحه 164 . تالیف حاج شیخ عباس قمی )

انگیزه اصلی اعراب مسلمان از جنگیدن و حمله به ایران چه بوده است؟

کسب غنایم (غنیمت های جنگی) انگیزه اصلی اعراب مسلمان در جنگ ها بوده است.انگیزه اصلی اعراب در حمله به ایران گسترش دین مبین اسلام نبوده بلکه در واقع در نظراعراب مسلمان و اشراف عربستان جنگهای دایمی و کسب غنایم و تصرف اراضی وبدست آوردن اسیران برده از کشورهای همسایه از جمله ایران از فعالیت های تولیدی بشمار می رفته است.برای اثبات این مطلب به چند رویداد تاریخی اشاره می کنیم:

یکی از علل عمده شکست اعراب مسلمان در جنگ احد (سال 4 هجری) در واقع این بود که نگهبانان و پاسداران (اعراب مسلمان) ارتفاعات به طمع غنایم سنگر های خود را ترک کرده و به جمع آوری غنایم مشغول شدند.

**(تاریخ طبری. جلد3 .صفحه975-976-990-994) **

در جنگ “جبل الرمات” نیز بر خلاف دستور حضرت محمد لشکریان اعراب مسلمان برای کسب غنایم از جای خویش حرکت کردند و باعث شکست اعراب مسلمان گردیدند. اهمیت کسب غنایم در جنگ اعراب تا به انجا بود که در بعضی از جنگ ها مانند جنگ حنین لشکریان اعراب مسلمان بدون هیچ احترام و ملاحظه ای در برابر حضرت محمد می ایستادند و برای چگونگی تقسیم غنایم جنگی با حضرت محمد مجادله می کردند.

(تاریخ طبری. جلد3. صفحه 1214-1216)

اعراب مسلمان در چه سالی به ایران حمله کردند؟

در سال 18 هجری اعراب مسلمان به ایران حمله کردند.

** آیا در جنگ های جلولا و نهاوند سپاه ایران در مقابل حمله اعراب مسلمان به ایران مقاومت کردند؟**

_ سپاه ایران در جنگ جلولا از خود مقاومت درخشانی در مقابل حمله اعراب نشان دادند.اعراب مسلمان در جنگ جلولاء به سفاکی و خشونت بسیاری دست زدند،انچنانکه تمام مورخین از آن به نام واقعه هولناک جلولا یاد کرده اند.

در جنگ جلولاء صد هزار تن از سپاه ایران کشته شدند و مدت ها اجساد آنها به روی زمین باقی مانده بود و تعداد فراوانی از زنان و کودکان ایران به اسارت رفتند.این جنگ به ان جهت جلولا (پوشانیده) نام گرفت که از بس کشته دشت و صحرا را پوشانیده بود که نمودار عظمت و جلال جنگ جلولاء بود.

(تاریخ طبری. جلد 3. صفحه1829)

سپاه ایران در جنگ نهاوند نیز مقاومت بسیاردرخشانی در مقابل حمله اعراب مسلمان نشان دادند.اعراب مسلمان نیز در جنگ نهاوند خشونت بسیار از خود نشان دادند بطوریکه “عروه بن زید”(شاعر عرب) از جنگ نهاوند نیز به عنوان “پیکار هولناک” نام می برد.

**(اخبار الطوال .صفحه 151-152) **

لشگر ایران که گویند 400 هزار نفر بودند در انجا بودند و به شکیبایی و پایداری سوگند یادکرده بودند و اعراب مسلمان از لشگر ایران آنقدر کشتند که خدا داند و از اموال و غنیمت ها چندان نصیب اعراب مسلمان گردید که در هیچ کتابی اندازه آن ذکر نشده است.

(آفرینش و تاریخ .جلد . 5. صفحه 192)

** آیا پس از تسلط اعراب مسلمان برایران، مردم ایران دست از مقاومت در برابر دین اسلام و اعراب مسلمان بر داشتند؟**

خیر . در طول سالهای اشغال اعراب مسلمان ، مردم ایران همچنان بر علیه حکومت های دست نشانده اسلامی به مبارزه پرداختند که به موارد ذیل می توان اشاره کرد:

پس از فتح استخر (سالهای 28-30 هجری) توسط اعراب ، مردم استخر در ایران سر به شورش برداشتند و حاکم عرب آنجا را کشتند.اعراب مسلمان مجبور شدند برای بار دوم استخر را به محاصره در اورند.مقاومت و پایداری مردم ایران در برابر اعراب مسلمان آنچنان بود که فاتح استخر (عبدالله بن عامر) را به سختی نگران و خشمگین کرد بطوریکه سوگند خورد که چندان از مردم استخر در ایران بکشد که خون براند. پس خون همگان مباح گردانید و چندان کشتند خون نمی رفت تا آب گرم به خون ریختند پس برفت و عده کشته شدگان ایران که نام بردار بودند "چهل هزار کشته " بودند بیرون از مجهولان .

(فارسنامه ابن بلخی. صفحه 135) (کامل . جلد3. صفحه 163)

والا من که همه مطالب و نخوندم ولی چیزی که متوجه شدم شما درباره تورات وانجیلی که الان وجود داره حرف میزنی و خب من شنیدم که اینا مورد تحریف قرار گرفتند ومنظور از اینکه خدا میگه نازل کننده تورات و انجیله منظورش اون محی ها وپیام هایی هست که به پیامبران داده نه چیزی که الان ما میبینیم

استخر :

در زمان حضرت علی نیز مردم استخر درایران باردیگر به علیه اعراب مسلمان سر به شورش گذاشتند و این بار" عبدالله ابن عباس" به فرمان حضرت علی شورش توده های مردم استخر در ایران را به خون فرو نشاند.

(فارسنامه.صفحه 136)

فارس و کرمان :

در این هنگام مردم فارس و کرمان نیز در ایران بر علیه اعراب مسلمان قیام کردند و عمال حضرت علی را از شهر بیرون کردند.
حضرت علی برای خاموش کردن شورش مردم فارس و کرمان در ایران " زیاد بن ابیه" را به سوی فارس و کرمان فرستاد.

(مروج الذهب. جلد2. صفحه 29)

ری :

در حمله اعراب به ری مردم شهر پایداری و مقاومت بسیار کردند ؛ بطوریکه " مغیره " در این جنگ چشمش را از دست داد . مردم جنگیدند و پایمردی کردند و چندان از آنها کشته شدند که کشتگان را با نی شماره کردند و غنیمتی که خدا از ری نصیب مسلمانان کرد همانند غنائم مدائن بود.

(تاریخ طبری. جلد 5. صفحه ۱۹۷۵)

مردم شهر " ری " در ایران بارها به علیه اعراب مسلمان شورش کردند. عمر و عثمان مجبور شدند چندین بار به " ری " در ایران لشکر کشی کرده و شورش مردم شهر ری در ایران را سرکوب کنند.

(فتوح البلدان.صفحه 149)

در زمان حضرت علی هم مردم " ری " در ایران سر به طغیان بر علیه اعراب مسلمان گذاشته و از پرداخت خراج به والیان اعراب خودداری کردند بطوریکه در خراج آن دیار کسری پدید آمد.حضرت علی " ابو موسی " را با لشکری فراوان به سرکوب شورش مردم " ری " در ایران فرستاد.

(فتوح البلدان.صفحه 150)

"آذربایجان":

زمان عمر مردم آذربایجان در ایران چندین بار سر به شورش برعلیه اعراب مسلمان گذاشتند و با سپاهیان اعراب بسختی جنگیدند. در زمان عثمان هم شورش های متعددی بر علیه اعراب در آذربایجان ایران روی داد.

(فتوح البلدان . صفحه 165-166-326)

"خراسان":

مردم خراسان در ایران که قبول اسلام کرده بودند پس از چندی مرتد شدند و در زمان عثمان سربه شورش بر علیه اعراب مسلمان گذاشتند.
بفرمان خلیفه “عبدالله بن عامر” و “سعید بن عاص” به سوی خراسان در ایران تاختند تا بار دوم “گرگان” و “طبرستان” و " تمیشه" را فتح نمایند.

(مجمل التواریخ و القصص . صفحه 283)

سیستان :

مردم سیستان در ایران نیز سربه شورش برعلیه اعراب گذاشتند و حاکم اعراب آنجا را از شهر بیرون کردند.

(فتوح البلدان. صفحه272)

در حمله به سیستان مردم ایران مقاومت بسیار و اعراب مسلمان خشونت بسیار کردند بطوریکه " ربیع ابن زیاد " برای ارعاب مردم و کاستن از شور مقاومت آنان دستور داد تا صدری بساختند از آن کشتگان ( یعنی اجساد کشته شدگان جنگ را روی هم انباشتند ) و هم از آن کشتگان تکیه گاهها ساختند و “ربیع ابن زیاد” بر شد و بر آن نشست و قرار شد که هر سال از سیستان هزار هزار ( یک میلیون ) درهم به امیر المومنین دهند با هزار غلام بچه و کنیز.

( تاریخ سیستان. صفحه ۳۷ ، ۸۰ )

( تاریخ کامل جلد1 . صفحه ۳۰۷)

** فارس :**

در سال 28 هجری مردم فارس در ایران علیه “عبیدالله بن معمر” سر به طغیان گذاشته و او را کشتند و اعراب مسلمان را شکست دادند. مردم دارابگر در ایران نیز بر علیه اعراب مسلمان سر به طغیان گذاشتند.

(کامل.جلد3 .صفحه 163)

طبرستان :

مردم طبرستان در ایران سالهای طولانی در برابر اعراب مقاومت کردند.در زمان عثمان اعراب برای فتح طبرستان کوشیدند و “سعید ابن عاص” بجنگ مردم طبرستان درایران رفت. می گویند که امام حسن و امام حسین نیز در این جنگ همراه “سعید بن عاص” و لشگراعراب بودند.

(فتوح البلدان.صفحه 182)

"گرگان":

مردم گرگان در ایران، در زمان “سلیمان بن عبدالملک اموی” سر به طغیان بر علیه اعراب مسلمان برداشتند و عامل خلیفه را کشتند.
“یزید بن مهلب” برای سرکوبی مردم به سوی گرگان در ایران شتافت." یزیدبن مهلب " در گرگان سوگند خورد که با خون عجم آسیاب بگرداند و گندم آرد کرده و بخورد.

(فتوح البلدان . صفحه 187-188)

" الیس " در عراق :

در حمله به الیس جنگی سخت بین سپاهیان عرب و ایران در کنار رودی که بسبب همین جنگ بعد ها به « رود خون » معروف گردید در گرفت. در برابر مقاومت و پایداری سرسختانه ی ایرانیان خالد ابن ولید نذر کرد که اگر بر ایرانیان پیروز گردید** « چندان از آنها بکشم که خون هاشان را در رودشان روان کنم »** و چون پارسیان مغلوب شدند. بدستور خالد « گروه گروه از آنها را که به اسارت گرفته بودند می آوردند و در رود گردن می زدند »

مغیره گوید که « بر رود آسیاب ها بود و سه روز پیاپی با آب خون آلود قوت سپاه را که هیجده هزار کس یا بیشتر بودند آرد کردند کشتگان ( پارسیان ) در الیس هفتاد هزار تن بود.

( تاریخ طبری . جلد 4. صفحه ۱۴۹۱)

**
گیلان و دیلمستان :**

این قسمت از ایران در حدود 250 سال در برابر هجوم و نفوذ اعراب مسلمان مقاومت کردند بطوریکه اعراب مسلمان این نواحی را" ثغر" می خواندند که یعنی: مرزی که ولایات اهل کفر را از مسلمانان جدا می سازد.

(تاریخ طبری . جلد 4. صفحه 1492)

در بین غنایم به دست آمده از تاراج تیسفون گوهرهای منحصر به فرد و مجسمه طلایی بود که شاه ایران را سوار بر اسب نشان میداد. هر بخش از لباس او را به وسیله جواهری به رنگ اصلی در آورده بودند که میلیونها درهم می ارزید.

گوهر منحصر به فرد دیگر یک صفحه شطرنج با مهره هایش که خانه های شطرنج را با طلا و عاج فیل ساخته بودند. یک دسته از مهره ها نیز از عاج بودند و یک دسته از طلا که روی مهره های طلا الماس وجود داشت که خلیفه دوم دستور داد همه آنها را ذوب کنند.

**(کتاب عایشه بعد از پیغمبر، نوشته کورت فیشلر ، ترجمه ذبیح الله منصوری ، صفحه 324 ) **

ظروف کوچکی از طلا که ما نمیشناختیم و ایرانیان میگفتند پنگان (فنجان) است و برای نوشیدن شراب استفاده میکردند به همراه شمشیرها و کاردهای مرصع بسیار به همراه 253 قطعه از گوهرها و یازده دیهیم و یک صد طوق و گوشواره که بعضی از الماس و مروارید بود و مقدار زیادی دسبندهای زنانه و خلخال به دستور عمر به من (عایشه) هدیه داده شد.

(کتاب عایشه بعد از پیغمبر، نوشته کورت فیشلر ، ترجمه ذبیح الله منصوری ، صفحه 325 )